Subsidiekraan vooral voor leuke borrels

Laatst werd ik van alle kanten aangevallen door de voorzitters van Amsterdamse politieke jongerenorganisaties (PJO’s). Het was tijdens een politiek café van de Jonge Democraten (D66) dat over samenwerking tussen PJO’s ging. De debatleider vroeg of ROOD Amsterdam zou meewerken aan het oprichten van een overkoepelende politieke jongerenorganisatie-vereniging voor het organiseren van debatten en bijeenkomsten tussen de verschillende organisaties. Ik antwoordde – m’n hoofd al schuddend – kort `nee`. Toen ik om mij heen keek stond ik versteld, ik zag de andere voorzitters gehoorzamend ja knikken. Van DWARS (GroenLinks), CDjA (CDA), de Jonge Socialisten (PvdA) tot de JOVD (VVD) en de gastheren van de Jonge Democraten. Hoe kan een politieke jongerenorganisatie haar energie verspillen aan zoiets overbodigs vroeg ik mij af.

Ik merkte op dat Amsterdamse politieke jongerenorganisaties er zijn om problemen die onder jongeren spelen aan de kaak te stellen en samen met de jongeren vervolgens te proberen deze ook op te lossen. De daaropvolgende reactie van de JD-voorzitter illustreerde het probleem perfect: ‘Volgens mij zijn er in Amsterdam geen prangende zaken waar wij als politieke jongerenorganisaties iets mee zouden moeten doen.’  Nee, vind je het gek dat jij dat denkt? Je organiseert als politieke jongerenorganisatie alleen dagen waarop je jouw eigen leden ontvangt en vaak alleen over landelijke thema’s praat. En nu wil je een samenwerkingsverband tussen politieke jongerenorganisaties, om wederom alleen PJO-leden te betrekken. Op een gegeven moment zei een voorzitter ‘Wij hebben voornamelijk blanke leden, en wij zijn er alleen voor onze leden.’ Zo kom je er natuurlijk nooit achter wat er speelt onder de jongeren in Amsterdam!

De collega’s hadden het bij het omschrijven van hun politieke jongerenorganisatie telkens over een ‘leerschool’ (voor een baantje in Den Haag) en over dat het ‘leuk moet blijven’. Bij ROOD Amsterdam zou het in hun beleving niet ‘leuk’ zijn, omdat wij bezig zijn met onderzoeken en acties om jongerenproblematiek in kaart te brengen en hier oplossingen voor zoeken. En een ROOD-lid zou ook niet de ervaring van een ‘leerschool’ hebben, omdat wij nu eenmaal zo anders zijn.

Niet alleen weten mijn collega-voorzitters vrij weinig over de jongeren in hun eigen stad, ze kennen ROOD blijkbaar ook niet zo goed. De SP is bij uitstek de partij die hoog inzet op scholing voor leden die hun mouwen willen opstropen. Van een middag, tot een meerdaags tripje tot intensieve kaderscholing van maanden. Allemaal begeleid door partijprominenten en leden die hun politieke sporen uitgebreid hebben verdiend door de SP de afgelopen decennia groot te maken. De gedachte dat we gezamenlijk met iets belangrijks bezig zijn roept zoveel enthousiasme op, dat wij bijvoorbeeld buiten onze vereniging gebeurtenissen om ook regelmatig afspreken.

Amsterdam houdt echt niet op bij de ring. Subsidieborrels zijn misschien heel leuk voor studentikoze politici met allerlei ambities, maar als politieke jongerenorganisatie wil ROOD graag z’n tijd en energie steken in wat volgens ons de reden is dat we in het leven geroepen zijn: jongeren van Nieuw-West tot Zuidoost betrekken bij de politiek en hen een stem geven.