Stiefkinderen benadeeld bij echtscheidingen
Praat mee
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Reacties (11)
Belachelijk, ik kan het niet anders noemen. Als een ouder dat graag wil kan hij/zij dat vooral zelf regelen. Heeft iemand al die tijd voor het kind van een ander gezorgd krijgt die er dat ook nog eens bovenop. Heeft die ouder geen recht meer op een nieuwe relatie want dat kan hij/zij zo wel helemaal vergeten, daar is geen geld meer over voor en relatie en eventueel eigen kinderen. En de natuurlijke ouder die geen alimentatie betaalt begint rustig een relatie en krijgt weer kinderen, zonder nog maar voor zijn eigen kinderen te zorgen uit een eerdere relatie? Sorry hoor, ik vind dit volkomen geschift..
Misschien is het inderdaad maar beter dat ouders niet beginnen aan een nieuw huwelijk voor de kinderen het huis uit zijn. Een latrelatie kan minder kwaad. Een bijkomende kwestie is dat die nieuwe relaties ook vaak op de klippen lopen. Twee echtscheidingen wil je toch een kind niet aandoen?
Het niet houden van stiefkinderen los je niet op met kinderalimentatie. Bovendien zijn er teveel schillende situaties waarbij je niet zomaar kan spreken van het betalen van alimentatie voor stiefkinderen. Bijvoorbeeld; hoe oud was het kind toen de stiefouder in het gezin kwam? Het is nogal een verschil als het kind nog een baby was en er een ouder-kind band is opgebouwd. Of is het kind een tiener en beschouwd het de stiefouder als een partner van de ouder, en zeker geen vervanging van zijn biologische vader of moeder. In dat geval wordt de stiefouder, of omgekeerd het stiefkind, slechts getolereerd. Maar het kan zijn dat er al alimentatie wordt betaald voor het stiefkind door zijn biologische ouder. Daarnaast kan het zijn dat de stiefouder op zijn beurt al alimentatie betaald voor zijn biologische kinderen uit een eerder huwelijk. Als er daarnaast ook nog moet worden betaald voor stiefkinderen zal er vaak nog minder overblijven voor hemzelf om van te leven. Ik verwacht dat er meer zal worden gelat tussen geliefden met kinderen uit eerdere huwelijken. Wat wellicht ongewild tot betere leefsituaties zal leiden binnen stiefgezinnen aangezien het niet altijd goed botert tussen stiefouder en de stiefkinderen.
Ik denk niet dat voor kinderen uiteindelijk de vorm veel uitmaakt, delen van aandacht blijft immers delen...
Ik snap de logica dat wanneer er gevraagd kan worden om een omgangsregeling bij een stiefkind, er ook verzocht moet kunnen worden om een (vorm van) alimentatie. Maar als de biologische ouder ook al alimentatie betaalt (en een omgangsregeling heeft); wordt het dan niet dubbelop? En indien dat niet het geval is (de biologische ouder draagt niets bij/kent geen omgangsregeling) en de ouder die verzoekt om alimentatie bij zijn/haar ex-partner die niet de biologische ouder is; is dat verzoek dan wel aan de juiste persoon gericht? De zin dat 'twee op de drie samengestelde gezinnen lopen stuk, mede omdat veel stiefouders onderschatten hoe moeilijk het is om van het kind van een ander te houden' vind ik een heel merkwaardige. Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, na op heel jonge leeftijd een van mijn ouders te hebben verloren. Ik heb nooit de band met mijn stiefouder gehad/gekregen die ik met mijn biologische ouders heb, en ik denk dat dit andersom ook zo geldt voor de stiefouder. Om over 'houden van 'nog maar te zwijgen. Maar moet dat dan? Het gaat erom dat de partners van elkaar houden. (Stief)kinderen kunnen daar zeker een wig tussen drijven, maar het ligt mijn inziens eerder/meer aan de manier waarop je als stiefouder ten tonele verschijnt en de verwachting die je zelf hebt en bij je stiefkinderen schept. Helder en open daarover communiceren, niet de rol van de echte vader of moeder willen innemen, accepteren dat je bij je partner in sommige gevallen niet op de eerste plaats komt en dat het zeker in eerste instantie bij je stiefkinderen eenrichtingsverkeer is zou een hoop schelen. En niet te trots/bang zijn om (professionele) hulp in te schakelen wanneer het niet goed gaat. Kinderen zijn gebaat bij gelukkige (biologische) ouders. Wanneer zij een nieuwe relatie van een van hen op de spits drijven is dat destructief gedrag waar zij ook zichzelf mee hebben. Het is een noodkreet, het probleem is met het stranden van de relatie niet opgelost. Als de stiefkinderen dan alsnog een wig drijven tussen jou en je partner, zitten zij ook echt niet te wachten op een omgangsregeling nadat de relatie gestrand is...
