Trump en het failliet van het Vrije Westen

De Amerikaanse verkiezingen bewijzen maar weer eens dat de westerse versie van democratie, die het Vrije Westen sinds de Tweede Wereldoorlog onder leiding van Amerika ten koste van miljoenen doden heeft proberen op te leggen aan de hele wereld, niet echt democratisch is. Het scheelde weinig of Trump had zichzelf voor de tweede keer tot president uitgeroepen, terwijl hij net als vier jaar geleden miljoenen stemmen minder had dan zijn rivaal. En dan heeft men in Amerika nog de kans om het staatshoofd te kiezen – om zo van xenofobe conservatieve fanatici in het landsbestuur af te komen. Dat hebben we in Nederland en Europa nog niet.

Dat een libertaire republiek wèl democratisch is, dat wisten we al. De recent uitgeroepen Republiek van de Lage Landen is niet alleen een libertaire staat zonder koning, maar ook een staat met echte democratie, op alle niveaus in de samenleving. Een samenleving met organisaties waarin een klein aantal mensen macht uitoefent over een grotere groep andere individuen zonder daartoe door een meerderheid van die groep aangewezen te zijn, is anno 2020 immers volstrekt achterhaald. En dat bewijst niet alleen de manier waarop kind-volwassene Trump na de verkiezingen stampvoetend riep om te stoppen met het tellen van stemmen, want alle machthebbers met een autoritaire stoornis zouden hun macht direct verliezen in een democratie waarin de meerderheid echt besluit wie die macht krijgt, en dat zou een hoop achteruitwerkende besluiten voorkomen.

Belangrijk kenmerk van westerse democratieën is dat bestuurders die daarin omhoog vallen hun macht alleen kunnen behouden door burgers niet in staat te stellen echt democratisch (en met een imperatief mandaat ) rechtstreeks hun eigen onafhankelijke vertegenwoordigers te kiezen. Politieke partijen hebben daarbij als belangrijkste functie het vormen van een buffer tussen de zo ontstane politieke elite en de wil van de meerderheid.

De steeds harder achteruitwerkende besluiten van de liberale oligarchie laten vooral zien dat de VVD partij-elite er, net als Trump, werkelijk alles voor over heeft om de liberale ideologie, de oligarchie en de staatsmacht te behouden. Inmiddels zegt de VVD van Rutte zelfs meer Keynes te willen , terwijl het bastion van de conservatief-liberale ideologie dat de VVD is, in werkelijkheid natuurlijk vooral megalomane bedrijven wil redden die door de coronacrisis als gevolg van het visieloze beleid van Mark Rutte zelf , op instorten staan. Tot zover Keynes en een partij met politiek opportunisme als leitmotiv.

Het alternatief, de uitwerking van een libertaire republiek, kan je daarentegen wel succesvol doen; niet alle vormen van socialisme eindigen per se in dogmatische ideologie, autoritarisme of zelfs terreur. Sterker nog; de versies van socialisme, maar ook van liberalisme en communisme, die leidden tot staatsterreur waren zonder uitzondering autoritair en jakobijns, oftewel centralistisch. De totalitaire ideologie van Robespierre tijdens de Franse revolutie, het communisme onder Stalin maar ook de liberale ideologie van Mark Rutte – met haar buitenlandse oorlogen om grondstoffen voor overproductie in een liberale economie, zijn allemaal variaties op hetzelfde thema: het angstvallig beperken van het democratische gehalte van samenlevingen met ondemocratische centrale sturing op basis van een achterhaalde Jakobijnse ideologie.

Een niet of nauwelijks democratisch gekozen ‘elite’ die met het dogma van een totalitaire ideologie als utopie, en bijbehorende centralistische politiek, besluit tot het neerdrukken van vrije individuen is behalve autoritair en dogmatisch vooral ook een politiek die niet de vrijheid van individuen bevordert en daarmee in strijd is met het Girondijnse libertair socialisme in de stijl van Proudhon.

