Senator Lieberman wil preventieve VS-aanval op Jemen

Wat heeft Israël hier mee te maken? Ben je misschien in de war vanwege de naam Lieberman?

Ik denk dat u het militaire potentieel van de verenigde Staten een beetje onderschat. Zij zijn nog altijd in staat om op 2 verschillende plaatsen op de wereld een groot conflict met conventionele wapens uit te vechten en tegelijkertijd ook nog ettelijke kleinere. En geloof mij, als zij willen winnen doen zij dat ook.

Ahrend de Jong denkt waarschijnlijk met andere deelnemers aan de Joop dat er een goed gecoördineerde centraal geleide lobby bestaat die met succes het buitenlands beleid van de Verenigde Staten mede stuurt, dat die lobby de wereld in de Irak-oorlog heeft gestort waarschijnlijk en dat die nu erop uit is om een militaire interventie in Jemen te organiseren. Hij baseert zich daarbij op wetenschappers. Wetenschappelijk onderzoek bewijst dat de Israellobby enzovoorts. Dat Israel toch, overal heeft het zijn tentakels.... Die wetenschappers zijn John Mearsheimer van de Universiteit van Chicago en Stephen Walt van Harvard. Als je op deze universiteiten wordt aangesteld, dan ben je geen kleine jongen. Mearsheimer en Walt onderzoeken allebei op hun eigen manier de rol van staten op deze planeet. Met name Mearsheimer probeert daarbij vast te stellen met welk samenstel stabiliteit het best gegarandeerd is. Op grond van zijn theorie komt hij bijvoorbeeld tot het slotsom dat China wellicht een belangrijke destabiliserende factor kan worden en dat het westen zich daarop moet voorbereiden. Het doet er nu even niet toe op welke gronden hij tot die conclusie komt. Ik schrijf dit op om de man te schetsen. De reputatie van Stephen Walt is gebaseerd op een theorie die hij heeft ontwikkeld rond dreiging. Beide heren hebben een boek geschreven over de aard van de pro-Israel lobby in Amerika. Daarbij komen zij tot de conclusie dat de voorstellen van die lobby niet in het Amerikaanse belang zijn. Je hoeft dat boek niet te lezen om de kern van hun denkbeelden te begrijpen, want het begon allemaal met een artikel in the London Review of Books en dat staat hier http://www.lrb.co.uk/v28/n06/john-mearsheimer/the-israel-lobby Direct achter het artikel volgen een groot aantal kritische ingezonden brieven. Niet overslaan. Een alinea in het artikel van Mearsheimer en Walt verdient extra te worden onderstreept: "In its basic operations, the Israel Lobby is no different from the farm lobby, steel or textile workers' unions, or other ethnic lobbies. There is nothing improper about American Jews and their Christian allies attempting to sway US policy: the Lobby's activities are not a conspiracy of the sort depicted in tracts like the Protocols of the Elders of Zion. For the most part, the individuals and groups that comprise it are only doing what other special interest groups do, but doing it very much better. By contrast, pro-Arab interest groups, in so far as they exist at all, are weak, which makes the Israel Lobby's task even easier. Waarom schrijven Mearsheimer en Walt dan wel een stuk tegen de Israellobby, terwijl zij de staal- en de boerenlobby ongemoeid raken? Dat komt door de politieke theorie die aan het artikel ten grondslag ligt. Mearsheimer behoort tot de traditie die leert dat staten machtsbelangen nastreven en dat politieke idealen er als puntje bij paaltje komt niet toe doen. Dus: de Verenigde Staten zijn geen kracht voor de democratie, maar een grote staat met machtsbelangen en het is ook juist om daarop het beleid te baseren. Als je zo naar de wereld kijkt dan is een bondgenootschap met Israel natuurlijk een risico. Je hebt permanent gelazer met de Arabieren waar je vanwege hun aantallen en hun olie beter vriendjes mee kunt zijn. Bovendien inspireert het Amerikaans-Israelische bondgenootschap allerlei terroristen en daar heb je dan - zie Detroit - ook last van. Mearshimer neemt afstand van een oude theorie die zegt dat de vrede het best gewaarborgd is als grote machten elkaar in evenwicht houden en dat er oorlog komt als een van die machten de andere