Diederik Samsom adviseerde landbouwministerie over te gaan tot gedwongen uitkopen boeren
Tijd om het eens over rashonden te hebben
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (20)
[... niet ontstaan zijn door evolutie, maar door de mens zelf.] Evolutie is niets meer en niets minder dan verandering onder invloed van externe selectiedruk. Of die nu door mensen of door roofdieren of door verschrikkelijke kou ontstaat maakt niet uit.
"Evolutie is niets meer en niets minder dan verandering onder invloed van externe selectiedruk." In het geval van het fokken van rashonden afgestemd op uiterlijke kenmerken kun je beter spreken van devolutie
Ha..ha.., CEO's beschouwen zich ook als rashonden! Nu begrijp ik het!
Of raspaardjes natuurlijk. Hoe zit dat eigenlijk met raspaardjes, vraag ik me af.
Zou Theo Hiddema ergens toch een klein beetje gelijk kunnen hebben? Zijn rassenvermenging theorie ging niet om honden, maar wie weet geld die theorie ook voor mensen.
Als je een rashond aanschaft is het sowieso verstandig er gelijk een verzekering tegen ziektekosten bij te nemen. Je betaald tegenwoordig de hoofdprijs bij het gros der dierenartsen.
Bij de verzekeraars ook. Die sluiten erg veel uit. Als het eropaan komt, ben je nog de klos. Lubach heeft een punt. Maar slaat een beetje door. Het geldt niet voor alle rassen. Goede hondenverenigingen en fokkers zijn juist bezig de gebreken uit te sluiten en door de genenpoule bewust zo breed mogelijk te houden.
"Goede hondenverenigingen en fokkers zijn juist bezig de gebreken uit te sluiten en door de genenpoule bewust zo breed mogelijk te houden." Kletskoek. Ze zijn bezig met het versmallen van de genenpoel, want anders kun je het fokken op uiterlijke kenmerken (en dan ook nog eens de extremiteiten ervan) niet noemen. Hooguit proberen ze de bijwerkingen daarvan een beetje binnen de perken te houden. Verzekeraars zijn heel goed in rekenen: vandaar dat ze van veel rassen de bekende gebreken uitsluiten van de verzekering. Het gaat immers over verzekeren en niet om het gespreid betalen van willens en wetens genomen risico's.
@Piet de Geus. Jammer dat ik toch even op je moet reageren. Je andere reactie, quantiteit aan woorden, kwaliteit aan onzin. De enige niet slecht doorgefokte hond is volgens jou de Podenco. Dat kan iedere willekeurige (niet-ras)hond zijn die zo genoemd wordt vanwege het werk dat hij doet. Toch kom je zelf met het voorbeeld dat ook de functie die de hond vervult, leidt tot een bepaald uiterlijk: "Maar het fokken van honden op hun vermogen een slee te trekken of met een vat sterke drank door de sneeuw te banjeren hoeft helemaal niet nadelig te zijn voor de genenpoel van die hondensoort, zolang daar voldoende variatie binnen is.". Gaandeweg ga je, als je een sledehond wilt hebben, toch ook op het uiterlijk af. Want die honden die dat doen, gaan er zo uitzien. Dan is het alleen maar goed om als ouder zo'n hond te kiezen. Voila: het fokken op uiterlijk is ontstaan. Dat is helaas bij een aantal rassen doorgeslagen. Maar waar je functioneel fokt en zegt: het hoeft helemaal niet nadelig te zijn voor de genenpoel van die hondensoort, zolang daar voldoende variatie binnen is, zou ik niet weten waarom dat niet kan, als het uiterlijk de eerste keuze is. De functionaliteit blijft, weliswaar secundair, toch vaak enigszins merkbaar aanwezig. Het is absoluut geen kletskoek, er zijn weldegelijk verenigingen en fokkers die de genenpoule breed willen houden. Als je dat niet doet, krijg je inderdaad zwakke rassen en kwesties als 'te kleine schedel', 'te korte neus', etc. Niet iedere fokker is een broodfokker. Er zijn gelukkig ook gewoon liefhebbers. Hoe zie jij dat overigens bij de paardenrassen en de rassen onder het stamboekvee? Ook allemaal zwak en inteelt?
