Schadelijke traditionele praktijken in gesloten religieuze gemeenschappen
Minister Karien van Gennip van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en minister Robbert Dijkgraaf van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap schrijven een Kamerbrief over het zogeheten Meerjarenplan Zelfbeschikking 2022-2025 om aan een mentaliteitsverandering binnen de gesloten gemeenschappen te werken en de financiële basisvaardigheden van vrouwen in afhankelijkheidssituaties te vergroten. Met andere woorden, een plan om zelfbeschikking te stimuleren. Nog altijd is dit voor een grote groep mensen in onze samenleving namelijk niet vanzelfsprekend. Ik heb wat vragen. Ach, wat zeg ik? Dit is een pro forma-uitspraak. Nee, ik wind me op.
Zeggen waar het op staat en adequaat taalgebruik is essentieel
Vrijheid om eigen keuzes te maken, bijvoorbeeld te bepalen wie je wilt zijn, waar je in gelooft en hoe je je leven inricht, is voor zoveel mensen zo vanzelfsprekend, dat ze niet kunnen bevatten wat het met individuen, opvolgende generaties en met het collectief doet wanneer dat niet het geval is. Zo hebben ontiegelijk veel mensen binnen de gesloten gemeenschappen, waaronder kinderen, nog altijd dagelijks te maken met vormen van dwang.
De Rijksoverheid definieert gesloten gemeenschappen zo: “waarin het belang van de gemeenschap boven dat van het individu wordt gesteld”. Klopt, maar dit is wel een uiterst beperkte definitie. Ik zou hier nog een hele reeks kenmerken aan toevoegen. Maar goed, dat is voor nu even niet belangrijk, want anders ga ik zout op alle slakken leggen en zijn we zo een boekwerk verder. Een long read wordt dit al. Wat van belang is, is dat we gesloten gemeenschappen open moeten breken, kinderen veilig moeten houden en mensenrechten moeten handhaven.
Om daar gehoor aan te geven, erkent de overheid dat er ondanks de positieve waarden en gebruiken in de diverse gesloten gemeenschappen, behoorlijk wat sociale controle en groepsdruk voorkomt. Dat leidt tot schending van het individuele zelfbeschikkingsrecht en wordt tastbaar aan de hand van schadelijke praktijken zoals huwelijksdwang, achterlating, vrouwelijke genitale verminking of eergerelateerd geweld. Om niet te spreken over het leed waar lhbtiq+ personen mee te maken krijgen. Let op: de overheid haalt het woord ‘traditionele’ weg tussen schadelijke en praktijken. Nee, dan heb je het niet begrepen. Zeggen waar het op staat en adequaat taalgebruik is essentieel om vooruit te komen. Kortom, schadelijke traditionele praktijken.
Deze praktijken horen nergens thuis, zeker niet in de Nederlandse rechtstaat, vindt de overheid. Prima, maar weer een begrippenkwestie: wil je het echt bevatten, spreek dan niet alleen over sociale controle en groepsdruk. Die bewoordingen voelen aan alsof je een rosétje drinkt in plaats van een volle rode wijn, met ook nog eens driekwart water in het glas geschonken. Ik herhaal wat ik hierboven al noem: spreek over vormen van dwang. Dat is de realiteit.
Meerjarenplan Zelfbeschikking 2022-2025
Samen met maatschappelijke organisaties wil de overheid door middel van een preventieve aanpak culturele onderdrukking in Nederland terugdringen. In de brief lees ik over een amendement van meerjarig €300.000 voor organisaties die strijden tegen culturele onderdrukking die zelfbeschikking willen bevorderen. Het amendement richt zich specifiek op de bevordering van financiële zelfstandigheid van vrouwen in afhankelijkheidsrelaties binnen gesloten gemeenschappen. Want onder andere Pharos, het Landelijk Expertisecentrum Eergerelateerd Geweld (LEC EGG), Andersson Elffers Felix5, het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating, Veilig Thuis en het Verweij-Jonker Instituut hebben de urgentie voor de zaak genoeg kunnen aantonen. Dit aan de hand van cijfers en biografieën (jazeker, waaronder de mijne). Eén verhaal is er al één te veel, lees ik. Dat verzacht me even, want zo is dat.
Maar de verzachting die ik voel, is van korte duur. Want zo lees ik verder: in het Jaarrapport Integratie 2020 van het CBS is te zien dat diverse groepen vrouwen met een migratieachtergrond achterblijven qua sociaaleconomische positie ten opzichte van vrouwen zonder migratieachtergrond.