dreigt te overvleugelen. De stabiliteit in de wereld van de tweede helft van de twintigste eeuw was te danken aan het feit dat de Verenigde Staten en de Sovjet Unie elkaar in evenwicht hielden. Nu bestaat die tegenstelling niet meer en moeten wij op zoek naar nieuwe evenwichten, wil de eenentwintigste eeuw niet ontaarden in het tijdperk van de grote chaos. Mearsheimer nu stelt dat dit alleen kan voorkomen als in verschillende delen van de wereld een overheersende macht, de hegemoon, als het ware de orde bewaart. Betrekkelijk veilig ben je alleen, als je hegemoon bent of als je hebt gekozen voor bescherming door die hegemoon. Welnu, de Verenigde Staten doen afbreuk aan hun hegemonie door Israel te steunen en daardoor vijanden te creëren. Een Hegemoon zoals de Verenigde Staten heeft natuurlijk geen belang bij concurrentie. Vandaar dat Mearsheimer zeer kritisch staat tegenover de Amerikaans-Chinese betrekkingen, waar China volgens hem veel te veel van profiteert. Ook heeft hij eens een artikel gepubliceerd, waarin hij stelt, dat Duitsland de atoombom moet krijgen. Daarmee domineert dat land dan Europa en zonder die bom zou het zich gedwongen kunnen zien opnieuw ons werelddeel te bezetten. Met een atoombom als afschrikking hoeft dat niet. Volgens mij onderschatten de beide heren de daadwerkelijke betekenis van ideologie en levensbeschouwing voor het beleid van moderne staten. Eigenbelang is natuurlijk een belangrijke drijfveer, maar wat dat eigenbelang dan inhoudt wordt in belangrijke mate bepaald door de heersende levensbeschouwingen en de algemeen geldende ideologie. De steun aan Israel in het westen wordt niet veroorzaakt door een lobby, maar door het feit dat wij vanwege onze levensbeschouwing en onze denkbeelden over de kenmerken van een prettige wereld menen, dat er een plaats voor Israel moet zijn en dat de way of life van Israel wordt gekenmerkt door openheid, terwijl dat voor de samenlevingen van de tegenstanders niet geldt. Het samenlevingsmodel zoals een Hamas dat bijvoorbeeld vorm geeft, beschouwen wij als onwenselijk en het bestrijden waard en wel op grond van onze denkbeelden over gewetensvrijheid, democratie, mensenrechten enzovoorts. Ik denk dat Mearsheimer de betekenis van zo'n benadering voor het buitenlands beleid van landen onderschat en net zo goed die van andere levensbeschouwingen, zoals bijvoorbeeld die van ayatollah Khameney en zijn geestverwanten voor de politieke keuzes van Iran. Bondgenoten van Israel krijgen in het westen vaak gehoor omdat hun argumenten passen in onze democratische levensbechouwing, niet omdat zij het zo duivels slim hebben georganiseerd of omdat zij overal tegelijk zijn. Als de Palestijnse leiders ook meer gehoor willen krijgen, dan zou het reuze helpen als zij van de door hen bestuurde gebieden een modeldemocratie maakten met vrijheid voor iedereen om aan het eigen leven vorm te geven. Maar dat doen ze niet, want ze zijn in meerderheid tegen zo'n samenleving. Het is maar goed ook, dat tegenwoordig levensbeschouwing zo'n drijvende kracht is achter het Amerikaanse internationale beleid. Zo hebben de Verenigde Staten ooit de stabilieit in Zuid-Amerika bevorderd door actieve steun aan dictators als Pinochet of Videla en wel omdat de toenmalige minister van buitenlandse zaken Henry Kissinger ook zo'n theoreticus van staten en hun machtsbelangen was. De Verenigde Staten hebben zo ook deskundigen naar Uruguay gestuurd om heet militaire regime aldaar beter te leren martelen. Ook dat kwam de stabiliteit ten goede. Het is toch wel aangenaam te beseffen dat deze tijden voorbij zijn en dat de Verenigde Staten Uruguay tegenwoordig geen strobreed in de weg legt, ook al heeft links opnieuw de verkiezingen gewonnen en is de nieuwe president zelfs een oude guerillastrijder die het destijds met de wapens tegen het militaire regime en de Verenigde Staten opkwam. Dat komt omdat men in Washington niet meer vol bewondering naar theoretici als Mearsheimer en Walt luistert. Dat is misschien maar goed ook. Was het anders, dan zou het mij een onveilig gevoel geven.