"De enige niet slecht doorgefokte hond is volgens jou de Podenco." Nee, ik geef slechts een voorbeeld van een soort die niet ten prooi is gevallen aan de rasverenigingen. "Toch kom je zelf met het voorbeeld dat ook de functie die de hond vervult, leidt tot een bepaald uiterlijk" Uiteraard, want vorm volgt functie. Zo is het ook geen toeval dat wij er anders uit zijn gaan zien sinds we op twee benen zijn gaan lopen. "Want die honden die dat doen, gaan er zo uitzien. Dan is het alleen maar goed om als ouder zo’n hond te kiezen. Voila: het fokken op uiterlijk is ontstaan." Welnee. Want wat voor kleur een sledehond heeft is volstrekt irrelevant, net als de andere uiterlijke kenmerken die die rasverenigingen uitvergroten. "Maar waar je functioneel fokt en zegt: het hoeft helemaal niet nadelig te zijn voor de genenpoel van die hondensoort, zolang daar voldoende variatie binnen is, zou ik niet weten waarom dat niet kan, als het uiterlijk de eerste keuze is." Dat hangt er vanaf hoe ruim je dat uiterlijk neemt: gespierd genoeg om een slee te trekken of atletisch genoeg om een haas te kunnen vangen? Maar zodra je de kleur erbij betrekt, het soort haar, verhouding kop-neus en dergelijke heeft dat geen enkele andere functie dan tegemoetkomen aan jouw fetisjisme. Met als gevolg een gegarandeerde beperking van de genenpoel. "Niet iedere fokker is een broodfokker. Er zijn gelukkig ook gewoon liefhebbers." Die 'liefhebbers' zijn nu juist de fetisjisten van de rasverenigingen met hun malle regeltjes en hun papiertjes. "Hoe zie jij dat overigens bij de paardenrassen en de rassen onder het stamboekvee? Ook allemaal zwak en inteelt?" Daar lopen nut (harddraven, veel melk geven) en uiterlijk wat meer door elkaar maar ook daar is genetische zwakte door doorfokken een groot probleem.
@Piet de Geus. Het komt erop neer, zoals jij het zegt: gericht fokken hoeft helemaal niet nadelig te zijn voor de genenpoel van die hondensoort, zolang daar voldoende variatie binnen is. Het is absoluut niet zo dat geen enkele hondenvereniging en fokker dit niet in achtneemt.
"Het is absoluut niet zo dat geen enkele hondenvereniging en fokker dit niet in achtneemt." Om aan de 'rasstandaarden' te voldoen moet je de genenpoel wel beperken. En als er wordt gefokt voor tentoonstellingen (wat met de meeste rashonden gebeurt) dan geldt dat in nog veel sterkere mate. "Goede hondenverenigingen en fokkers zijn juist bezig de gebreken uit te sluiten en door de genenpoule bewust zo breed mogelijk te houden." Door geen directe familie met elkaar te kruisen maar door vast te blijven houden aan rigide eisen aan uiterlijk maar je die genenpoel niet breder. Zo bestaan sommige populaire rassen in de VS bijvoorbeeld allemaal uit nakomelingen van een paar ouderparen die ooit zijn geïmporteerd. En zelfs als bepaalde rassen door inteelt door hun hoeven dreigen te zakken verbreden ze de genenpoel niet echt. Neem bijvoorbeeld de basenji: een van de oudste rassen ter wereld en in Afrika zo gezond als het maar kan. In de VS staat die door inteelt op instorten, omdat ze allemaal afkomstig zijn van enkele geïmporteerde exemplaren. Na veel gesoebat wordt af en toe besloten om in Congo wat honden uit het wild te halen om de genenpoel te verbreden. Maar daartoe selecteren ze uitgerekend de exemplaren die het meest aan hun rasstandaarden voldoen en die dus genetisch het minst afwijken. Het is toch echt kiezen of delen: je kunt niet vasthouden aan rigide rasstandaarden die op uiterlijk