Seksspelletjes in de politiek

In Frankrijk werd Dominique Strauss Kahn vrijdag vrijgesproken van aanzetten tot prostitutie. Hij nam deel aan orgies waar ook callgirls bij aanwezig waren maar zei niet te weten dat zij betaald werden. Zara Whites, een Nederlands maar internationaal vermaard porno-actrice, woont in Frankrijk en heeft zo haar ervaringen met politici. Op verzoek van Joop licht ze een tip van de sluier op.

Als je geld hebt, macht hebt, wat is er dan nog over? Juist seks… en niet geheel toevallig gaat dat dan ook hand in hand. Ik heb daar zelf ervaring mee en kan ook alleen op basis daarvan spreken en mijn verhaal vertellen. Daarbij moet ik me noodgedwongen op de vlakte houden en kan ik geen details kan geven, want politiek is macht en ik overleef hier in Frankrijk nu op een kleine uitkering die zomaar weggenomen kan worden. Dat risico kan en wil ik niet nemen.

Een paar jaar geleden werd ik gecontacteerd door iemand die toen een functie in een linkse politieke partij bekleedde, en nu in de senaat zit. Hij nodigde me uit om te gaan lunchen want hij had veel over mijn ecologische en vegetarische acties gehoord en hij wilde daar graag meer over weten. 

Het bleef niet bij die ene lunch. Er volgden meer uitnodigingen al zag ik zelf niet in wat hij precies van me wilde. Ja, ik weet dat is lekker naïef, zeker als je uit mijn wereld komt, maar zo ging het nu eenmaal.

Ik was indertijd nog niet gescheiden, al was de relatie al wel aan het spaak lopen. Na een paar keer lunchen volgden de uitnodigingen voor diners, met prominente gasten. Dat laatste vond ik wel interessant. Langzaam maar zeker werd ik ook verliefd op de man die mij meenam naar die interessante ontmoetingen. En die verliefdheid kwam hem goed van pas, want daardoor was ik ook wel in voor wat after dinner plezier.

Omdat ik in tegenstelling tot de overige dinergasten niet drink, kan ik me de gesprekken die tijdens de etentjes plaatsvonden nog heel helder voor de geest halen. Er werd koehandel gedreven met de democratie. Links ging dineren met rechts en andersom en ze schoven elkaar stemmen en successen toe: ‘jij neemt de stemmen van dat gedeelte van Parijs, en dan geef je mij die van daar’.

Een van de frequente deelnemers was een adviseur van toenmalig president Sarkozy. Wat was dat een zuiplap zeg. Hij zat zonder enige schroom alle roddels te vertellen van het Elysee, en daar krijg ik nog rode oortjes van.

Er was ook een adviseur van de Marokkaanse koning, daar zijn we een paar keer mee wezen stappen en die man belde me daarna vaak om me uit te nodigen daar en hier. Als naïeve tuttebel zag daar geen kwaad in, ik snapte niet dat het louter om de seks ging en ik waarschijnlijk cadeau werd gegeven door de man waar ik zo verliefd op was.

Ondertussen raakte ik gescheiden en daarmee ook alles kwijt. Ik had niets meer, geen geld, geen meubels, niets. Alleen de bijstand bleef over. Denk je dat mijn politieke lover me ook maar een dubbeltje heeft gegeven? Niets, noppes. Hij stak geen vinger uit. Dat opende mijn ogen en mijn verliefdheid ging over. Niet omdat ik geen geld kreeg, maar omdat ik begon in te zien dat ik alleen maar van pas kwam als aantrekkelijk decoratie bij zakendiners. Een mooie verschijning met een fascinerende achtergrond.

Ik heb meer meegemaakt en dan wist ik wel precies wat er speelde. Vrouwen, en vooral jonge vrouwen, worden vaak weggegeven als cadeautje door mannen met geld en macht. Zo fêteren ze elkaar. Je wordt betaald door de een, voorgesteld als vriendin aan de ander die achter je aan gaat en de illusie heeft dat hij jou geheel op eigen kracht versierd heeft. In Italië was ik vaak zo iemand. Ik kreeg netjes mijn geld en moest dan net doen of ik die ander leuk vond. Dat is immers goed voor zijn ego, dat hij zo’n jonge meid nog kan versieren en het oppompen van het zelfbeeld maakte vervolgens het ondertekenen van contracten makkelijker.

Er valt veel over te zeggen en er zijn veel smakelijke details te vertellen maar ik laat het hierbij. Ik wil slechts een een tipje van de sluier oplichten om te laten zien dat de politiek en het bedrijfsleven andere spelletjes speelt dan je zou denken. En het veelzeggendste is misschien nog wel dat het in de praktijk vrijwel nooit bekend wordt. Iedereen wil het horen, niemand wil het weten.

De Franstalige autobiografie van Zara is getiteld ‘Je Suis Zara Whites Mais Je Me Soigne’

cc-foto: Duncan Harris