Verder wordt er gesproken over het Actieplan Arbeidsdiscriminatie 2022-2025. En dan komen de hoofdlijnen van het Meerjarenplan Zelfbeschikking 2022-2025 aan bod: bewustwording rondom de eigen autonomie en persoonlijke vrijheid vergroten, een mentaliteitsverandering binnen gesloten gemeenschappen op gang brengen, financiële zelfredzaamheid stimuleren en opvoedingsvragen ondersteunen die samenhangen met zelfbeschikking. Plus cultureel-religieuze dilemma’s en vraagstukken die spelen bij de rolverdeling tussen jongens en meisjes. Daarna wordt er onderbouwd waarom de Wet Inburgering 2021 gemeenten veel kansen biedt om deze groep beter te ondersteunen.
Het document gaat verder met wat opsommingen van wat er al wel goed gaat in Nederland aan de hand van alweer een heleboel betrokken partijen. En de plannen om toekomstige professionals cultuursensitief te laten werken. Het liefst evidence based leren uit de praktijk om processen te verbeteren en zo snel mogelijk draagvlak bij alle samenwerkende partijen te stimuleren. Dit voor duurzame inbedding. Jadijadija…
…Voor de uitvoering van dit meerjarenplan is in totaal € 1,2 miljoen beschikbaar in de periode 2022-2025.
Het probleem zit hem in ‘migratieachtergrond’ en ‘cultuursensitief’. Mijn hemel.
Grote groep in alle ‘geuren en smaken’
Goed, een uitstekend plan uiteraard en persoonlijk sta ik er voor tienduizend procent achter. Laat duidelijk zijn dat de kans op schadelijke traditionele praktijken bij gezinnen met een migratieachtergrond reëel is, evenals extremistische gevolgen voor het collectief en transgenerationele gevolgen die vanuit diverse disciplines bekeken kunnen worden. Maar laat ook duidelijk zijn dat een migratieachtergrond niet gelijkstaat aan uitsluitend islamitische invloeden, of aan uitsluitend de eerste en tweede generatie. Met je duurzame participatiesleutels om in vrijheid te kunnen leven, zo quote ik verbitterd uit het document. En met je cultuursensitiviteit. Cultuurrelativisme zul je bedoelen.
Kijk, een overgrote groep die in Nederland met vormen van dwang in gesloten gemeenschappen – of ecosystemen in bredere zin, bijvoorbeeld familiesystemen – te maken krijgt, wordt niet naar het buitenland gestuurd om vrouwenbesnijdenis te ondergaan. Over bevatten gesproken, een ondenkbaar fenomeen, ook voor mij.
Ik spreek ook niet over de grote groep mensen die behoort tot wat ik noem ‘de fluf casussen’. Oftewel de proportionele secularisatieprocessen van bijvoorbeeld geloofsverlaters die geen onvoorstelbare vormen van dwang hebben meegemaakt, geen absurd grote opofferingen hebben hoeven te maken en voor de lange termijn niet duurzaam met kwesties te maken hebben door het proces dat ze ooit op gang hebben gebracht. Over de liberale en enigszins rebelse of individualistische geesten die in privilege, warmte, liefde en alle mogelijke stabiliteit opgroeien en simpelweg hun eigen pad uitstippelen. Een pad dat net iets anders is dan het gesloten systeem waar ze uit komen. Soms met een zalige trust fund als warme deken om hun leven heen. Tjsa.
En ik spreek al helemaal niet over degenen die deze thema’s kapen omwille van gezellige journalistieke en sociaal geëngageerde producties, of praatgroepen waar iedereen zich door de herkenning aan kan vastklampen. Of elitaire en antropologische, ingekochte studietrajecten. Ook voor al deze groepen en invalshoeken is er absoluut ruimte. Maar hier gaat het om de maatschappelijke urgentie en die vertroebelt. Om verandering, je weet wel, wat de overheid ‘duurzame inbedding’ noemt. Omwille daarvan moeten we begrijpen waar we mee te maken hebben. Want wat zijn we de laatste tijden verdomd vertroebeld als maatschappij – inclusief het bijbehorende medialandschap.
Ik spreek hier over een grote groep van mensen in alle soorten ‘geuren en smaken’ die we hebben in Nederland, inclusief hele andere soorten migranten dan die ‘usual suspects’ uit de Kamerbrief en over derde generatie plus. Mensen die geïsoleerd worden, geslagen, gekleineerd, achtervolgd, gebrainwasht, gecontroleerd, besmeurd, gerangschikt, educatief achtergesteld, uitgehuwelijkt, achtergelaten in het buitenland, die verbannen worden en meer. Mensen die te maken krijgen met hele andere regels in dat gesloten systeem dan de collectieve, mensenrechtelijke, familierechtelijke en strafrechtelijke kaders. Oftewel, met praktijken die voortvloeien uit hardnekkige ideologie, dwang en regels die voortvloeien uit het fenomeen ‘eigen rechter spelen’.
En wat te denken van de mensen in die groep die oprecht geloven dat ze volgens die regels willen leven? Vaak jongeren die de lange termijn niet kunnen overzien? Bijvoorbeeld de jongeren die vragen om uitgehuwelijkt te worden, want dat is sociaal, gewenst en traditie binnen de groep. Maar die vervolgens tegen de muur aanlopen. Gaan we daar niets mee doen, omdat er geen sprake is van dwang? Of houden we in ieder geval contact om aan de pols te voelen?
Niet culturen handelen, maar mensen
De werkelijkheid rondom dit soort ‘intermenselijke leefstructuren’ gaat ons voorstellingsvermogen vaak nog altijd te boven. Daarom kun je niet inzetten op cultuursensitiviteit, al snap ik de goede intentie heus wel. Misschien ben ik nu even de ongenuanceerde activist en strenge klokkenluider, omdat ik dit alles zelf doorleefd heb. Dan is het maar zo. Maar ik blijf erbij dat culturen niet gelijk zijn aan elkaar en dat te veel individueel leed zonder gedegen schadevergoedingen of enige vorm van rechtvaardigheid door dat cultuurrelativisme is voorgekomen. Niet vanuit wat voor politieke overweging dan ook. Puur vanuit humanisme en gezond verstand.
Cultuur verandert door contact met elkaar. Binnen een groep kan sociale differentiatie gestimuleerd worden, wat uiterst gevaarlijke gevolgen kan hebben voor de menselijkheid. En in ieder geval is het belangrijk om te realiseren dat niet culturen handelen, maar mensen. Dat kan door andere tijdgeesten eerst te begrijpen, om vervolgens individuen in het hier en nu, wanneer relevant, te ondersteunen bij hun bevrijding.
Dit alles is niet om aandacht te vragen als activist, klokkenluider of ervaringsdeskundige. Maar nogmaals, om helderheid te verschaffen in een vertroebelde samenleving. En ja, er zijn genoeg mensen – kinderen in hemelsnaam – die letterlijk in onze straten met schadelijke traditionele praktijken te maken hebben (gehad), waar je het niet van zou verwachten. It takes one to know one.
Ik wil best op me nemen dat ik wat verzuurd klink. Dat ga ik niet alleen afschrijven op de grijze lucht en bakken met regen. Ik schrijf het af op het feit dat alles, maar dan ook alles steeds maar weer een belangenspel blijft, waarbij integriteit regelmatig ver te zoeken is. Het gaat immers alleen om wie je bent en hoeveel macht je hebt in het spel. Dat is wat deze Kamerbrief wederom in mijn optiek onderschrijft. Dat moet beter.
Op de één of andere manier grijpt dit me momenteel meer aan dan bijvoorbeeld in mijn tienerjaren. Want toen verraste weinig integriteit me niet zo. En toen koesterde ik grootste overtuigingen, dat we als mensen bergen kunnen verzetten. Nu ben ik een vrouw van 37 en blijkt integriteit vaak nog ver te zoeken. Daarbij kun je bergen willen verzetten wat je wilt, maar als je daar niet alle belanghebbenden in meekrijgt – lees de gunning van derden waar je aan overgeleverd bent – dan blijven je ideeën hopeloos romantische en filosofische intenties. Voer voor een roman in plaats van voor het echte leven.
Laat me deze lijn doortrekken met een uitstapje: zelfs in de integriteitsindustrie van vandaag de dag zijn er experts die werkelijk waar niets van integriteit laten zien, aan de hand van hun gedrag en keuzes. Geen vergunningen hebben voor de onderzoeken die ze uitvoeren bijvoorbeeld. Of anderen publiekelijk aan de schandaal nagelen en afmaken – als ‘integriteitsexpert’. Of als ‘grote consultancy-jongen’ met substantiële integriteitsschendingen, nu de integriteitsindustrie overspoelen, want naam en faam. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts. We leven in een tijd waarin integriteit overal is doorgedrongen in het gesprek van de dag, maar waarin het fenomeen langzamerhand ook uitgehold wordt. Dit terwijl er niets wezenlijkers is om naar te leven: integriteit.
Nog één uitstapje dan. Voor mij dichter bij huis, oftewel de gesloten gemeenschap waar ik vandaan kom, blijkt Simone Kukenheim – D66 wethouder in de gemeente Amsterdam en locoburgemeester: zorg, jeugdzorg, publieke gezondheid, beroepsonderwijs, sport, zo lees ik op LinkedIn – nieuw lid en vicevoorzitter Raad van Toezicht te worden bij Joods Maatschappelijk Werk (JMW). Een aanwinst voor de organisatie lijkt me. Maar wat dat in de praktijk gaat betekenen? Of ze zich tegen de groep die ik zojuist heb geschetst gaat aan bemoeien in het kader van schadelijke traditionele praktijken? Ik ben benieuwd.
Laat me afsluiten door ter zake te komen en terug te pakken naar de Kamerbrief: hoeveel budget uit dat potje zal gealloceerd worden aan de groep waar ik hierboven over spreek? Of zullen de gebruikelijke partijen zich over deze kwesties moeten blijven buigen, met alle beperkingen van dien? We wachten het af.
Praat mee
Reacties (31)
@Beisser Volgens mij zijn we het redelijk met elkaar eens, maar als ik opper: sta alleen openbaar onderwijs toe dan reageer je met: "Liever niet." Hoe bedoel je dat? Openbaar onderwijs met religie als breed vak is dan toch een hele fatsoenlijke oplossing?
Prins, ['Volgens mij zijn we het redelijk met elkaar eens…'] Dat denk ik ook. En wat ik bedoel is dit: Openbaar onderwijs met religie –niet als een breed vak- maar als zakelijk en onpartijdig onderdeel van zoiets als wat vroeger maatschappijleer heette is prima. Maar in ons land geldt vrijheid van onderwijs. Dat betekent dat iedereen binnen de beperkingen en de eisen die de wet stelt onderwijs mag geven en een school stichten. Dat zijn de 'bijzondere scholen'. Als je dat wilt veranderen moet je de grondwet aanpassen. Dat lukt nooit en dat hoeft ook niet. Stel in het eisenpakket expliciet dat het onderwijs moet uitgaan van een uitgewerkt en goedgekeurd pedagogisch-didactisch lesplan. Bijvoorbeeld Montessori of Dalton of wat pedagogen en didactici maar aan nieuwe inzichten kunnen bedenken om het onderwijs te verbeteren. Aangezien een levensovertuiging of ideologie geen pedagogisch-didactisch lesplan is vallen confessionele scholen vanzelf door de mand en kunnen afgeschaft worden. Zo zou ik het graag zien.
Goed artikel, maar véél te lang. De essentie kan, zonder aan het belang in te boeten, veel korter. De schrijver rept nota bene zelf over een 'boekwerk' en een long read. Mijn voorstel: sta alleen openbaar basisonderwijs toe. Tot 16 jaar geen toegang tot kerken, moskeeën enz. Onder die leeftijd is het hersenspoeling. Je hoort het in programma's als Adieu God. Mensen zijn weliswaar niet beschadigd, maar het gaat er nooit meer uit. Met onschuldig burgerlijk christelijk of islamgeloof is daar niet zoveel mee aan de hand. Maar de kern is dat kinderen niet zelf kunnen beslissen of zij die aannames wel willen horen. Dit gebouw betreden? Geen 16 jaar? Nog even wachten....
@ Prins Zonneschijn Jij schrijft: Maar de kern is dat kinderen niet zelf kunnen beslissen of zij die aannames wel willen horen. Als je dit schrijft, moet jij jezelf toch ook realiseren dat kinderen, en volwassenen, sowieso volgestopt worden met flauwekul. Er zijn mensen die corona vaccins weigeren. Er zijn mensen die een bestuurlijke elite van reptielen zien, er zijn mensen die zich druk maken over omvolking, er zijn mensen die denken dat zwarte piet cultuur is, er zijn mensen die denken dat de klimaatproblemen een hoax zijn, er zijn mensen die denken dat de NAVO de oorlog in Oekraïne heeft veroorzaakt. Allemaal zaken die niets of weinig met een geloof te maken hebben. En als je onschuldige geloven ermee vergelijkt zijn dit soort opvattingen veel gevaarlijker. Mijn punt is dat je iets relatief onschuldigs als een geloof als een probleem ziet. En meer ernstige dingen niet. Probeer eerst eens een out line van een curriculum van jouw openbaar onderwijs te bedenken waarmee je alle Nederlanders kan bedienen. Ik voorspel jou nu al dat zoiets een kansloze missie is.
@Daan Je gaat er nogal met gestrekt been in. Prima, maar ik maak onderscheid tussen een volwassene en een niet volwassene. Een kind is niet in staat om wat hij in een kerk hoort in te schatten op waarde, in die zin, of hij het er zelf mee eens is of niet. Een volwassene kan dat meestal wel. Er zijn onschuldige gelovigen en kwaadwillende gelovigen. Die scheer ik niet over een kam. Ik hoef helemaal geen curriculum te bedenken voor openbaar onderwijs. Openbaar onderwijs met religie als vak lijkt mij een prima vertrekpunt. Aan voorspellingen waag ik mij niet. En kansloze missies moet je zoveel mogelijk beperken, alhoewel ze iets wat 'kansloos' lijkt op een ander moment een goede uitwerking kan krijgen. Niet zo angstig doen of star.
['Mijn voorstel: sta alleen openbaar basisonderwijs toe…'] Liever niet. Wel: pas de bestaande wet toe zoals die bedoeld is: het bevorderen van gevarieerde mogelijkheden voor goed onderwijs. Met de èchte, terzake doende voorwaarden: Onderwijs, gebaseerd op pedagogisch-didactische uitgangspunten. Bijvoorbeeld Montessori, Dalton, Jenaplan en andere. Met goed opgeleid personeel en geregelde kwaliteitscontrole door de inspectie. Maak religieuze voorlichting, waarbij alle stromingen kort en zakelijk behandeld worden onderdeel van maatschappijleer of hoe dat tegenwoordig ook mag heten. Verbied indoctrinatie van één enkele stroming. Een levensovertuiging, religie of ideologie is geen pedagogisch-didactisch uitgangspunt. Confessioneel onderwijs wordt zo onmogelijk, maar de vrijheid van onderwijs blijft bestaan.
@Prins Je schrijft ook: ‘ Onder die leeftijd is het hersenspoeling’. Jij noemt het hersenspoeling. Ik noem het indoctrinatie, maar het komt op hetzelfde neer. Wat jij niet ziet is dat die hersenspoeling / indoctrinatie een levenslang proces is dat een paar dagen na de geboorte met het doopsel begint en doorgaat met dagelijkse, wekelijkse, jaarlijkse en gelegenheidsrituelen tot en met de sacramenten der stervenden. Met daarnaast leefregels en religieuze wetten en voorschriften. Gelovigen zijn tot in het diepste van hun zijn beschadigde mensen, maar ze beseffen het niet. En je zegt: ‘Met onschuldig burgerlijk christelijk of islamgeloof is daar niet zoveel mee aan de hand’ maar ‘onschuldig burgerlijk christelijk of islamgeloof’, zoals jij dat noemt bestaat niet. Religie is in de kern een vluchtweg. Een fata morgana. Een drug. Een gif. Dodelijk voor de ontwikkeling van een volwassen persoonlijkheid met empatisch vermogen en verantwoordelijkheidsbesef.
Ik citeer: "Zo hebben ontiegelijk veel mensen binnen de gesloten gemeenschappen, waaronder kinderen, nog altijd dagelijks te maken met vormen van dwang." Opvoeden is dwingen: kinderen moeten van alles en mogen van alles niet. Wanneer er dan precies sprake is van onverantwoorde dwang? In onze samenleving moet je aantonen dat mensen (kinderen) beschadig worden. Ga er maar aan staan! Ik citeer: "Wat van belang is, is dat we gesloten gemeenschappen open moeten breken, kinderen veilig moeten houden en mensenrechten moeten handhaven." Klinkt leuk maar in de praktijk levert dat heel veel moeilijkheden op. Dat handhaven van die mensenrechten bv. Ik ga er van uit dat ouders het (mensen)recht hebben om hun kinderen 'naar smaak' op te voeden. Hoe verhoudt zich dat recht, tot andere rechten? Ik citeer: "Kortom, schadelijke traditionele praktijken." Nou, niet elke traditionele opvoedingspraktijk leidt tot kindermishandeling. En in de jaren 60/70 kenden we 'moderne opvoedingspraktijken' die heel schadelijk bleken voor kinderen. Ik citeer: "Ik herhaal wat ik hierboven al noem: spreek over vormen van dwang. Dat is de realiteit." Ja. Dat is de realiteit. Maar in hoeverre mensen daar mee schade berokkenen aan bijvoorbeeld kinderen, dat is een vraag die daar mee onbeantwoord blijft. Er kan niet genoeg aandacht zijn voor mensen (om over kinderen maar te zwijgen) die gedwongen worden. Maar dat moet dan wel aangetoond worden. Met alleen het uitspreken van wat je wil, kom je er niet.
Daar waar het kind schade ondervindt houdt de opvoedingsvrijheid inderdaad op. De anti-autoritaire opvoeding ("onze kresj") heeft slachtoffers gemaakt maar autoritaire ouders doen dat ook. Ingrijpen kan meestal niet.