zijn gebaseerd en tegelijkertijd de genenpoel verbreden. Dan ben je slechts marginaal bezig om excessen te bestrijden maar blijf je werken binnen de normen die verantwoordelijk zijn voor die excessen. Net als wanneer je met een papiertje 'aantoont' dat er geen sprake is van inteelt omdat een teef niet is gekruist met een reu die eerstelijns familie is. Wil je de genenpoel echt verbreden dan moet je juist honden nemen die eruit zien zoals het ras eruit zag voordat de rasverenigingen een eeuw terug met hun inteeltprogramma's begonnen. Maar die voldoen tegenwoordig niet meer aan de rasstandaard en daar haal je zeker geen tentoonstellingen meer mee. Kijk nog maar eens goed naar de filmpjes die Lubach ook gebruikt over hoe bepaalde rassen de afgelopen eeuw onder invloed van de rasverenigingen zijn gemuteerd: bij elke rasgerichte fokker zou een hond die eruit ziet als een eeuw terug afvallen.
@PiedeGeus. Ik kan niet ontkennen dat het voor een aantal rassen geldt. Maar het is niet terecht alles en iedereen op 1 hoop te gooien. Toevallig (waarschijnlijk ook niet) biedt de hondenvereniging waar ik lid van ben de komende maand een internationale workshop over genetische diversiteit aan. Waarom zou dat zijn?
"Ik kan niet ontkennen dat het voor een aantal rassen geldt. Maar het is niet terecht alles en iedereen op 1 hoop te gooien." Wat de rasverenigingen betreft is het toch echt een grote hoop. Want de principiële fout die ze hebben gemaakt is om rasstandaarden gebaseerd op uiterlijk te formuleren. En die standaarden hebben ze over de jaren allemaal verengd, gebaseerd op erfelijke afwijkingen die het gevolg waren van die standaarden. Bekijk de filmpjes nog eens over hoe hondenrassen zich onder die invloed de afgelopen eeuw hebben ontwikkeld. Begin je met het fokken op uiterlijk dan ben je automatisch bezig met het beperken van de genenpoel, dus met inteelt. Om de gevolgen daarvan kun je echt niet heen. Kijk nog maar eens naar die rashondenwijzer: daar kun je kiezen tussen soorten met erfelijke afwijkingen. Het aantal varieert van enkele tot tientallen. Terwijl de norm toch echt is dat een hondensoort nul erfelijke afwijkingen moet hebben. "Toevallig (waarschijnlijk ook niet) biedt de hondenvereniging waar ik lid van ben de komende maand een internationale workshop over genetische diversiteit aan. Waarom zou dat zijn?" Waarom dat is heb ik al aangegeven met het voorbeeld van de basenji: omdat na een eeuw inteeltfokken tal van rassen op het punt staan helemaal door hun hoefjes te zakken. Die redden het simpelweg niet meer zonder nieuw bloed binnen te brengen. Zoals gezegd is het resultaat daarvan beperkt als je er basenji's 'uit het wild' voor uitzoekt die toevallig precies die genen hebben ontwikkeld waardoor ze voldoen aan de rasstandaarden. Ik zou die workshop over genetische diversiteit maar eens kritisch volgen als ik jou was. Gaat die daadwerkelijk over genetische diversiteit of draait het slechts om de buitengrenzen: voortgaan met fokken op (excessieve) uiterlijkheden zonder dat het ras helemaal niet meer levensvatbaar is. De hamvraag is daarbij: als het bijvoorbeeld over Duitse herders gaat, accepteer je dan dat een Duitse herder eruit ziet zoals een eeuw terug (met alle diversiteit) of is het doel van de workshop om manieren te vinden om Duitse herders te fokken die aan de huidige rasstandaarden voldoen? In het laatste geval kun je daadwerkelijke genetische diversiteit en het afnemen van de gevolgen van inteelt echt