Update: Open brief van Pieter Storms, beschuldigt Matthijs van 'verloedering van de journalistiek' … Pieter - dwangbevel - Storms in gesprek met Jort - scoopjunkie - Kelder over journalistieke ethiek
Zelfs De Telegraaf raakte er opgewonden van maar de discussie aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk over ‘journalistiek’ was vooral… niet journalistiek.
Of bekijk de flash versie. Aanleiding was een ‘essay’ van Storms dat nog niet geschreven is. Een soort voorbeschouwing dus. Maar helaas, journalistiek blijkt geen voetbal.
In de loop van de dag verscheen in diverse media een Open Brief van een hevig verontwaardigde Pieter Storms, gericht aan presentator Matthijs van Nieuwkerk.
OPEN BRIEF AAN MATTHIJS VAN NIEUWKERK n.a.v. DE UITZENDING DWDD d.d. 2010
Dag Matthijs,
Zelfs na een nachtje slapen ben ik nog boos over de poets die De Wereld Draait Door mij heeft gebakken. Het item met Jort en mij zou gaan over de ‘Endemollisering’ van de journalistiek een discussie tusssen mij en Jort Kelder over ondermeer het principe van het gebruik van anonieme getuigen. Maar het ontaardde iammer genoeg in een schreeuwpartij waar mijn vrouw de dupe van werd.
Natuurlijk is het ook deels mijn eigen schuld. Ik had beter niet als eerste voorbeeld het SM-verhaal in Quote moeten aanhalen. Zo kreeg Jort alle gelegenheid om Nina bij het gesprek te betrekken. Maar juist daar wringt de schoen waar het de handelwijze van de redactie van DWDD aangaat. Vooraf is namelijk uit en den treure met de redactie besproken dat Nina in de studio aanwezig zou zijn maar niet in de discussie betrokken zou worden. Dat er geen foto’s van de cover uit Quote ‘OHHHHH NINA’ , geen afbeeldingen van het boek van Smit, geen opgestoken duimen zouden worden getoond; kortom de discussie zou tussen mij en Jort over de mores van de journalsitiek gaan.
Voor alle duidelijkheid: Ik heb DWDD niet gebeld om op TV te komen maar de redactie heeft mij naar aanleiding van het verhaal in Revu gebeld om bij jou aan tafel aan te zitten.
Bij het terugkijken van de schreeuwpartij valt onmiddellijk op dat Nina zo in beeld is gemanoeuvreerd dat zij vrijwel constant meekijkt met het gesprek aan tafel. Er wordt tenminste tien keer prominent op haar ingezoomed en de zaalmicrofoon staat al naast haar als Jort zich met veel bombarie direct tot Nina richt. Verder wisselen de beelden van de Quotecover, het boek van Smit en andere foto’s van Nina in hoog tempo in het decor. De regie was klaarblijkelijk helemaal voorbereid op een confrontatie met Nina als middelpunt.
Dat doet dan toch de vraag rijzen in hoeverre er sprake is van een set-up. Een opzetje om Jort de gelegenheid te geven zijn puntjes te scoren om, zoals hij dat zelf zegt, ‘het misselijk makende duo Storms’ af te serveren. Ik was daar niet op voorbereid, dom. Het was naïef van mij om te denken dat een programma als DWDD een integer journalistiek programma is.
Het beeld is ontstaan dat het duo Storms zich voor de camera’s van DWDD heeft gewurmd om zijn ongenoegen over Jort cs te uiten. Nina zat tenslotte pontificaal op de eerste rij. Maar dat Nina op de eerste rij zat, was op verzoek van de redactie. Op maandag, de dag voor de uitzending, belde de redactrice of Nina wellicht een woordje zou kunnen doen over Solomon Burke. Van Huub van der Lubbe had zij gehoord dat Solomon op een privefeest van Nina had opgetreden. Nina vond dat een leuk idee omdat zij Huub en Solomon Burke geweldig vindt en stemde in om een bijdrage te leveren. Normaal gesproken zou zij achter in de zaal een plaatsje hebben gezocht maar nu moest zij vooraan op de bank plaatsnemen voor haar bijdrage aan het muziekitem.
Had ik maar niet zo naief geweest. Tijdens het terugkijken werd alles opeens duidelijk. Nina was zo geposteerd dat zij in het ‘shot’ van de pratende Kelder zat en de camera kon onopgemerkt de ene na de andere closeup maken. De setting was perfect geregisseerd voor de aanval van Kelder op Nina die in de laatse twee minuten plaatsvond. Het filmpje van Jort die een oproep doet aan anonieme getuigen om hun buurman te verraden werd maar niet vertoond. Omdat ik niet in toevalligheid geloof ben ik er van overtuigd dat wij in de luren zijn gelegd. In de dertig jaar dat ik met regelmaat in talkshows te gast bent, van Sonja Barend tot Matthijs van Nieuwkerk, is mij zoiets nooit overkomen. Het onderwerp werd aangekondigd als ‘de verloedering van de journalistiek’. De uitzending zelf is daarvan misschien wel het meest aansprekende voorbeeld.
In afwachting van een reactie van jouw kant zoals je beloofde, met vriendelijke groet: