Stephen Hawking, het genie en de corpsbal

Als The Theory of Everything één ding bewijst, dan is het dat goede acteurs een onopmerkelijke film omhoog kunnen trekken tot iets bijzonders. Deze biografie van wetenschapper Stephen Hawking kleurt keurig binnen de lijntjes en is vaak bijna gezapig, maar Eddie Redmayne en Felicity Jones maken de film een aanbeveling waard.

Het verhaal behoeft weinig uitleg. Toen bij Hawking als promovendus de spierziekte ALS werd vastgesteld, leek de potentie van de veelbelovende natuurkundige in de kiem te zijn gesmoord. Tegen eenieders verwachting leeft hij nog altijd, en hoe. Lang nadat zijn ziekte beweging en spraak vrijwel onmogelijk hadden gemaakt leverde hij innovatief wetenschappelijk werk en werd hij zelfs een soort rockster met zijn populair wetenschappelijke boek A Brief History of Time.

Revolutionair De wetenschappelijke kant van dit verhaal wordt helder uitgelegd, maar toch wordt nooit echt duidelijk waarom Hawking’s werk zo revolutionair was. The Theory of Everything concentreert zich hoofdzakelijk op zijn eerste huwelijk met letterkundige Jane Wilde, die hem met veel vallen en opstaan hielp met zijn verslechterende gezondheid. Wat de film redelijk origineel maakt is dat het niet alleen gaat om de ellende, maar vooral het geluk laat zien van een gezin met een handicap, helemaal wanneer een tweede man zijn intrede doet in de relatie. Waarom ook niet? denk je als kijker.

Maar geluk maakt nog geen interessant drama. De film mist pijn en scherpte. Zelfs de uiteindelijke echtscheiding wordt uitgebeeld met een milde lach en een traan. De werkelijkheid schijnt ook een stuk bitterder te zijn geweest. Maar dan zijn er de acteurs. Het meest in het oog springende kenmerk van Eddie Redmayne’s vertolking is natuurlijk zijn perfect gespeelde fysieke aftakeling, waardoor je bijna zou vergeten dat hij ook nog eens een heel complex karakter hij speelt. Zelfs als hij alleen nog maar met zijn ogen kan spelen, weet hij het genie van Hawking over te brengen maar ook de humor van een man die altijd een Engelse corpsbal is gebleven.

Felicity Jones is ook erg goed als een vrouw die haar eigen ambities opoffert om te zorgen voor de man van wie ze houdt. Ze is geen heilige, maar een echte vrouw met een moeilijke worsteling waarin ze soms wint en soms faalt. Redmayne heeft de meer flitsende rol, maar dat beide spelers gisteren werden genomineerd voor een Oscar is zeer terecht.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film.