Scheid kerk en staat, fouilleer burgers op verborgen religieuze symbolen

Jeanine Hennis-Plasschaert moet van de fractie ff dimmen na haar interview tegen het dragen van religieuze symbolen op een aantal openbare plaatsen. Ze wilde slechts een discussie openen over de scheiding tussen kerk en staat, twittert zij om haar zelfrespect te behouden nadat zij zo door de VVD-leiding is gekapitteld.

Alsof die discussie in Nederland niet gevoerd wordt, maar goed: een bewuste burger van Nederland levert gaarne een bijdrage aan zulk een gedachtenwisseling

Mevrouw Hennis-Plasschaert volgt  de lijn van Kemal Atatürk, in de jaren twintig en dertig dictator van Turkije, die zulks rigoureus verbood. Zij zegt: religieuze symbolen – hoofddoekjes, kruisjes, keppeltjes, davidsterren – horen in de rechtszaal, of op school of bij gemeentelijke diensten niet thuis. Arend Jan Boekestijn, tegenwoordig commentator bij Wakker Nederland, is het daar maar gedeeltelijk mee eens. Hij wil het dragen van zulke symbolen alleen maar verbieden aan gezagsdragers zoals rechters of politiefunctionarissen.

Er is echter nóg een kwestie aan de orde die door mevrouw Hennis-Plasschaert, dit levend bewijs dat blondjes niet dom zijn maar intelligent en bijdragen leveren aan de theorie van de scheiding tussen kerk en staat, niet aan de orde wordt gesteld. Ook Arend Jan Boekestijn, deze vuurbaak van de Utrechtse universiteit waarvan het motto luidt Sol justitiae illustra nos ofwel ‘de zon der gerechtigheid verlichte ons’, zelfs hij heeft daar nog niet aan gedacht.

Gaat het  uitsluitend om zichtbare tekenen van een religieuze overtuiging, of zouden ook de verborgen bewijzen daarvan onder een verbod moeten vallen? Op de Sint Jozefschool leerden de broeders ons altijd: “Draag een rozenkrans in je rechterbroekzak. Dan kun je zonder dat iemand het merkt tientjes bidden. Bovendien: als je een ongeluk krijgt,  vinden de omstanders die rozenkrans, dan kunnen ze er nog gauw een priester bij halen voor je laatste biecht en het H. Oliesel. Wat het H. Oliesel is, valt buiten dit betoog, maar geloof gerust van mij dat het voor katholieken belangrijk is. En zo liepen wij blagen en boomklimmers ons kattekwaad uit te halen met en rozenkrans in de rechter broekzak.

Stel je nu voor dat je voor een rechter verschijnt, die in zijn broekzak een rozenkrans heeft, onder de toga een davidster draagt of voor mijn part zo’n zilveren kalligrafie met daarop “Allah is groot” en dat die man (of vrouw natuurlijk ) in uitspraken zo dicht mogelijk probeert te blijven bij de katholieke zedenleer, de ethiek van de Gereformeerde Bond, de  leefregels zoals gepredikt in de Hoogduitse Synagoge dan wel de sharia. En dat hij (of zij) in dat gedrag steeds wordt gesterkt door dit onzichtbare symbool – onder de kleding voelbaar op de huid, –  hetwelk  ook nog eens steels aan geloofsgenoten kan worden getoond als er geen getuigen bij zijn, bijvoorbeeld in de raadkamer. Met een hoofdddoekje weet je waar je aan toe bent. Met zo’n kalligrafie van Allah Ahkbar onder de toga denk jij dat je zaak door een echte scheider van kerk en staat wordt beoordeeld, maar je wordt bedonderd waar je bij staat. Is er een beter voorbeeld van sluipende islamisering te vinden? Ik dacht het niet.

Daarom zijn we er niet met een verbod op keppeltjes, hoofddoeken en kruisen in een aantal maatschappelijke situaties. Gevaarlijker zijn de verborgen tekenen, vooral omdat je niet weet hoeveel burgers daarmee rondlopen. Het zijn er vast miljoenen. En ze zijn onder ons.

De consequentie eist dat burgers daarop gecontroleerd worden. De volgende wetswijziging is nodig: wie zich in een situatie begeeft waar vanwege de scheiding van kerk en staat religieuze symbolen v e r b o d e n zijn, geeft daarmee automatisch aan bereid te zijn om te worden gefouilleerd. Om meteen maar praktisch te zijn: dit is geen taak voor de toch al overbelaste politie, maar meer iets voor stadswachten. Je toont ze gewoon plaatjes van de gewraakte symbolen en draagt ze op elke drager daarvan in verboden situaties te verbaliseren. Ik zou zeggen: 1000 euro en meteen aftikken om nog eens een Nederlands staatsman te citeren.

We kunnen het immers niet hebben dat gelovigen als het ware ondergronds gaan. We moeten ze de pas afsnijden, letterlijk als zij undercover de spot drijven met de scheiding van kerk en staat.

We kunnen ons daarentegen misschien óók afvragen of we met discussies over religieuze symbolen niet het pad af raken. Het pad van Willem van Oranje, Hugo de Groot, Tobias Asser, Rudolf Cleveringa…..