Vrouwen in de politiek: tijd investeren in zaken die we belangrijk vinden

Vrouwen en politiek blijkt niet altijd een vanzelfsprekende combinatie. In de Nederlandse politiek zijn vrouwen slecht vertegenwoordigd. Voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 staan voor de PvdA in de twee grootste steden vrouwen aan het roer. In aanloop naar de verkiezingen schrijven PvdA-lijsttrekkers Barbara Kathmann (Rotterdam) en Marjolein Moorman (Amsterdam) wekelijks een brief over hun perikelen als vrouw in de politiek.

“Nee mama, het is EEN bad”, zei mijn jongste dochter een paar jaar geleden toen ik zei dat ik weg moest voor een debat.

Inmiddels zijn ze er wel aan gewend dat ik opgetut het huis uitren om ergens te debatteren. De campagne is wat dat betreft al goed los gebarsten in Amsterdam. Afgelopen week alleen al drie lijsttrekkersdebatten. Is het bij jullie ook al zo druk?

In de meeste debatten sta ik als enige vrouw. Dat is een voordeel hoor. Een rode jurk aan en je knalt eruit tussen de grijze pakken.

Een aantal nieuwe partijen heeft ook een vrouw als lijsttrekker. Sylvana Simons van BIJ1 en Annabel Nanninga van Forum voor Democratie. Een mooi divers palet. En tot mijn grote vreugde heeft ook de SGP een vrouw als lijsttrekker. Al is het dan wel weer jammer dat zij in een interview zegt dat mannen boven vrouwen staan. In haar geval staat zij op de lijst toch duidelijk boven een aantal mannen. Daar mag ze trots op zijn.

Maar over het algemeen is het aandeel van vrouwen in de politiek natuurlijk veel te beperkt. Vind jij dat ook niet gek? Ik heb toch niet de indruk dat vrouwen minder betrokken zijn bij de samenleving. Of dat zij daar minder goede ideeën voor hebben.

Toch hebben veel vrouwen vaak niet het gevoel dat ze thuis horen in de politiek. “Ik zou dat nooit kunnen”, hoor ik veel vaker van vrouwen dan van mannen. Ook krijg ik vaker van vrouwen dan mannen de vraag hoe ik het doe, met kinderen, een baan enzo. Vroeger zag ik daarin altijd een beetje een impliciet verwijt. “Je vindt zeker dat ik te weinig thuis ben voor de kinderen” dacht ik dan. Dat was natuurlijk vooral mijn eigen onzekerheid. Inmiddels zie ik het als een oprechte, belangstellende vraag en antwoord ik dat het hartstikke intensief is, maar vooral ook leuk en zinvol. En soms komt dan ook de reactie terug “ik zou dat misschien ook wel leuk vinden”.

Wat denk jij? Moeten wij vrouwen/moeders niet gewoon wat minder verontschuldigend zijn over de tijd die we investeren in de zaken die we belangrijk vinden?

Mijn dochters van 10 en 8 zien er in ieder geval wel het belang van in. Afgelopen woensdag keken ze op de bank live mee naar het eerste lijsttrekkersdebat op AT5. De volgende ochtend bij het ontbijt zeiden ze: Mama, je had het over ons want het ging over goed onderwijs.

Ik kijk er naar uit om jouw ervaringen de komende weken te lezen richting de gemeenteraadsverkiezingen. Hier in Amsterdam zijn we al lekker op stoom met een geweldig campagneteam. Waarin ik me trouwens hartstikke bejaard voel, met m’n 43 jaar.