Ik ben het er mee eens dat alimentatie in eerste instantie een zaak is voor de biologische vader/moeder. Als deze niet in beeld is zou wat mij betreft pas de stiefouder in beeld komen. Wat mij als stiefouder meer onrechtvaardig overkomt is dat mijn stiefkind geen recht heeft op een volledig kindsdeel bij een eventuele erfenis en dat ik een overbetaalde notaris moet inschakelen om dit gelijk te trekken.
En wat als je geen samengesteld gezin hebt , enkel voor de kinderen van een ander gezorgd hebt en de biologische vader heeft nog nooit alimentatie betaald, je als ouder zelfs geweigerd hebt dit te vragen? Er zijn zoveel verschillende situaties.
Omdat er een omgangsregeling kan zijn, moet er ook een alimentatieregeling kunnen zijn? Nee, dat moet één regeling zijn, niet gekoppeld aan regelingen voor ´gewone´ kinderen, omdat er geen bloedband bestaat.
We moeten het voor werkgevers vooral makkelijker maken om mensen te kunnen ontslaan. Anders durven ze geen personeel aan te nemen. Dit hoor ik al jaren. Ik snap niet dat ze dan niet begrijpen dat dit in de privé sfeer net zo werkt. Wie durft straks nog de verantwoording van aangetrouwde kinderen op zich te nemen. Succes alleenstaande ouder. Een nieuwe relatie zit er niet meer in.
“veel stiefouders onderschatten hoe moeilijk het is om van het kind van een ander te houden” Niet van je stiefkind houden, of er van begin af aan al een moeilijke relatie mee hebben, maar wel verplicht zijn om te betalen? Onzalig plan. Als je stiefouder bent geworden van een baby en die hebt mogen helpen groot worden, ligt het anders. Maar op latere leeftijd, 9-15 jaar in het leven van kinderen komen, betekent dat ze al voor een groot deel normen en waarden hebben en daaruitvoortvloeiend gedrag vertonen dat sterk kan verschillen met dat van de stiefouder. Wat het gevoel dat het niet jouw kinderen zijn nog eens versterkt. Notabene, als een ouder en stiefouder gaan scheiden, dan is er ook niet de keuze: wie neemt de kinderen (en wie betaalt de alimentatie)? De biologische ouder neemt altijd de eigen kinderen mee. Want je stapt niet in een relatie vanwege de kinderen, je kiest niet puur op basis van die kinderen. Je kiest voor een specifieke partner en neemt de kinderen erbij. Waarom verplicht betalen aan andermans kinderen? Als de band goed en hecht is, kan het altijd vrijwillig. Maar als de liefde moeilijk ligt (van stiefouder naar kind en nog vaker andersom) zoals reeds gesteld in het artikel: waarom betalen voor in principe andermans kinderen? Of gaan we ook betalen voor het kind van de buren, kleinkinderen, neefjes/nichtjes, puur omdat er een band mee is?
"Twee op de drie samengestelde gezinnen lopen stuk, mede omdat veel stiefouders onderschatten hoe moeilijk het is om van het kind van een ander te houden. Stiefkinderen zijn vaak nog in de rouw vanwege de scheiding en dulden geen nieuwe opvoeder." En vervolgens wel verpicht zijn om allimentatie te betalen? Ik verwacht echter wel dat de (eerder allimentatie betalende) biologische ouder zonder of met weinig zorgtaken en de lokale overheid (uitkeringen) dit voorstel zullen omarmen. Een juridisch wespennest en de maakbare samenleving wordt weer eens schromelijk overschat. Doe dan maar meteen een examen voordat je samen kinderen mag krijgen! (Pun intended.)