Stijlvol ouder worden

Recentelijk viel het me op dat ik wat haar begon te verliezen. En net als velen van ons doen bij dit soort ontdekkingen, stelde ik het zo lang mogelijk uit voordat ik dat volledig aanvaardde. (om eerlijk te zijn, ging ik niet lang geleden een aantal maanden met slecht zicht door het leven, omdat ik niet voor mijn vijfenveertigste een bril wilde)

Ik heb mensen om advies gevraagd over mijn haar en velen zeggen me dat ik de verandering het best zo lang mogelijk verborgen kan houden, totdat kaalheid –mocht dat er van komen- onvermijdelijk wordt.

Dat klonk redelijk, maar toen kwam ik een studie tegen die suggereerde dat het tegenovergestelde misschien beter is. De studie liet zien dat mannen met een geschoren hoofd als dominanter worden gezien, dan mannen met een vergelijkbare bouw en uiterlijk met een volle bos haar. Als mensen foto’s te zien kregen van een man wiens haar digitaal geschoren was, dan dachten ze dat hij langer was, sterker en dominanter, dan wanneer ze de onveranderde foto’s zagen van de mannen met haar.

En hoewel ik niet denk dat ik er al klaar voor ben om mijn hoofd te scheren, ben ik er wel zeker van dat ik geen bezwaar zou hebben tegen de extra lengte, ingebeeld of niet.

De moraal van het verhaal is dat we altijd kritisch moeten zijn op de heersende overtuigingen. En wellicht is het goed om over ouder worden te denken als Mark Twain: “Age is an issue of mind over matter. If you don’t mind, it doesn’t matter.”

Een ding is echter wel overduidelijk: kam je haar nooit, maar dan ook nooit, over je kale plek heen.

Dit stuk is een vertaling van een column op de website van Dan Ariely.

Zijn laatste boek is in het Nederlands vertaald onder de titel Heerlijk oneerlijk