Shoot the messenger!

Racisme onder Marokkanen bestaat niet. Wanneer een groep jongeren ‘negerhoer’ roepend een Marokkaans-Surinaams stel aanvalt en mishandelt, is dat geen racisme. Punt uit. Althans, dat was de redenering van Hassnae Bouazza dinsdagavond bij Pauw en Witteman.

Haar vriend Peter Breedveld en Samira Ahli doen er op Joop.nl nog een schep bovenop: Hij die racisme onder Marokkanen aankaart, is zelf een racist (Samira) of moet zijn mond houden omdat hij blank is (Peter). Shoot the messenger.

Wat maakt het uit dat ik ervaringen beschreef van mijn periode in Marokko waar mijn zwarte (en inderdaad 100% Marokkaanse) vriendin dagelijks werd gediscrimineerd, waar studentenhuizen van Afrikaanse studenten in Rabat worden aangevallen, waar zwarte immigranten worden afgeperst, beledigd en mishandeld. Waar kinderen het de beledigende woorden âazzi of hartani gebruiken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ook daar moet ik mijn mond over houden, ik ben immers blank en blanken die over misstanden in Marokko spreken, zijn racisten. Shoot the messenger.

Zou het de eersten die homofobie binnen de Marokkaanse gemeenschap aankaartten ook zo zijn vergaan? Of problemen van sociale uitsluiting tegenover Marokkaanse atheïsten en agnosten? Of geweld tegen vrouwen? Ik vermoed het. Mond houden, stelletje racisten! Alleen wij die zelf Marokkaans bloed in de aderen hebben, mogen erover meepraten. Of en wanneer wij dat doen, maken wij zelf wel uit. Shoot the messenger.

Ik citeer Samira Ahli: ‘De houding Van Schut is die van een man die denkt dat hij geen racist kan zijn, omdat hij een zwarte Marokkaanse vriendin heeft en bij Pauw en Witteman zit met een Berberteken op zijn t-shirt.’ Samira, laat ik je uit de droom helpen: Ik kan best een racist zijn, maar ben het niet. (Evenmin ben ik PVV’er of werk ik voor GeenStijl, andere suggesties die de afgelopen dagen over mij zijn gedaan.) Ik zou racisme onder Nederlanders kunnen ontkennen, maar ik doe het niet. Ik zou kunnen beweren dat alle Marokkanen racisten zijn, maar dat weiger ik. Ik zou de gore haattweets richting Hassnae Bouazza met de mantel der liefde kunnen bedenken, maar ik peins er niet over.

Maar ik weiger ook mijn ogen te sluiten voor een bestaand probleem, uit angst racist te worden genoemd of vanwege wat de Amerikanen ‘white guilt’ noemen. En daar zit hem het verschil met Samira Ahli en Peter Breedveld. Zij weigeren toe te geven dat ook Marokkanen niet immuun zijn tegen vooroordelen en discriminatie, al staart het bewijs hiervoor hen recht in het gezicht. Nederlanders zijn racisten, Marokkanen zijn racisten. Allemaal? Zeker niet. Velen? Ik ben bang van wel. Het mag – nee, het moet – over beide groepen gezegd worden. Alleen dan kunnen onderwerpen uit de taboesfeer komen. 

In de afgelopen dagen hebben Marokkaanse vrienden en zelfs onbekenden mij stilletjes verteld dat racisme inderdaad een groot probleem is binnen hun gemeenschap, ook in Nederland. Om daaraan toe te voegen of ik dat alsjeblieft voor mijzelf wil houden, bevreesd als zij zijn voor reacties uit eigen kring. Dat is jammer, want natuurlijk is het sterker wanneer het probleem primair wordt benoemd door (Nederlandse) Marokkanen zelf. Tot het zover is, weiger ik mijn mond te houden. En voor wie daar niet mee kan leven: Shoot me!

Lees ook:

Peter Breedveld:  De selectieve verontwaardiging van blanke Hollandse mannen

Samira Ahli: Een Marokkaan is altijd meervoud 

Bekijk Bart  in discussie bij Pauw & Witteman