vergeten. Het sterkst zie je dat nog bij rassen die ineens populair worden en waar intensief mee wordt gefokt: daar wordt het proces van fokken op uiterlijkheden versneld en zie je een explosie van erfelijke aandoeningen. Juist onder honden die met een papiertje van de rasvereniging worden verkocht. Terwijl ze het tegendeel claimen omdat ze niet fokken met directe familieleden. Alsof dat de norm is. De enige optie voor rasverenigingen om de schade die ze al een eeuw aanrichten een beetje binnen de perken te houden zit hem toch echt in het verruimen van de normen die ze op basis van uiterlijkheden hanteren. Niet alleen binnen de geformuleerde rasstandaarden maar ook bij hondenshows, want zolang daar de grootste excessen er met de prijzen vandoor gaan blijft dat het doel waarmee de leden fokken. Lastig voor de juryleden natuurlijk, die een heel andere meetlat moeten hanteren. Maar voor de honden is het echt beter dat ze worden beoordeeld worden op zaken als 'welke hond functioneert het beste als therapiehond' (doorgaans zijn dat de onbesmette oertypen) dan op de verhouding tussen de maat van hun neus en die van hun schedel. Het eerste levert sociale honden op, het laatste honden die niet eens fatsoenlijk adem kunnen halen.
@Piet de Geus. Je trekt echt te korte verbindingen: Begin je met het fokken op uiterlijk dan ben je automatisch bezig met het beperken van de genenpoel, dus met inteelt. DUS met inteelt? Dat is wel een heel kort lijntje naar inteelt. Als een blonde blanke vrouw en een blonde blanke man kinderen krijgen, is het dus inteelt.
"Je trekt echt te korte verbindingen: Begin je met het fokken op uiterlijk dan ben je automatisch bezig met het beperken van de genenpoel, dus met inteelt. DUS met inteelt?" Ja. "Dat is wel een heel kort lijntje naar inteelt. Als een blonde blanke vrouw en een blonde blanke man kinderen krijgen, is het dus inteelt." Het is jouw lijntje dat te kort is. Als dat koppel op elkaar valt is er niets mis. Maar zoals je zelf ook wel weet is dat iets heel anders dan wat er plaatsvindt in de rashondenfokkerij. Daar worden niet alleen systematisch blonde blanken met elkaar gekruist maar moeten ze ook nog eens dezelfde kleur ogen hebben, dezelfde kleur haar, dezelfde lengte, dezelfde verhouding tussen de lengte van de benen en de totale lengte, dezelfde verhouding tussen de lengte van de neus en de lengte van de schedel en ga zo maar door. Dan kan je niet anders dan uitkomen dan bij mensen die genetisch gezien uiterst naaste familie van elkaar zijn. Maar het gaat door de perversie van de rashondenfokkers nog een stuk verder dan dat: er wordt ook nog eens bewust gefokt met ouders die dezelfde erfelijke afwijkingen hebben. Dus ze moeten niet alleen blond en blank zijn en daar bovenop aan al die andere eisen voldoen: ze moeten ook nog eens gebukt gaan onder dezelfde erfelijke afwijkingen. Dus ze moeten daar bovenop ook nog eens een hazenlip, een open ruggetje en een bult op hun rug hebben. Want dat is waar het gericht fokken met honden met een te korte neus om door te kunnen ademen, een schedel die te klein is om de hersenen te bevatten en een te grote kop om natuurlijk te kunnen bevallen op neerkomt. Wat denk je dat er gebeurt als je dat met mensen doet? Natuurlijk is er niets aan de hand als de ene blonde blanke met de andere kinderen maakt. Maar als je dat systematisch doet en je stelt daarnaast nog een hele serie uiterlijke eisen, dan werk je toch echt effectief mee aan inteelt en degeneratie.