Ahrend, Een interessante analyse waar de nodige pavlovjes op zullen volgen denk ik. Het bestaan van de Bush / Cheney doctrine, de machtige pro Israel lobby, en het misnoegen van de Iraelische regering met de houding van Obama zijn vast staande feiten. Desondanks denk ik dat voorstanders van Israel die steun verlenen aan alles wat ze doen jou te vuur en te zwaard zullen trachten te bestrijden terwijl alle feiten terug te vinden zijn op internet. Nogmaals een interessante analyse die als het klopt en onweerlegbaar bewezen wordt, niemand althans niemand die ik ken van zijn stoel zal vallen van verbazing. De vraag is dan hoe deze krankzinnige machinerie te stoppen en wat de eventuele consequenties daarvan zijn.

De aandacht voor dit incident is buitensporig en de reactie van Joe Lieberman is terugvallen op de primitieve reflexen van de revanchistische aartsconservatieven in de VS. Hij is de 60e senator en dat buit de gekwetste Lieberman uit om zichzelf te profileren. Dezelfde drang tot profilering is hier terug te vinden bij Frits Bolkestein, die in de als links aangeduide VK een stuk geplaatst krijgt over het vaderlands zelfvertrouwen. Bolkestein meent dat daaraan een groot tekort bestaat en wil dat opheffen om zo de monoculturele samenleving van de jaren vijftig te herstellen. Bolkestein zelf ontbreekt het niet aan zelfvertrouwen en zag de VVD al de plaats van het CDA innemen als dominante factor in de Kamer. Vlak daarop viel de VVD aan stukken. Bolkestein onderkent net als zijn Amerikaanse collega blijkbaar niet hoe misplaatst en contraproductief al dat zelfvertrouwen is. Hij ziet niet dat zijn zelfvertrouwen neerkomt op individualisme dat ons alle dagen aangrijnsd en waarvan we net met zijn allen de scherven aan het opvegen zijn.

Maak je niet ongerust. Ze maken gewoon geld.

Hij zal straks als afleidingsmanoeuvre wel weer komen met te wijzen op "alternatieven"die slechter zijn. Dat weet ik want dat probeerde hij bij mij ook.

Het is een valse voorstelling van zaken om Israel af te doen als een apartheidsstaat. Iedereen met een Israelisch paspoort heeft stemrecht en het maakt niet uit of je van Joodse of van andere afkomst is. Wel geldt Israel als het joodse nationaal tehuis. Men gaat er uit van de gedachte dat de joden een volk vormen en daarom kunnen alle joden die zich in Israel vestigen van dat land het burgerrecht kennen. Israel is dus een immigratieland voor joden en niet voor personen van andere afkomst. Als het gaat om de politieke democratie, dan is het in Israel prima in orde. Je kunt natuurlijk bezwaar maken tegen het beleid van de Israelische regering en bijvoorbeeld stellen dat het niet acceptabel is, als Israeli zich op de Westbank vestigen. Maar dat doet niets af aan het feit dat Israel een democratie is en Hamas een ondemocratische fanatieke dwangorganisatie.