@ DanielleDefoe Het is ook een nogal grijs gebied. Sowieso lopen de opvattingen over wat een "goede" en "slechte" opvoeding is nogal uit een, maar de resultaten zijn vaak ook nogal onvoorspelbaar. Veel creatieve oorspronkelijke geesten komen voort uit een autoritaire rechtlijnige opvoeding. Het is lastig om heldere objectieve criteria vast te leggen. Ik ben ook in het circuit van professionele opvoeders ook zelden een heel coherente doordachte visie tegen gekomen. En de amateurs, de ouders, kunnen vaak ook niet meer dan hun best doen. Zandb heeft het over aantonen. Maar het is niet even helder wat nu precies aangetoond moet worden. Het is nu eenmaal een niet zo transparante materie. Ik heb ook niet echt een eenduidige oplossing dus ik denk dat blijven twijfelen over wat goed is de beste aanpak is.
@DaanOuwens Zandbergen neigt gewoonlijk tot de "juridische" aanpak. Totaal ongeschikt voor het "grijze gebied". Sociale wetenschappers houden zich ook bezig met onderzoek naar opvoedingsstijlen. Van bv niet met kinderen praten anders dan bevelen te geven is bekend dat het niet bevordelijk is voor hun taalontwikkeling. Naar de creche gaan zoals 90% van de schandinavische kinderen doen heeft ook voordelen. Hier wordt dan nog wel eens "staatsopvoeding" geroepen.
Pff aan de ene kant roept men; gelijkheid voor allen. Aan de andere kant hebben we allerlei aparte belangengroeperingen die subsidies ontvangen. Het toekennen van de aparte subsidies zijn een erkenning dat er allerlei aparte belangen zijn in de samenleving. De subsidies maakt het ook dat de aparte belangen in stand worden gehouden, want subsidie is een industrie op zich, dus als je zegt dat je doel is bereikt, dan stopt de financiering. Ook moeten we ons niet blindstaren op allerlei incidenten die in de media breed worden uitgemeten met daarbij genoemd allerlei mogelijke redenen die daaraan ten grondslag kunnen liggen. Hoe extremer de oorzaken, des te groter de koppen. Over het algemeen denk ik dat mensen best wel contact met elkaar hebben in gemeenschappen (werk, verenigingen, natuur) waar uitwisseling van standpunten wordt bereikt, alleen dat heeft tijd nodig. Er gaan soms wat generaties overheen, kijk naar de ontkerkelijking in Nederland. Dat is niet van gisteren, maar is een proces.
Wat een rare oplossing, waarom moeten er subsidiepotjes komen voor gesloten geloofsgemeenschappen die voor ellende zorgen?
Fijn dat de kamerbrief genoemd is, want ik wist er niet van. Het lijkt me heel goed voor de vrouwen en kinderen die er het slachtoffer van zijn, dat hier aandacht aan gegeven wordt. "Cultuur verandert door contact met elkaar." - misschien, maar ik heb wel eens de indruk dat cultuur juist verstart door contact met andere (sub)culturen. Door de afwijkingen van de eigen subcultuur probeert men vervolgens het contact met anderen zoveel mogelijk uit de weg te gaan en in ieder geval ervoor te zorgen dat de vrouwen en kinderen er niet meer in contact komen. De vrouwen en kinderen zijn het slachtoffer - de kamerbrief noemt zo al 41 duizend vrouwen - en daar horen dus evenveel mannen bij, die wel met mensen uit andere Nederlandse subculturen met andere levensbeschouwingen en gewoonten moeten omgaan, tijdens hun werk bijvoorbeeld. En ook al zullen daar best mannen bij zijn die recht volgens hun eigen geloofsleer proberen leven, ligt hypocrisie meer voor de hand, want het vlees is nu eenmaal zwak. Dat maakt het vaak extra wrang. (Denk ook aan de katholieke kerk - en die was nog niet eens zo erg gesloten.) De alinea's over "integriteit" en integriteitsindustrie begrijp ik niet.
"Het probleem zit hem in ‘migratieachtergrond’ en ‘cultuursensitief’. Mijn hemel." Inderdaad... Je trapt op lange tenen die óf meteen erover beginnen dat de "schadelijke traditionele praktijken in gesloten religieuze gemeenschappen" óók in orthodox christelijke gemeenschappen bestaan, óf de mate van voorkomen ervan bagatelliseren, óf zelfs cultuurrelativistisch zaken rechtpraten als iets wat die "wij" de westerlingen, weggezet als suprematisch, niet kunnen en daarom niet mogen beoordelen.
