De Rotterdamse hipsterbarbiers van Schorem maken kapper zijn weer cool voor mannen. Wie doet datzelfde voor het beroep van de leraar?
Het mooiste van de überhippe, Rotterdamse old-school barbier Schorem is dat ze de kapper weer cool hebben gemaakt voor mannen. Natuurlijk, het concept is mooi, de kapsels zijn mooi, de sfeer is authentiek, de mensen zijn tof, enzovoort. Maar dat mannen urenlang in de rij zitten om naar de kapper te gaan, terwijl ze hiervoor alleen gingen als hun moeder een afspraak had gemaakt; dat ze ineens met trots vertellen over hun baardcrème; dat ze langer met hun kapsel bezig zijn dan ik; en vooral, dat er zo’n supertrots clubje oermannen in Schorem werkt; dat vind ik dus echt bijzonder.
Wie wel eens een kappersopleiding bezocht heeft, als oefenhoofd bijvoorbeeld, weet hoe weinig jongens daar rondlopen. Je mag zelf bedenken waarom, ik vind het interessanter om te zien hoe alle clichés over het kappersvak bij Schorem overboord gezet worden. In de 3doc Schorem wordt duidelijk waar het schorem van Schorem vandaan komt: van de straat, bijvoorbeeld. Ze zijn on the job getraind door eigenaren Leen en Bertus en worden opgenomen in het team, in een familie. Ze kwamen er misschien via een omweg, maar ze worden volledig geaccepteerd en zij accepteren de familiewaarden, die ongeveer zo luiden: persoonlijke aandacht, geen vrouwen in de zaak, tijd voor mannen onder elkaar, lekkere muziek, bier erbij.
Wauw, het is niet alleen cool om als man naar de kapper te gaan, het is nu ook cool om kapper te zijn. Waar vroeger alleen meisjes ‘juf’ of ‘kapster’ wilden worden, wordt dat laatste nu ook ineens een interessante keuze voor jongens.
Hé, maar mag dat dan ook gelden voor juf/meester? Ik wil zulk schorem in de school! Want het is (zeker in het basisonderwijs) tijd dat het voor mannen ook weer cool wordt om op een school rond te hangen. Als leraar of als leerling, wat mij betreft. En het is duidelijk dat dat effect niet bereikt wordt met plannetjes van ministers of schoolleiders, hoe goed hun intenties ook zijn. We hebben maling-aan-alles-mannen nodig die naar eigen smaak en inzicht en met een flinke portie lef hun eigen ideeën doordouwen omdat ze weten dat het gewoon goed is als je maar vasthoudt aan je belangrijkste waarde: persoonlijke aandacht. Dus, wie durft?
Deze column verscheen ook op de website van Michelle van Dijk