Bij de aanslag in een nachtclub in Istanbul met Oud&Nieuw kwamen tientallen mensen om het leven. Onder hen ook de Turks-Vlaamse Kerim Akyil. Op zijn dood volgde niet alleen medeleven. In tegendeel zelfs. Op Facebook regent het racistische berichten , waaruit zelfs euforie spreekt. ‘Wéér een moslim minder, doe zo voort’, bijvoorbeeld. Of ‘zonde dat hij niet meer kameraden had meegenomen’. Terwijl zijn vader vanuit Turkije terugvloog met het lijk van zijn zoon om hem in België, hun thuisland, te begraven, stroomde het sociale medium vol met de meest walgelijke berichten.
Inmiddels heeft de vader van Kerim, Ali Akyil, gereageerd op alle berichten. In een video zegt hij:
"Alstublieft, alstublieft, ik heb altijd mijn best gedaan. Ik verwacht alleen een klein beetje begrip. Ik ben hier gekomen door mijn vader. Kerim is hier geboren, dus ik smeek het Belgische volk om begrip. Ik heb mijn zoon bewust niet in Turkije laten begraven omdat hij en ik een stuk van dit land (België) zijn. Die racisten zijn arme mensen die niet weten wat ze doen. Maar ik koester geen haat."
Het is niet de eerste keer dat de dood van een medeburger gevolgd wordt door euforie. Afgelopen zomer kwam de 15-jarige Limburger Ramzi Kaddouri om het leven in Marokko met een quad. Ook toen werd zijn dood “gevierd” met racistische berichten.
Vanuit de politiek en de journalistiek wordt nu volop gereageerd op de racistische berichten. Zo haalt VRT-journaliste Fatma Taspinar in een brief op Twitter uit. “Als je kind sterft, sterft alles. Het laatste dat je als vader dan zou moeten doen, is reageren op racistische reacties”, schrijft ze. “Een vader zou nooit, in geen enkel land, in geen enkele omstandigheid, in geen enkele hoedanigheid, toestemming moeten vragen om te mogen rouwen.”