@ Sven Stevin Jij schrijft: zelfs cultuurrelativistisch zaken rechtpraten als iets wat die "wij" de westerlingen, weggezet als suprematisch, niet kunnen .... Er mankeert veel aan je redenatie maar heel specifiek aan het gebruik van het woord "wij". Dat veronderstelt dat er een gedeelde algemene opvatting is op basis waarvan "wij" kunnen oordelen over gesloten religieuze gemeenschappen. En dat die "wij" vinden wat jij hier regelmatig opschrijft. Dan ben je well een heel eind van het pad gedwaald en ben je het zicht geheel kwijt op je eigen positionering in de maatschappelijke verhoudingen in Nederland. De NCTB maakt zich zorgen over de voortgaande radicalisering van extreem rechts. Er vindt een normalisering plaats. Dat etiket past heel aardig bij jouw standpunten op deze site. Het is niet direct gewelddadig maar je afkeer voor andere groepen in de samenleving iis wel een belangrijk kenmerk van je tekstjes.
Sven Waar maar aangetoond kan worden dat mensen (kinderen) beschadigd (dus mishandeld) worden, moet ingegrepen worden. Punt uit. Of dat is een 'moderne' commune of in een islamitisch gezin. En het is even moeilijk om te bewijzen dat mensen (kinderen) mishandeld worden in gewone gezinnen, in traditionele gezinnen, in religieuze gezinnen, in gezinnen met een migratieachtergrond. Als er sprake is van werkelijk gesloten gemeenschappen - zoals een commune of een geloofsgemeenschap of een sekte - ook dan moet er bewijs zijn, dat er sprake is van systematische mishandeling. Ook al vind ik dat nog zo treurig, het is niet anders dan dat het bewijs pas mogelijk maakt dat er kan worden ingegrepen..
De woede druipt er van af. Ik geloof de schrijfster in haar oprechtheid. Ik geloof alleen niet in haar verhaal. Voor mij is een cruciale zin: Cultuur verandert door contact met elkaar. Die zin verwijst naar het idee dat ontmoeting en discussie positief is. Dat het ergens toe leidt. Dat de deelnemers elkaar ergens gaan vinden. De schrijfster gelooft in het positieve effect van samen een gemeenschap vormen. Gezien haar achtergrond is dat wellicht begrijpelijk. Maar als ik kijk, lees en luister naar wat gebeurd dan is er geen samen meer. Maar meer diversiteit. Extremistische diversiteit soms. Er is geen mainstream meer. Geen gedeelde normen en waarden, geen tolerantie voor afwijking. Boeren, wappies, fundamentalistische moslims, extreem rechtse types die jacht maken op reptielen allen hebben hun eigen werkelijkheid. Zelfs de rechtse partij VVD wordt gespleten door het vluchtelingen vraagstuk. Er zijn VVD-ers met een PVV-standpunt en VVD-ers die nog iets liberaals hebben. Dus ik concludeer er is geen gemeenschap is waarmee die extremisten in dialoog kunnen om minder extremistisch te worden. Juist deze site laat in de reacties die enorme verdeeldheid of polarisatie zien. Soms lees je hier volstrekt krankzinnige teksten. Dat is goed trouwens, want daardoor wordt de diversiteit in opvattingen zichtbaar. Ik heb sympathie voor de schrijfster maar ik denk dat de respons op haar artikel iets anders zal zijn als een gemeenschap waarmee extremen de dialoog kunnen aangaan.
Mogelijk stuurt Nederland aan op meer segregatie zoals dat in de UK het geval is. Maar het omgekeerd is ook mogelijk met een zekere terugkeer naar meer gedeelde normen en waarden. Secularisering zet ook door (zelfs in Turkije ondanks alle schijn van het tegendeel).
De vrijheid van Godsdienst maakt het bijkans onmogelijk om adequaat te interveniëren in betreffende gemeenschappen. Is dit verdrietig? Ik denk het wel, maar het eerlijke verhaal is dat onze overheid niet de middelen heeft om in te grijpen en dat het onwenselijk is als ze die middelen wel zou hebben, we schurken dan tegen een totalitaire staat aan. Mensen die meerderjarig zijn moeten hun eigen plan trekken, dat is voor de meesten, ook niet gelovigen, best wel een dingetje. Mensen die hulp nodig hebben moet je natuurlijk helpen.
