Uri

Uri Rosenthal is crisismanager. Hij bluste de afgelopen jaren regelmatig brandjes en branden, zowel in het land als in zijn eigen partij (VVD). Zo stond hij Rutte bij toen die de dwarsliggende Verdonk de partij uit kieperde, hielp hij hem een nieuw beginselprogramma te schrijven én smeedde hij als informateur een coalitie met de PVV en CDA.

De gebeurtenissen in Libië van de afgelopen dagen benadert Rosenthal ook als crisismanager. Een paar woorden wijdde hij gisteravond in het nieuws aan de flagrante schendingen van mensenrechten die volgens VN-woordvoerders zelfs kunnen neerkomen op misdaden tegen de mensheid. Veel langer sprak hij echter over de angst voor de mogelijke toestroom van vluchtelingen uit Libië, en dat we in Europa toch niet de deur op een kier moeten zetten om al die ‘gelukzoekers’ binnen te laten.

Mag ik dat stuitend vinden? Ja, dat mag. EU ministers waarschuwde vandaag dat misschien wel 750.000 Libiërs hun toevlucht kunnen zoeken in Europa. De beelden van gisteravond, die soms zo gruwelijk waren dat ze nu nog steeds op mijn netvlies staan gebrand, laten zien dat grote delen van de bevolking van Libië ernstig vervolgd wordt voor hun politieke overtuiging. Dat is één van de grondslagen op welke een asielzoeker zich mag beroepen als het asiel aanvraagt.

De Europese Unie en Khaddafi hadden eerder al afspraken gemaakt over asielzoekers: 650 miljoen euro kreeg de Libische leider als hij zijn grenzen en kust beter in de gaten zou houden, zodat asielzoekers uit Sub-Sahara landen niet meer in gammele bootjes de Middellandse Zee zouden oversteken. Deze afspraak staat nu natuurlijk onder druk, maar dat mag nog geen reden te zijn om de grenzen nog verder dicht te schroeven.

Rosenthal is absoluut geen domme man. Hij moet weten dat er zoiets bestaat als het Internationaal Vluchtelingenverdrag uit 1951, één van de eerste mensenrechtenverdragen. Dat verdrag draagt staten op om diegene die het meest kwetsbaar zijn, die de bescherming van hun eigen land kwijt zijn en derhalve zijn aangewezen op de hulp van de internationale gemeenschap te beschermen. In plaats van dat hij de EU ministers bij elkaar roept om afspraken te maken over hoe ze om kunnen gaan met de influx van deze mensen (veel van hen zullen waarschijnlijk in Italië terechtkomen), laat hij enkel zien hoe klein Nederland kan zijn.

Het wordt tijd dat Uri ophoudt crisismanager te zijn, en zijn taak als minister van Buitenlandse Zaken serieus neemt. Daar hoort ook het bevorderen van vrede, veiligheid en welvaart bij, in lijn met internationale verdragen en afspraken.