Schrijvers waar wij van houden

In de bibliofiele wereld barst het van de ‘fan-uitgaves’, ‘eigen beheer-uitgaven’ en prijzige obscuria bedoeld voor de literaire incrowd. Daarbij is veel geoorloofd mits men uiteraard de juiste terughoudendheid betracht.

Dat doet Wolkers-biograaf Onno Blom niet. Hij brengt een prijzig boekje uit met teksten uit het dagboek van Jan Wolkers. E.e.a. uiteraard in zeer beperkte oplage (1000 stuks, fraai gebonden, verkoopprijs: 30 Euro). ‘Bezorgd en toegelicht door Onno Blom’, leest het trots.

Wolkers geschriften behoeven in de eerste plaats natuurlijk geen enkele toelichting en al helemaal niet door derden ‘bezorgd’. Blom overpakt zich. Jan’s teksten zijn zo raak en autonoom als zijn beeldend werk en wie postuum iets denkt toe te voegen aan het werk van de meester maakt een kardinale inschattingsfout danwel heeft het ego ter grootte van een vliegdekschip. Hoogstwaarschijnlijk betreft het hier het laatste. ‘Bezorger’ Blom heeft zijn eigen handtekening vast trots mee laten drukken waaronder de handtekening van Wolkers is geplaatst. (Jan Wolkers signeerde al heel lang niet meer en gebruikte dan het welbekende stempeltje met het vrolijke haantje).

Dat stempeltje mee laten drukken is sympathiek. Een geinige gimmick. Je eigen handtekening daarbij, en nota bene daar boven te plaatsen getuigt uiteraard van een Godcomplex waar jaren van therapie nog geen klein gaatje in kan slaan. Handgenummerd exemplaar no. 360 ging fijn terug op de stapel. Succes in de ramsj.

Nee, dan die andere schrijver die ik graag lees en die in een interview verklaard naast het schrijven, ook zelf vooral de hele dag te lezen. Midas Dekkers is natuurlijk een fremdkörper in schrijversland, iets wat hij onmiddellijk zal beamen, en dat maakt zijn oeuvre des te sympathieker.

Natuurlijk schreven Maarten ’t Hart en Jan Wolkers ook graag over hun (natuur-)ervaringen en de liefde voor flora en fauna maar Dekkers heeft als bioloog wat mij betreft een dwarsstreepje voor.

Een discipline waardoor van schrijven eigenlijk helemaal niets kan komen, en al helemaal niet als je in een interview laat vallen dat je de hele Godganse dag leest. Intrigerende knakker dus. Een denker die wetenschapt of een literair aangelegde bioloog die zijn filosofietjes en kennis verweeft tot een fijnmazig doch leesbaar stuk entertainment? Dekkers laat zich lekker niet vangen in éen hokje.                   

Hij heeft wel wat weg van mijn favoriete dier: de vederstaarttoepaja. Dat diertje onttrekt zich aan de logische ordening der soorten en doet wederom twijfelen aan een hogere, scheppende kracht. Evolutionaire onmogelijkheden in zich meedragend en volstrekt arbitrair in het bestaan. Nu laat een Weespse kroeg zich nauwelijks vergelijken met de habitat van de Toepaja, feit is dat beiden graag een slokje lusten wat ik een innemende eigenschap vind (No pun intended).

Of Dekkers een erg hoge dunk van ons soort heeft betwijfel ik overigens ten zeerste. Wij zijn hooguit een vermakelijke soort dat nog veel studie behoeft, en als Dekkers verhaalt van ‘de mens’ dan is dat op een smalende, enigszins meelijwekkende toon.

Zijnde bioloog is zijn preoccupatie met poep en de daaruit voortvloeiende aankoop van een flink deel van de collectie Komrij niet meer dan logisch te noemen. Als aanhangers der scatologie deelden Gerrit en Midas die passie zodat eerstgenoemde, zes jaar voor zijn dood, de wereld verblijdde met zijn ‘Kakafonie’ (encyclopedie van de stront) en Dekkers in 2012 een deel van diens collectie boeken kocht aangaande dit obscure onderwerp hunner beider fascinatie. Veilinghuis Bubb Kuyper deed ongetwijfeld goede zaken die dag.

Heeft men het over schrijvers dan heeft men het over boeken en daarom, tot slot, een geheimtipp voor serieuze boekenschatgravers.                           

In Den Haag huist een heus papieren monster, vermomt als boekwinkeltje. Deze sirene lokt met haar onweerstaanbaar geritsel begerige liefhebbers haar ondoorwaadbaar labyrint binnen en heet ‘Colette’. Niet verder vertellen.