Debby De vrijheid in het algemeen maakt het moeilijk om adequaat in te grijpen. Er MOET namelijk, hoe en waar ook, bewijs zijn dat er iets mis is, voor je adequaat kunt ingrijpen. De overheid heeft natuurlijk de middelen niet maar veel belangrijker al helemaal de bevoegdheid niet om 'zo maar' de opvoeding te controleren. Ook al levert dat grote problemen op, ik ben daar blij mee. U toch ook wel, als u daar wat beter over nadenkt!
Om eea helder te krijgen moet je toch ook echt zaken gaan benoemen, en niet om de hete brij heendralen. Ik doe een voorzetje. "vrouwenbesnijdenis" - echt een gotspe om dit zo te 'benoemen': het gaat immers om genetiale verminking van wilsonbekwame kinderen. Bij jongetjes komt dit ook voor overigens. Dus noem dit ook zo en handel er naar: "genetiale verminking van wilsonbekwame kinderen"- simpelweg verbieden, en opnemen in ons Wetboek. Wat is daar nu moeilijk aan? En van daaruit verder. Zo houden er bepaalde geloofgemeenschappen extreem vrouwonvriendelijke leefregels op na, die onder andere tot uiting kunnen komen in bijvoorbeeld de hijab. Waarom niet een regel in ons Wetboek die de hijab onder de 16 of 18 jaar verbied? Met een aantal praktische maatregelen kunnen we veel vrouwen in NL helpen!
En trouwens, als het we het over vrouwonvriendelijkheid hebben, gaan we het dan ook hebben over de negatieve rolmodellen waar met name jonge meiden vatbaar voor zijn vanuit de media? Hoe je lichaam eruit moet zient, totaan vaginale chirurgie aan toe? Of is dat ineens geen verminking, onder het mom van schoonheid, of wat de media ons als schoonheid voorkauwt?
@LDraoui, vaginale verminking is bij de Islam o.a. al eerder trend geworden. https://nl.wikipedia.org/wiki/Vrouwelijke_genitale_verminking
@ LDraoui U verwart volgens mij beïnvloeding met dwang. Bij het eerste hebt u nog zelfbeschikking, bij de tweede niet.
@Doomsdayshaman "@LDraoui, vaginale verminking is bij de Islam o.a. al eerder trend geworden. https://nl.wikipedia.org/wiki/Vrouwelijke_genitale_verminking" Het is, net zoals een hoofddoek dragen, ouder dan de Islam. Je leest ook je eigen bron niet goed: "In de Koran komt het begrip besnijdenis niet voor. ... Het laatste decennium namen steeds meer religieuze leiders er [besnijdenis] afstand van. ... Op 22 november 2006 veroordeelden talrijke islamitische leiders uit de wereld op een conferentie in Caïro vrouwenbesnijdenis." Het idee dat vrouwenbesnijdenis dus inherent en algemeen is binnen de Islam is dus onzin.
@Volrin Ik heb mijn mening noet gegeven over wel of geen verplichting vanuit de islam. Ik ben me bewust dat het voornamelijk een culturele uiting is en zeker de manier waarop de besnijdenis uitgevoerd wordt gewoon niet eens mag vanuit islamitisch perspectief. Mijn punt is de hypocrisie aanwijzen. Het gaat gewoon om de religie en alles wat je doet wat voortkomt daaruit is oer definitie fout lijkt het wel. Terwijl vanuit commercie de dwang en invloed niet willen zien, lijkt het wel.
Hansen Ik word weer eens zo boos van u gelulhannes. 'Vrouwenbesnijdenis' is verboden want opgenomen in ons wetboek. En die is niet te vergelijken met het besnijden van jongetjes. Dat is niet opgenomen in het wetboek. In Nederland kan niemand verplicht worden om in een hijab te lopen of om een hoofddoek te dragen. Niemand. De wet zegt: Als een vereniging een plicht oplegt, dan kan iemand daar alleen uit vrije wil gehoor aan geven. Helaas misbruiken veel mensen deze vrijheid maar als iemand - met kinderen is dat wel wat lastig om uit te maken in hoeverre ouders bv hun kinderen waarom mogen 'opvoeden' - te kennen geeft dat die gedwongen wordt om lid te zijn van een bepaalde gemeenschap, die bepaalde eisen stelt, die zal zich wettelijk gesteund weten. Die praktische maatregelen die u voorstelt, die zijn praktisch niet haalbaar want simpelweg in strijd met de wet.
Labia(schaamlip)correctie is iets heel anders dan de genitale verminking die oa, in Afrika wordt gepraktiseerd. Schaamlipverkleiningen worden verricht door een plastisch chirurg om esthetische, maar ook om praktische/medische redenen. Het is een relatief kleine ingreep. Het seksuele functioneren loopt er geen schade bij op.