Veilig Thuis: meningsverschil met arts leidt tot melding kindermishandeling
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (13)
Laten we voorop stellen, dat het zo is, dat kinderen het recht op zelfbeschikking is ontnemen. Daar schort het dus aan. De ouders hebben daar ook niet de volledige zeggenschap over. De staat blijkt dikwijls middelen aan te wenden, die erger zijn dan de kwaal. De vraag is, of we echt van Kinderbescherming kunnen spreken. Het kind wordt niet beschermd. Hooguit aan het gezag van de ouders onttrokken. Psychologisch is een kind te veel van de ouders afhankelijk. Daarom is een gesprek met een kind meestal een farce. Je ziet het al bij de vele echtscheidingen, daarbij zijn vooral de kinderen het kind van de rekening. Een huisarts heeft trouwens ook alleen maar een adviserende taak. Hij heeft de plicht tot geheimhouding. Doorbrieven naar bepaalde instanties is misbruik maken van vertrouwen. Een arts kan zijn patiënten een verwijskaart voor verdere hulp geven, maar mensen hoeven daar geen gebruik van te maken. Mijn ervaringen met een ziekenhuis zijn zodanig, dat je van de regen in de drup komt. En men houdt in een ziekenhuis elkaar de hand boven het hoofd. Klachten worden stelselmatig weggemoffeld. Probleemgebieden zoals Psychologie en Psychiatrie zijn al helemaal van God los. Men doet maar wat.
De opstelling van de arts is niet onlogisch maar totdat kinderen zelf beslissingen mogen nemen mogen ouders risico's nemen met hun gezondheid. Als arts zal je dat moeten accepteren ook al zijn er medische redenen om in te grijpen. De therapie waar de ouders voor kiezen komt uit het alternatieve circuit. De werking is niet bewezen. De kans is groot dat de behandeling niets oplevert. Daar zullen de ouders de rest van hun leven mee moeten omgaan. De verantwoordelijkheid voor de dood van je eigen kind. Daar kan de arts deze ouders op wijzen en verder moet hij of zij hun besluit respecteren.
Ook de samenleving (en daaraan gedelegeerd de arts) heeft een verantwoordelijkheid ten opzichte van kinderen. Die ligt niet absoluut bij de ouders. De vraag is wanneer die van de ouders ophoud en de samenleving die moet overnemen. Bij vragen over leven en dood lijkt me die grens wel overschreden. En in mijn ogen wel eerder overigens. Zoals jij het stelt is de praktische situatie dat ik als volwassene niet mag gaan over mijn eigen euthanasie maar de-facto deze wel kan effectueren aan mijn kinderen.
@ MG1968 Jij schrijft: Bij vragen over leven en dood lijkt me die grens wel overschreden. Dat blijkt dus niet. Je kan er op 2 manier baar kijken. Vanuit juridische invalhoek of vanuit moreel ethische invalshoek. Juridisch mogen die ouders doen wat ze wilden. Hun intentie wordt getoetst niet hun besluit inhoudelijk. Als je vanuit moreel ethisch perspectief kijkt kan je er vragen bij hebben. Maar dat is subjectief, fans van alternatieve geneeskunde zullen beweren dat deze ouders het beste willen voor hun kind. De praktijk in inderdaad bizar. Dat is de reden dat er regelmatig vertraging is in het treinverkeer.
Natuurlijk mogen artsen wel degelijk naar de Raad voor de Kinderbescherming stappen. De ouderlijke macht heeft grenzen.
Daan Ouwens Immuun-Therapie wordt in ziekenhuizen al toegepast. Alleen nog niet bij alle kankersoorten gegeven. Iedere kankersoort moet eerst wetenschappelijk onderzocht worden. Dat is waarschijnlijk hier nog niet gebeurd. Maar het is niet alternatief in de zin zoals mensen dat zien, nl. als onzin-therapie. In Nederland is het ook niet verboden je kinderen niet te vaccineren tegen ziekten waaraan ze dood kunnen gaan dan wel waardoor ze invalide kunnen worden als kind, nl. door polio. Hier zit iets heel tegenstrijdigs in. Ik vind het onbeschoft overigens om veilig thuis hier in te schakelen achter de rug van de ouders om, en het te benoemen als kindermishandeling nadat ouders hier een weloverwogen beslissing hebben genomen misschien zelfs met het kind. Het gebeurt ook niet bij Jehova's die geen bloedtransfusie toestaan voor zover ik weet, maar dat laatste weet ik niet zeker.
Jehova ouders kunnen via de rechter tijdelijk uit ouderlijke macht ontzet voor bloedtransfusie bij een kind. Maar een bloedtransfusie is wel iets anders dan chemotherapie.
Schokkend dat deze oncoloog de ouders van Felix die toch al in zo'n moeilijke positie zitten en overduidelijk het beste voor hun kind willen, het nog moeilijker maken dan ze het al hebben. Het mag dan naar hedendaagse wetenschappelijke inzichten niet de meest voor de hand liggende therapie keuze zijn maar de verregaande arrogantie van waaruit zo'n melding wordt gedaan bij veilig thuis is merkwaardig. Over een jaar of 10 komen ze erachter dat de nu gebruikte chemotherapie wel erg veel onaanvaardbare bijwerkingen had.
Beter een genezende therapy met bijwerkingen dan een niet-werkende therapy. Liever een therapy die is gebasseerd op medicijnen die zijn toegelaten tot de markt en waarvan de bijwerkingen beschreven zijn, dan een therapy die niet is toegelaten en die onbekende bijwerkingen kan hebben. Verder ben ik het met MG1968 eens, maar het is wel een moeilijke zaak.
Die ouders maken een goede keuze, 3 op de 4 oncologen willen zelf geen chemotherapie. Dat heeft een reden! https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/gespreksgroepen/gevolgen-van-chemotherapie/waarom-willen-3-vd-4-oncologen-geen-chemokuur-behandeling-als-ze-zelf-kanker-hebben
@ Ook een mening Jij schrijft: Die ouders maken een goede keuze, 3 op de 4 oncologen willen zelf geen chemotherapie. Dat heeft een reden! Oncologen ondergaan gewoon een chemotherapie als dat nodig. Er klopt helemaal niets van je linkje. Dit soort onzin keer op keer droppen is een gevaar voor de gezondheid van mensen.
Als je de link volgt kom je er achter dat die poll uit 1985 komt. Die poll ging ook niet eens over alle kankers, maar over long kanker. En om het nog mooier te maken het ging over cisplatin, toen een extreem nieuwe chemotherapie. En ze vroegen het enkel aan oncologen in 1 ziekenhuis.