U zult straks The Donald eren als hij Poetin bedwingt

Als hij volgend jaar opnieuw het Witte Huis verovert, beëindigt Donald Trump de Oekraïne-oorlog binnen vierentwintig uur. Het is een peuleschil voor hem, beweerde hij op CNN. “Ik ken Poetin goed, ik ken Zelensky goed, ik zet ze bij elkaar en we regelen het”, aldus de voormalige en wellicht toekomstige president.

‘Opschepperij’, schamperden commentatoren, maar ik weet het nog zo net niet. Trump is een zeer dominant mannetje, een zilverruggorilla in een pak, fysiek een stuk groter dan Poetin en Zelensky, eerlijk gezegd lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat hij een wapenstilstand voor elkaar krijgt.

Maar goed, vervolgens zitten we opgescheept met een tot duizelingwekkende proporties opgeblazen ego van president Donald Trump, wat misschien nog irritanter is dan een nucleaire winter, veroorzaakt door een kernoorlog na escalatie van het conflict.

Indien hij het uitzichtloze bloedvergieten stopt, waant The Donald zich groter dan Jezus. Los van de vraag of dit gezond is voor hemzelf, plaatst het ons voor een moreel dilemma: zijn wij bereid een braakneigingen opwekkende leider van de Vrije Wereld te verdragen, wanneer daardoor miljoenen mensenlevens gespaard worden?

Dat de man nu al braakneigingen oproept, is geen argument, het kan namelijk altijd verschrikkelijker. Wie zijn wij bijvoorbeeld om de Amerikaanse president een rondvaart door de Amsterdamse grachten te weigeren, uit dankbaarheid voor het stoppen van de gevaarlijkste oorlog op ons continent sinds 1945?

‘Hij gaat maar lekker varen, ik blijf thuis’, zult u denken, maar zo werkt het niet. Europa is voor haar veiligheid afhankelijk van de Verenigde Staten, dus voor uw eigen hachje staat u er, de Amerikaanse vlag op de wangen geschminkt, kushandjes werpend naar uw beschermheer: Donald J. Trump.

Gelukkig hebben we nog twee jaar om ons mentaal op deze gebeurtenissen voor te bereiden. Neem het serieus, u heeft al te vaak gelachen om het ondenkbare.