Goed dat Lubach hier ook aandacht aan besteedt, maar hier en daar gaat hij toch een beetje de mist in. Om te beginnen met dat malle verhaal dat de hond van de wolf afstamt: dat is net zo onwaar als dat de mens van de mensapen afstamt. We delen een gemeenschappelijke voorouder, net als de hond en de wolf. Wel een relatief recente oerouder, want als je teruggaat tot het leven aan land kroop dan stikt het overal van de gemeenschappelijke voorouders. Helaas heeft dat niet louter semantische gevolgen: door mensen die menen een soort tamme wolf in huis te hebben worden er nogal wat voor de hond schadelijke opvoedingsopvattingen op na gehouden, met roedelleiders en dergelijke. Waar Lubach ook de mist in gaat is dat hij geen duidelijk onderscheid maakt tussen het door mensen fokken van honden op gebruik en op uiterlijk. Dat een sledehond als de Husky of Sint Bernard er anders uitziet dan een wolf is logisch (al zou je de gemeenschappelijke voorouder dan in plaats van die wolf moeten nemen en grote kans dat die wolf daar zoveel millennia later ook niet meer op lijkt). Maar het fokken van honden op hun vermogen een slee te trekken of met een vat sterke drank door de sneeuw te banjeren hoeft helemaal niet nadelig te zijn voor de genenpoel van die hondensoort, zolang daar voldoende variatie binnen is. "De voornaamste reden daarvoor is dat de door de mens zo geliefde hondenrassen niet ontstaan zijn door evolutie, maar door de mens zelf." Dat klopt dus niet: het is begonnen met het definiëren van rassen op uiterlijk in plaats van op functie. Die inteeltellende is pas de laatste eeuw ontstaan: sinds de rasverenigingen (je krijgt inderdaad de neiging om dat in gotische letters te schrijven) hun intrede deden met hun fetisj voor uiterlijke kenmerken. Die gingen ineens bepalen hoe een Duitse herder eruit moet zien om hem een Duitse herder te mogen noemen: bouw, kleur en dergelijke moesten allemaal aan de door hen gestelde normen voldoen. Wat meteen al niets anders op kan leveren dan een steeds armer wordende genenpoel, met alle ellende van dien. Daarbij zijn ze ook nog eens geradicaliseerd: de onzinnige eisen die ze stellen zijn steeds extremer geworden, zoals een schedel waar de hersenen niet inpassen of een neus zo kort dat je er niet fatsoenlijk door kunt ademhalen. Daarmee is de genenpoel verengd tot dieren die dezelfde erfelijke afwijking hebben: die krijgen papieren, die winnen prijzen op tentoonstellingen en alleen dat zijn de dieren waar de rasverenigingen mee fokken. Helemaal hondsbrutaal is de manier waarop ze de papiertjes die ze in hun arrogantie menen te mogen verstrekken verkopen: zo'n papiertje bewijst zogenaamd dat het een gezonde hond betreft, want zij zien erop toe dat honden niet worden gekruist met directe familie. Terwijl de realiteit omgekeerd is: ze verstrekken alleen zo'n papiertje als de ouders dezelfde erfelijke afwijkingen hebben. Weliswaar alleen de door hen gewenste erfelijke afwijkingen maar de rest van de ellende (heupdysplasie en dergelijke) krijg je er gratis en voor niets bij cadeau. Het word hoog tijd om een hond met papieren te zien als wat het is: een dier dat is besmet door de meest walgelijke experimenten die een gevolg zijn op het rigide fokken van honden op uiterlijkheden. En wat mij betreft mogen organisaties die zich daarmee bezighouden tot verboden organisaties worden verklaard. We moeten de schande van die rasverenigingen zo snel mogelijk achter ons laten en terugkeren naar het fokken van honden op basis van het gebruik. Dat kan het gebruik als speurhond zijn of als