Wat een gotspe dat de leider ook nog de treurige moed heeft zijn partij Forum voor Democratie te noemen
Toen de pasbenoemde minister Johan Rudolf Thorbecke in de Tweede Kamer werd gevraagd naar het programma van zijn kabinet, antwoordde deze: “Wacht op onze daden”. De parlementariërs namen hier genoegen mee, want uit de woorden en de geschriften van deze bewindsman bleek zonneklaar welke richting het zou op gaan. Thorbecke wilde vormgeven aan een constitutionele monarchie, waarin de wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht een eigen onafhankelijke positie hadden. Hij is de aartsvader van het democratische systeem zoals wij het nu kennen. De manier waarop Nederland wordt bestuurd, is in de kern tot vandaag de dag zijn schepping. Iets anders kon niemand van de minister verwachten.
Op dezelfde manier blijkt uit de woorden, de geschriften en de optredens van Thierry Baudet welke kant het zal opgaan, mocht hij onverhoopt aan de leiding komen. Dan maakt hij een einde aan de scheiding der machten. Ook zal hij de rechten en vrijheden van de burgers aantasten, zoals die door Thorbecke en zijn medestanders voor het eerst uitgebreid in de grondwet werden verankerd. Daarover hoeft niemand verbaasd te zijn. Hij zegt het zelf. Hij schrijft het zelf.
In Nederland mag elke burger – alleen of in vereniging – de rechter inschakelen als hij of zij meent dat overheden handelen in strijd met de wet. Deze doet daarover een uitspraak. In de meeste gevallen is er dan ook nog gelegenheid tot hoger beroep. Dit is een wezenlijke bescherming van de burger tegen bestuurlijke willekeur en om die reden een hoeksteen van de democratie. Tegen dit beginsel komt Thierry Baudet in opstand, woensdagavond nog in een debat met Rob Jetten. Hij noemt dit dikastocratie, regering door rechters. Integendeel, hield de politiek leider van D66 hem terecht voor. De rechter legt bij dit soort gedingen slechts uit wat correct handelen is volgens de wet. Als je daar moeite mee hebt, moet je zien de wet te veranderen.
Het uitgangspunt van Baudet is anders: jij bent niets, de staat is alles. De overheid bepaalt wel hoe de wet moet worden uitgelegd.
Dezer dagen vroeg de grootste intellectueel van Nederland zich per tweet af of de Postcodeloterij zijn licentie niet zou moeten verliezen. Deze postcodeloterij is een particuliere onderneming die met zijn enorme winsten allerlei goede doelen ondersteunt. Ze hebben meestal wat te maken met het milieu, ontwikkelingsproblematiek, emancipatie en burgerschapsvorming, allemaal zaken waar Baudet een broertje dood aan heeft. Dus denkt hij erover dit particuliere bedrijf, deze privéonderneming de nek om draaien: het steunt immers doelen die hij niet pruimt.
Twéé voorbeelden in één week. Ze maken duidelijk welke daden een premier Baudet zal stellen. Hij zal een eind maken aan de rechtsstaat, zoals Thorbecke die heeft ingericht. In plaats daarvan komt er een machtsstaat van reactionaire snit want uit andere uitspraken en artikelen blijkt, dat hij een afkeer heeft ontwikkeld tegen de verlichting.
Deze standpunten hebben Baudet tot nog toe zeker 42000 betalende leden en achttien virtuele Kamerzetels opgeleverd. Zijn opwekkingsbijeenkomsten trekken in het hele land volle zalen. Een substantieel aantal Nederlanders heeft vrijheid en democratie de rug toegekeerd. Zij wachten vol vertrouwen op de daden van Baudet.
Daarom kan de rest van Nederland niet vaak en niet duidelijk genoeg op de hoogte gesteld worden van wat voor vlees we in de kuip hebben met deze beweging. Wat een gotspe dat de leider ook nog de treurige moed heeft zijn partij Forum voor Democratie te noemen. Wat een cynisme.
Naschrift voor de liefhebber: Het denken van Thierry Baudet met zijn afwijzing van de Franse revolutie en zijn romantische hang naar het christendom, waar hij het laatste jaar blijk van geeft, vertoont raakpunten met het denken van Antonio de Oliveira Salazar, die van 1932 tot 1968 Portugal op dictatoriale wijze regeerde. Een belangrijke pijler onder dat regime was om trots te zijn op de roemrijke geschiedenis van het vaderland, evenals de gedachte dat Portugal een heel bijzonder land was, met een eigen missie.