Sterker
• 15-11-2012
• leestijd 2 minuten
De PvdA heeft met die nivellerende maatregel een opmerkelijke draai
gemaakt: inkomen is boven werk verkozen. Dat zal misschien niet de
bedoeling zijn geweest, schrijft Paul Tang deze week in de Groene
Sterker uit de crisis – dat is de onweerstaanbare mantra voor politici die in moeilijke tijden een brug slaan naar betere tijden om de kiezers voor zich te winnen. Ook Rutte en Samsom bezigen deze mantra om het regeerakkoord aan te prijzen. Het akkoord is als levertraan: vies maar gezond.
Met de slogan ‘banen, banen, banen’ voerde Rutte in 2010 en 2012 campagne waarin het motto van het eerste paarse kabinet ‘werk, werk, werk’ weerklonk. Met CPB-cijfers over de verkiezingsprogramma’s kroonde de VVD zich tot banenkampioen. Maar het lukte de VVD niet de titel te prolongeren, volgens vergelijkbare CPB-cijfers over het eerste regeerakkoord. Met dat akkoord wist het rood-blauwe kabinet de structurele werkgelegenheid niet te verbeteren. De hervormingen op de arbeidsmarkt zijn ingrijpend: een snellere verhoging van de AOW-leeftijd, een verkorting van de WW-duur, en maximering van de ontslagvergoeding. Die hervormingen sorteren effect; ze matigen looneisen en vergroten zo de werkgelegenheid. Maar dit positieve effect zou onvoldoende zijn om het negatieve effect van inkomenafhankelijke zorgpremies te compenseren, volgens het Centraal Planbureau. De PvdA heeft met die nivellerende maatregel een opmerkelijke draai gemaakt: inkomen is boven werk verkozen. Dat zal misschien niet de bedoeling zijn geweest.
Maar de opmerkelijke draai van de PvdA viel niet op door de grote opstand in de VVD. Samsom hoefde geen excuses aan te bieden, Rutte wel. In de herkansing is de inkomensafhankelijke zorgpremie van tafel gehaald en is de nivellering minder feestelijk geworden: met het tweede regeerakkoord weet het paarse kabinet alsnog de structurele werkgelegenheid te verbeteren. Een ander akkoord met andere cijfers maar de mantra is onveranderd: sterker uit de crisis.