Een virtuoze taalkunstenaar, die volgens Arjen Fortuin in een stuk op FB langzamerhand zijn geloof verloor toen-ie werkte op een bank en daar zijn eerste glas wijn dronk. (Wie een bank betreedt moet alle hoop laten varen, dat weet elke sterveling). Een liter absint per dag werd zijn ondergang. Zijn 'islamkritiek' - aanvankelijk schitterend verpakt in de fraaie verhalenbundel 'De voeten van Abdullah' - werd met de jaren simplistischer, schetsmatiger en kwaadaardiger en dus veel minder effectief (dat is althans wat ik me ervan herinner; ik kan het niet zo snel illustreren met bronvermeldingen of citaten; dus denk er vooral je-zijne ervan ); - al werd-ie nooit een PVV'er. Boeiende stukken over Arabische lyriek. Hij heeft me op het spoor gezet van het werk van Kurban Said (Ali en Nino, een meesterwerk). Proost, Hafid, het is niet onopgemerkt gebleken.
Het overlijden van deze getalenteerde auteur is een grot verlies voor de Nederlandse literatuur. "Hij maakte zich los van de geloofsdwang en was lang een kritische stem in het debat over de islam dat rond de eeuwwisseling losbarstte. " Deze zinsnede is wel erg omzichtig geformuleerd. Bouazza was vrijdenker en atheïst. In 2014 huldigde vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte hem als "Vrijdenker van het Jaar". https://nl.wikipedia.org/wiki/Hafid_Bouazza
Ik maakte vroegere wel eens een praatje met hem in café De Zwart of op recepties van Prometheus. Dit is geen onverwacht maar wel een schokkend bericht. Hafid Bouazza was een literair genie,dat niet zuinig genoeg was op zijn eigen lichaam. Hij heeft Nederland belangrijke inkijkjes gegeven in de oude Arabische literatuur en was zelf een schrijver van jewelste.
Ja, verdrietig. De voeten van Abdullah, Heidense Vreugde, een briefwisseling met Gerrit Komrij, de Spotvogel. Hij zal nog een tijd voortleven in huize Vleeshart.