Tristan van der Vlis had recht op wapenvergunning

Zo’n anderhalve week geleden berichtten media dat de belangengroep voor nabestaanden van de zelfmoordaanslag van Tristan van der Vlis in Alphen a/d Rijn een claim willen indienen tegen de overheid. Zij menen dat Van der Vlis nooit een wapenvergunning had moeten krijgen, vanwege zijn wettelijk bekrachtigde gedwongen opnamen. Deze opname had een belemmering moeten zijn voor het verstrekken van een wapenvergunning aan Tristan. Daarmee is de overheid dus verantwoordelijk te stellen en moet het financieel over de brug komen.

Ik vermoed dat Van der Vlis in juridische zin nooit een gedwongen opname heeft gehad en dat de de nabestaanden daarom een kansloze claim proberen neer te leggen.

Media hebben eerder bericht dat de gedwongen opname van Van der Vlis destijds slechts tien dagen heeft geduurd en dat hij na de opname lange tijd in behandeling is geweest. Wanneer de Burgemeester van Bussum (mijn woonplaats) een IBS (In Beschikking Stelling) voor mij beveelt, omdat mensen uit mijn omgeving bijvoorbeeld hebben aangegeven zich zorgen te maken dat ik mezelf of anderen iets dreig aan te doen, dan is duurt zo’n IBS wettelijk minimaal drie weken. Dat is minimaal 21 dagen en nooit minder. De tien dagen dat Van der Vlis gedwongen is opgenomen kan dus nimmer onder een IBS vallen.

Bij een IBS word je door de politie opgehaald en word je op een afgesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis geplaatst. Dat is vrijheidsberoving. Dit betekent dat de burgemeester met de rechter commissaris/officier van justitie moet gaan communiceren. De burgemeester moet aan de officier zijn motieven voor de IBS aangeven en zijn argumenten feitelijk kunnen maken. De persoon zit op een gesloten afdeling en krijgt een advocaat toegewezen. Voor dat communiceren  staat ongeveer een week (10 dagen) Na het communiceren besluit de officier of hij de IBS wettelijk bekrachtigt of niet (het is en blijft vrijheidsberoving). Vanaf bekrachtiging is wettelijk de duur van de IBS drie weken. Dus in totaal zit zo iemand rond de vier weken op een gesloten afdeling voordat hij weer weg mag, tenzij het na 4 weken verlengd wordt.

De enige conclusie die hieruit gemaakt kan worden is dat de officier de IBS van Van der Vlis niet wettelijk bekrachtigd heeft. Ik vermoed dat de advocaat van Van der Vlis een deal met de officier van justitie heeft gemaakt. In ruil voor het niet wettelijk bekrachtigen van de IBS, dat Van der Vlis zich vrijwillig zou laten behandelen. Want uit de berichtgeving van media blijkt dat Van der Vlis na de opname nog lange tijd behandeld is geweest. Een vrijwillige behandeling waar hij zelf naartoe reisde. Een gesprek van een uur per week of iets dergelijks in combinatie met medicatie.

Dat betekent dat in juridische zin zijn gedwongen opname niet mee gewogen had kunnen worden bij zijn aanvraag voor een wapenvergunning. Daarmee heeft zijn opname van tien dagen nooit een belemmering voor het verkrijgen van een wapenvergunning mogen zijn. Wanneer de burgemeester iemand onterecht (niet wettelijk bekrachtigd door officier van justitie) gedwongen laat opnemen en de persoon in kwestie is een fervent en oprecht lid van een schietvereniging, dan mag later die persoon nooit een wapenvergunning op zijn niet wettelijk bekrachtigde IBS geweigerd worden. Vergelijkbaar met voor een delict voor de rechter komen en vrijgesproken worden.  at is dan geen aantekening op je strafblad.  Wanneer zo’n persoon de politie in dit geval voor de rechter daagt vanwege onredelijke argumentatie weigeren wapenvergunning dan wordt die persoon in het gelijk gesteld.

Dit betekent dat de wapenvergunning aan Van der Vlis niet geweigerd kon en mocht worden.

Een politiewoordvoerder zei over de gedwongen opname van Van der Vlis en de toekenning van een wapenvergunning ‘eroverheen gelezen te hebben’. Al had het er in gestaan, dan was het onjuist geweest.

Bij de aanvraag van een wapenvergunning is het overigens verplicht te vermelden of je in aanraking met de Geestelijke Gezondheidszorg bent geweest. Dat is in feite een wassen neus. Vermeld je het niet, dan is de GGZ niet verplicht noch in staat de informatie te verstrekken vanwege de geheimhoudingsplicht. Bovendien is het niet hebben van een GGZ-verleden geen voorwaarde voor een wapenvergunning. Een nieuwe Van der Vlis kan dus gewoon ‘nee’ aankruisen en vanuit zijn lidmaatschap van een schietvereniging een wapenvergunning krijgen. Dat is op zijn minst een beetje opmerkelijk.