waakhond of als therapiehond maar doorgaans betreft het toch de hond als huisgenoot. En dan doet de exacte kleur of de exacte verhouding tussen lengte en hoogte er helemaal niet toe: dan selecteer je gewoon de hond die zich binnen het gezin en op het poepveldje het sociaalst gedraagt. Hoe het er dan uitziet kun je bijvoorbeeld in Spanje nog zien aan de podenco: een naam die niets meer zet dan dat het een jachthond is. Rasverenigingen hebben daar nooit enige grip op gekregen (al hebben ze een enkel type erkend en fokken ze daar marginaal mee op uiterlijk) omdat het gebruik centraal is blijven staan. Op hoe die gebruikers met hun gereedschap (als meer zien ze het vaak niet) omgaan is nog wel wat aan te merken maar genetisch zijn die honden kerngezond en ze vertonen een enorme variatie. In het ene gebied gebruiken ze grote podenco's om op groot wild te jagen, doorgaans gebruiken ze middelmaten om op konijnen te jagen en er zijn zelf kortpotige varianten omdat die makkelijk onder het struikgewas door kunnen. Maar of ze nu kortharig of langharig zijn en wat voor kleur ze hebben, daar maalt werkelijk niemand om. Je kunt wel op de rashondenwijzer kijken welke soort de meeste gebreken heeft en daar de soort met de minste uit kiezen maar honden horen helemaal geen genetische gebreken te hebben. En die gebreken ontstaan ook helemaal niet als wij ze niet op uiterlijk fokken. Je kunt dus beter een soort hond als uitgangspunt nemen waarmee ook nooit op uiterlijk is gefokt en waar die gebreken zich ook nooit hebben ontwikkeld. Een vullisbakkie nemen kan natuurlijk ook, al zou ik dan geen nemen met ouders die wel rashonden zijn. Want door rashonden met elkaar te kruisen kruis je ze als het ware terug naar echte honden: per generatie neemt de kans op gebreken weliswaar af (heupdysplasie komt overigens voor bij veel verschillende soorten rashonden) maar het is wel een lange route voordat je dan terug bent bij echt gezonde honden. Je kunt beter beginnen met honden waarvan de genenpoel nooit is verminkt door de rasverenigingen.
Het gebeurt niet zo heel vaak maar ik kan niet anders dan het volledig eens zijn met de heer De Geus.
Wat een ontboezeming Piet, zo een uitgebreide reactie heb ik nog niet eerder van je gezien. Niks mis met een Haagse puienzeiker. Door de inbreng van vers bloed zijn dat vaak erg sterke honden. Veel populaire rassen zijn kapot gefokt door inteelt. Alleen maar om aan de vraag te kunnen voldoen. Mensen beleven veel vreugde aan honden. Het verhaal van een ernstig zieke man in het ziekenhuis die nog maar kort te leven had heeft mij ontroerd. Zijn kinderen kregen het voor elkaar dat zijn hond in het ziekenhuis mocht komen zodat hond en baasje elkaar nog een keer konden zien. Mooi.
"zo een uitgebreide reactie heb ik nog niet eerder van je gezien" Het komt echt vaker voor dat ik veel woorden gebruik om ontwikkelingen wat breder te schetsen. "Niks mis met een Haagse puienzeiker. Door de inbreng van vers bloed zijn dat vaak erg sterke honden." Inderdaad. "Het verhaal van een ernstig zieke man in het ziekenhuis die nog maar kort te leven had heeft mij ontroerd. Zijn kinderen kregen het voor elkaar dat zijn hond in het ziekenhuis mocht komen zodat hond en baasje elkaar nog een keer konden zien. Mooi." En dat gebeurt steeds vaker, omdat steeds meer wordt ingezien wat voor therapeutische uitwerking honden kunnen hebben. Zo worden ze ook ingezet om dementerenden te bezoeken, kunnen autistische kinderen er veel baat bij hebben en is het al bijna gemeengoed om bij soldaten met PTSS met therapiehonden te werken.