Uitgeprocedeerde zorgzoekers
© cc-foto: Adi Korndörver
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (14)
Het aanbieden van de zorg op de manier waarop wij het doen en het bewijzen via onderzoek heeft alleen maar zin voor een situatie waarin we allemaal het zelfde zijn. Probleem is. Dat zijn wij niet. Het oplossen van problemen bij mensen is niet een kwestie van het uitschrijven van pilletjes of een standaar flowchart door gaan met ja/nee antwoorden, maar is een persoonlijk onderzoek elke keer weer opnieuw bij elk persoon omdat elk persoon anders is. Daarom werkt de reguliere zorg ook niet. Natuurlijk voor een deel wel zoals bij het zetten van een gebroken been, maar als je heel dik bent en je eet niet te veel, zullen ze 9 van de 10x toch een maagband adviseren. Want als ze moeten uitzoeken waar het aan ligt.... pffff dat is dan wel weer moeilijk hoor.Dan toch maar liever die maagband adviseren. Het ergste is dat men ook zo redeneerd in de geestelijke gezondheidszorg. Druk kind? ADHD en hup.... vol met pillen gooien. Want stel je voor dat ik moet gaan uitzoeken waar de problemen liggen, terwijl dit veel makkelijker en effectiever met medicatie is op te lossen. Op te lossen zegt u? Nou, nee, eerlijk gezegd niet. We onderdrukken het. We nemen mensen hun geestelijk (en ook soms lichamelijke) zelfbeschikking weg, want dan hebben wij er geen last meer van. Dat is dus de huidige medische wetenschap. Veel succes ermee.
Mensen die het geld hebben het zelf te betalen die worden wel geholpen, ben maar niet bang! Ik herinner me nog een tijd dat je veel las in de kranten over schrijvers die in psychoanalyse gingen, en dat jaren. Daar waren genoeg particuliere psychiaters voor te vinden. Hulp vindt veelal zijn weg daar waar het geld zijn weg neemt. Ben je afhankelijk van financiën dan ben je overgeleverd aan de overheid en de krachten van de markt.
Was psychoanalyse hulp, denk je? Helpen homeopaten, handopleggers? Horoscooplezers? Jawel….. ze helpen mensen van hun goeie geld af. En in het gunstigste geval blijft het daarbij
Over de effectiviteit van psychoanalyse als behandelingsmethode is weinig met zekerheid bekend. Misschien is het niet erg dat niet iedereen met problemen er een kan betalen.
Als er al weinig psychiaters zijn en/of ze minder uren hebben dan gaat het wel wegen. Zij gaan gewoon daar werken waar ze het meest kunnen verdienen en de minste last hebben van allerlei restricties en bureaucratie, althans velen. Over de therapie zelf heb ik weinig te missen, gewoon omdat ik daar te weinig zicht op heb. Ik denk ook niet dat ze daar naartoe gingen omdat ze onoverkomelijke problemen hadden, maar weten doe ik het niet in alle gevallen. Er waren veel schrijvers onder hen in mijn herinnering.
Er waren inderdaad schrijvers die jaren in psychoanalyse zijn geweest. De Amerikaanse modernistische dichter/schrijver Hilda Doolittle (ook bekend als H. D.) schreef een zeer interessant boek (lastig in een genre onder te brengen) over de hare. "Tribute to Freud". Ik meen me te herinneren dat zij een van de laatste patienten was van Freud zelf. De toegangkelijkheid van de psychoanalyse is m.i. geen graadmeter voor de kwaliteit van de zorg.
DanielleDefoe' Het is wel degelijk het geval geweest dat door alle restricties de laatste jaren en alle bureaucratie, psychiaters een volledig onafhankelijke praktijk startten met idem dito patiënten.
Psychiaters zijn schaars en met name de zzp’ers zijn duur. Het niet in aanmerking komen voor een Psychoanalyse is het probleem niet.
Nieuwere "gevalideerde" psychologische behandelingen vereisen ook niet (altijd) dat de behandelaar psychiater is. Deze hoeven ook geen jaren te duren.
Waarom zou het je niet helpen als een betrouwbare zorgverlener stelt dat het leven niet altijd hosanna in den hoge is? Influencers en hun voorlopers (Viva, playboy etcetera) suggereren dat het leven geweldig moet zijn. Als dat je norm is, ligt somberheid op de loer. Een huisarts’ belangrijkste taak is geruststellen als er niks aan de hand is (en doorverwijzen indien wel). Waarom zouden deskundige psychiaters dat niet mogen doen?
“Uitgeprocedeerde zorgzoekers”, en prachtige en tegelijk trieste vondst. In ieder geval een nuttige, lijkt me. “ En erudiete hoogleraren psychiatrie verkondigen ondertussen in de weekeindbijlage van de kwaliteitskranten dat een beetje somberheid bij het leven hoort. Dat gaat deze mensen helpen, denk je ook niet?" Die hoogleraren en journalisten leven in hun eigen tunnel-bubble. Die herkennen dat (“een beetje somberheid") bij zich zelf en denken dat die anderen daar dan ook maar niet over moeten zeuren. En hup, de dominante VVD ideologie van “hup, niet zeuren, je kunt er zelf wat aan doen, als je maar wilt” is weer bevestigd.
"Maar kijk om je heen, lees op het internet, en dan is het overal waarneembaar: mensen die wanhopig op zoek zijn naar hulp bij klachten die qua ernst niet onderschat mogen worden. " Het internet zit vol met trollen, aandacht vragers en recalcitrante egocentrische figuren. Als ik om me heen kijk, op het internet lees dan zie ik geen mensen die wanhopig op zoek zijn naar hulp. Dan zie ik (uitzonderingen daargelaten) daar mensen die wanhopig op zoek zijn naar aandacht omdat men verwend en verwaand is. Vaag artikel, is niet concreet. Vage probleemstelling en dan een oplossing door het een naampje te geven. Het artikel illustreert het probleem in die zin perfect.
Imgikke De meeste mensen komen helemaal niet bij een psychiater terecht. Die hebben nog nooit een psychiater gezien.