Schaatshysterie

Het was bijna te verwachten. Toen de spanning rond de Elfstedentocht zijn hoogste toppen had bereikt, begonnen de afkeurende stukjes in de krant. Sommigen zagen in de vermeende hysterie en de overmatige aandacht van de media de erbarmelijke staat van de natie (Bas Heijne, NRC, 11 februari). Anderen vonden het vooral overdreven, vonden dat ‘hun’ tocht door de Hollanders was overgenomen en één Fries was blij dat de toch niet doorging om een tsunami van voornoemde Hollanders te voorkomen (Meindert Fennema, Volkskrant, 11 februari).

Ik heb niets met schaatsen. Ik kan het niet en iedere aanvechting die ik mogelijk ooit had is lang geleden om zeep gebracht. Ik ben niet dol op kou en haat gladheid en zwarte zout-ijsbagger met eenzelfde hartstocht. Ik vind sneeuw (als ik niet met de trein hoef) precies een dag leuk: als die net gevallen is. Toch was het een aandoenlijke tijd. Al die mensen die wel van schaatsen houden, rijp en groen en uit alle lagen van de bevolking, waren enthousiast.  Zoals de eerste dag dat de terrassen opengaan, of bij de eerste hete zonnestraal na een lange vakantievlucht.

Toen het misschien wel eens kón gaan gebeuren, de ‘Tocht der Tochten’, stegen de verwachtingen. Tsja, het valt niet te ontkennen: je kon de tv niet aanzetten of een of andere deskundoloog orakelde over nu en toen, de zwartheid van het ijs, diktes, aangroei, weerperikelen en ‘bypasses’. Natuurlijk: het héle achtuurjournaal  wijden aan één persconferentie is je reinste flauwekul en getuigt van uit het oog verloren prioriteiten. En ja, de uitzending de volgende dag van DWDD leek te gaan over een tapijtbombardement op Bolsward in plaats van het afblazen van een schaatstocht. Maar was het nu echt zo erg? Gaat Nederland ten onder?

Het is even overdreven om in de blijde saamhorigheid de redding te elfde ure van eens de versplinterde natie te zien als om het land door deze ‘hysterie’ gedoemd te weten. De wereld gaat onherroepelijk naar de gallemiezen, maar een week of twee schaatspret of een Elfstedenhypeje speelt daarbij vermoedelijk een uiterst beperkte rol. Er is geen sprake van rellen, vernieling of wangedrag door drank, het is niet bijzonder ordinair, stompzinnig of aanstootgevend en zelfs een verstokte schaatshater als ondergetekende werd vrolijk van het aanstekelijke enthousiasme van anderen. Aanvaard, de mediahype was overdreven, maar de grote conclusies achteraf zijn dat ook. IJspret duurt nooit lang, dus is het enthousiasme des te groter. Als je het niks vindt, gniffel en gun die mensen hun plezier. En zo wel, geniet ervan. Voor de orde van de dag hebben we echt nog tijd genoeg.

Volg Maarten op Twitter

Mis niets: Volg Joop op Twitter , vind Joop leuk op Facebook