Dat libertair socialisme in de stijl van Proudhon heeft niet zoals het autoritaire socialisme van Marx, het anarchisme van Bakoenin, het liberalisme van Rutte of het traditionele anarchisme, een dictatuur van een kleine groep burgers over de rest van de burgers c.q. het opheffen van de staat tot doel. Want of die dictatuur nu bestaat uit een klein groepje superrijken (zoals in de westerse democratie), het proletariaat (zoals bij Marx), het lompenproletariaat (zoals bij Bakoenin), of de onnatuurlijke chaos van het traditionele anarchisme, dictatuur en chaos zijn het tegenovergestelde van de vrijheid en orde die onze libertaire Republiek van de Lage Landen kenmerkt.

Het is op dit moment in Nederland (net als in vrijwel ieder ander land ter wereld) niet mogelijk bij meerderheid van alle van toepassing zijnde kiesgerechtigden direct te bepalen wie je president wordt. Dat feit alleen al is een enorme minachting van de intelligentie van de meerderheid van de kiezers – en van de kracht van democratie an sich. Rutte zelf bijvoorbeeld is door een handjevol VVD-leden gekozen tot fractievoorzitter, en daarmee de facto tot premier (hoewel vervolgens voor de vorm nog 2,3 miljoen kiezers, oftewel slechts 17% van de kiesgerechtigde Nederlanders, de VVD tot grootste partij kozen om Ruttes premierschap ‘democratisch’ te legitimeren).

We kunnen nu willekeurig welke gekozen vertegenwoordiger ook niet persoonlijk aansprakelijk stellen voor het niet nakomen van de beloftes die hij of zij deed toen hij of zij gekozen werd; we kunnen hoogstens de volgende verkiezingen niet meer op zijn of haar partij stemmen. De voorzitter van de interne kandidatencommissie van de partij bepaalt altijd samen met de voorzitter van de kiescommissie en de fractievoorzitter (de zgn. Bende van Drie) wie er op de interne kandidatenlijst komen te staan – niet de kiezer. En vaak worden alleen ja-knikkers goed bevonden door het gestaalde partijkader. Volgzame fractiegenoten zijn immers ideaal stemvee voor de grillen van een nauwelijks democratisch gekozen fractievoorzitter-met-autoritaire-stoornis.

Dat alles terwijl de digitale revolutie ons als nooit tevoren in staat zou stellen om ieder jaar met de belastingaangifte onafhankelijke kandidaat-bestuurders en vervolgens onafhankelijke bestuurders met een imperatief mandaat te kiezen.

Sinds de industriële revolutie was, in weerwil van de democratische wens van de meerderheid, vrijwel iedere Nederlandse premier ‘liberaal’. En wanneer de afgelopen anderhalve eeuw een enkele keer de premier confessioneel was, werd vóór alles de macht van de liberale oligarchie en vooral de macht van de liberale ideologie geconserveerd. Desondanks hebben liberalen, en heeft de liberale ideologie van de VVD, bij lange na geen meerderheid van de Nederlandse bevolking achter zich. Dat is de reden dat de Nederlandse monarchie geen echte democratie is. Het is ook de reden dat het koninkrijk Nederland met het conserveren van de liberale staatsideologie actief bijdraagt aan de ondergang van het Vrije Westen.

Als ambassadeur van een bevriende natie doet het mij verdriet te zien dat politici van een bevriend land zo weinig van hun baantje maken. Wat niet wegneemt dat ik alle vertrouwen heb in de goede afloop van de revolutie waar we inmiddels middenin zitten.

Misschien dat die andere bevriende natie, Amerika, na vier jaar Biden wel toe zal zijn aan echte democratie. Dat zou namelijk betekenen dat ik tegen die tijd als ambassadeur van de Republiek van de Lage Landen de eerste democratisch gekozen vrouwelijke president van de Verenigde Staten mag begroeten: de immens populaire, intelligente Alexandria Ocasio-Cortez ; libertair socialist pur sang . Die Amerikaanse verkiezingen vier jaar na Biden, zouden het begin kunnen vormen van de wederopstanding van het Vrije Westen als leider van de vrije wereld voor vrije individuen.

De Republiek van de Lage Landen zal die ontwikkelingen op de voet blijven volgen om te zien welke naties zich aan willen sluiten bij de voor het overleven van het Vrije Westen zo noodzakelijke vooruitgang naar echte, libertaire democratie.