Stop maar met de voetmassages, Casanova

Ik heb altijd gedacht dat de nek in China zeer erotisch gevonden werd omdat die door de hoge kragen van de jurken nooit werd gezien en een mysterie bleef, terwijl de borsten van de vrouw in landen waar steeds minder kinderen geboren werden en dus in het publiek gevoed werden aan het zicht werden onttrokken en daarom tegenwoordig zo opwindend lijken. Maar dat klopt alleen maar voor wat je ziet. Wat je voelt is een heel ander verhaal. De erogene zones – wat voelt het meest opwindend aan? – zijn door een stel neurologen in kaart gebracht en dat brengt toch een paar verrassingen.

Voor de zekerheid werd het in twee verschillende landen gedaan om te zien of er een culturele factor in het spel is. In Zuid-Afrika en in Groot Brittannië blijkt wat bij aanraking opwindt echter het zelfde.

Voor het onderzoek werden 800 mannen en vrouwen gevraagd de lichaamsdelen te noemen waar ze zacht gestreeld de rillingen over rug van kregen. Zo werd een lijst van 41 lichaamsdelen gemaakt en natuurlijk bleken de geslachtsdelen het gevoeligst, gevolgd door lippen, oren en binnenzijde van de dijen. Daarna beginnen de verrassingen.

Verrassing één is dat er nauwelijks verschil is tussen mannen en vrouwen. De mythe dat mannen slechts gevoel hebben in één lichaamsdeel en vrouwen zo’n rijk gevoel voor erotiek kennen en vrijwel alle lichaamsdelen bij de juiste aandacht tot opwinding leiden klopt niet. Uit het onderzoek komt ook een verrassend vaste volgorde. Mannen raakten echter wel meer dan vrouwen opgewonden door aanraking van de achterzijde van de benen en de handen.

Verrassing twee is dat die lijst zo vast lijkt te liggen en het maakt dus niet uit of je man of vrouw bent, hoe oud je bent en waar je vandaan komt. Zou het dus door ons zenuwstelsel komen: aanwezigheid van veel tastorganen waardoor de aandacht vertaald wordt in zenuwsignalen? Dat zou een leuk vervolgonderzoek zijn, want dan moeten 800 mensen op een tafel gaan liggen en heb je vrijwilligers nodig die de verschillende lichaamszones strelen, terwijl de onderzoekers de hersenscans in de gaten houden. In de gang van de universiteit de volgende mededeling op het prikbord: ‘Deelnemers gezocht voor neurologisch experiment.’

Verrassing nummer drie was voor de onderzoekers dat de voeten misschien in de film en literatuur een grote erotische rol zijn gaan spelen, maar als erogene zone helemaal niets betekenen. En waarom ook? Ze zijn vies, ruiken niet altijd fris en zijn zo ver verwijderd van het uiteindelijke doel dat je nog een heel eind moet werken voor je er bent. “Zal ik even lekker je voeten masseren?” hoeft niet meer.

Misschien speelt ook bij het voetenfetisjisme wel een combinatie van liefde voor hoge hakken en een culturele factor mee: Jezus die de voeten van zijn volgelingen wast als hoogste vorm van liefde. In ieder geval zorgt het ervoor dat we ons nu op basis van dit onderzoek op de juiste zones kunnen concentreren.

O ja, uit de neurologische wetenschappelijke literatuur komt ook nog deze kennis die ons zeer van pas kan komen: de juiste snelheid waarmee je moet strelen: vijf centimeter per minuut. Dus thuis oefenen met de stopwatch om een echte expert te worden en in je ongeduld niet te snel te werk te gaan. Dat snelle doen ze alleen in films ten behoeve van de vlotte vertelling van het verhaal.