Speel de bekerfinale 2020 als statement van hoop

Ondanks de mantra ‘de beker leeft in Nederland niet’, is de bekerfinale voor liefhebbers iets om naar uit te kijken. Het is de culminatie van het onverwachte in het voetbal, de kans op eeuwige roem voor clubs die daar niet voor opgericht lijken. Het drama van het toernooi, wie gaat er door, wie niet? De David en Goliath-anekdotiek, het kleine cluppie dat opeens in de halve finale staat. Voetbal is geen ballet van ‘balaannames’ en ‘verkeerd staan’. Voetbal gaat over drama, over onbezonnen jeugd. Voetbal is fouten maken. Dat betekent doelpunten, verdriet en vreugde. Wat hebben we aan al die doodsaaie competitiewedstrijden waarin niemand fouten durft te maken? De beker biedt wat dat betreft het juiste spektakel, omdat het elke wedstrijd erop of eronder is. Opportunisme viert hoogtij.

Maar de aflevering van het bekerseizoen 2019/2020 lijkt voor niets geweest. Een teleurstelling voor velen en niet alleen voor de meest gedupeerden, de Feyenoord- en Utrecht-supporters. Al het lijden, het reizen, de altijd weer sensationele overwinningen van amateurclubs, der Angst des Tormanns beim Elfmeter (23 penalties bij Achilles Veen – Hardenberg in de 2 e kwalificatieronde), het deed er niet toe. Omdat de KNVB net die ene, cruciale laatste wedstrijd tussen Feyenoord en FC Utrecht niet wist te organiseren. Zelfs een aanbod van Bonaire om het daar coronavrij te doen, werd afgeslagen. De KNVB staarde zich blind op de consequenties voor het seizoen erna. Zo werd de bekerfinale door de tunnelvisie van de voetbalbond gedegradeerd van een belangrijk hoogtepunt van het seizoen tot een kwalificatiewedstrijd voor Europees voetbal. Wat ook niet hielp, maar wel begrijpelijk is, is dat Utrecht zich liet afkopen wegens gemiste inkomsten door het missen van Europees voetbal.

Het blijft hangen. Het blijft onaf. 91 wedstrijden zijn voor niks gespeeld. Nog één wedstrijd … Laten we die finale toch spelen.

Maar in 2021 een wedstrijd spelen die in 2020 thuis hoort? Nou en? De Spaanse bekerfinale van 2020 is ook net gespeeld. Veel bekerfinales in andere landen zijn de afgelopen maanden ergens tussen gewurmd.

De voetbalwereld zal als gesloten systeem vanuit haar eigen lineaire logica reageren met haar klassieke bureaucratische reflexen, de KNVB is er meester in. Maar bekervoetbal is emotie, laten we dan ook het speelveld van de afweging daar plaats laten vinden. Wellicht kunnen de laatste wedstrijden van het seizoen met publiek gespeeld worden. Laat dan de bekerfinale als allerlaatste wedstrijd met zoveel publiek als dan mogelijk is een statement van hoop zijn die groter is dan de wedstrijd zelf of het voetbal: we krabbelen eruit en dat vieren we! De bevrijdende apotheose van een periode. En maken we het seizoen 2019/2020 alsnog een beetje af. De meest hardnekkige finale ooit, toch gespeeld. Eéntje die niemand gaat vergeten.