Schaamhaar

Het is een ingewikkelde tijd om vrouw te zijn. Dat werd me pijnlijk duidelijk toen ik laatst op een feestje was en een man me vroeg wat voor werk ik deed. Mijn antwoord lag kennelijk allesbehalve in zijn lijn der verwachting. “Oh, ik dacht dat je Playmate was.”

Het is ruim vijftig jaar geleden dat de Tweede Feministische Golf de Westerse wereld overspoelde. Ik ben me er constant van bewust dat veel vrouwen voor mij hebben gevochten voor de rechten die ik nu heb. Ze vochten voor stemrecht, economische zelfstandigheid, deelname aan het hoger onderwijs en voor seksuele bevrijding. Ze wilden in de media en in de pornografie niet alleen meer eenzijdig worden neergezet als huisvrouw en als lustobject.

Vijftig jaar later wordt er op hoog niveau nog steeds gestreden voor de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Zo werd in april van dit jaar 16,6 procent van de topfuncties bezet door vrouwen. De Europese Commissie vindt dit percentage te laag en maakt zich sterk voor een meer gelijke verdeling tussen de geslachten.

Bikini Vanuit een heel andere hoek is een compleet tegengestelde beweging gaande. De van origine Amerikaanse sociale media, zoals Facebook en Instagram, blokkeren accounts die in hun ogen pornografie verspreiden. Het probleem met dit beleid is dat het niet eenduidig is. Of eigenlijk is dat het wel.

Het Instagram-account ‘a bikini a day’ plaatst dagelijks foto’s van playmates in bikini, maar toen de Amerikaanse kunstenares Petra Collins een foto plaatste van haar onderlijf in een bikinibroekje werd haar account verwijderd. Waarom? Omdat zij in tegenstelling tot die andere vrouwen haar bikinilijn niet had geschoren. Vrouwelijk bloot wordt dus geaccepteerd zolang het binnen het huidige schoonheidsideaal valt.

Ik werd kwaad toen ik het verhaal van Petra Collins las. Zijn we dan echt terug bij af? Uit verontwaardiging deelde ik het artikel op Facebook. Terwijl precies datzelfde Facebook ervoor zorgde dat haar account überhaupt werd verwijderd.

Identiteit Nog geen uur later stond ik me op mijn slaapkamer klaar te maken voor het hierbovengenoemde feestje. Ik stond in een lijstje met de 50 lekkerste Twittermeisjes en was om die reden uitgenodigd. Onbewust trok ik een van mijn meest sexy jurkjes uit de kast, stifte ik mijn lippen knalrood en deed ik de hoogste hakken aan die ik maar kon vinden. Ik stond immers in dat lijstje omdat ik het imago van ‘lekker wijf’ heb, maar stel je voor dat ik in het echt zou tegenvallen.

Toen ik mijn haar stond te krullen besefte ik waar ik mee bezig was. Ik Whatsappte een vriend om mijn schuldgevoel te delen. “Daar gaat 50 jaar vrouwenemancipatie.” Hij probeerde me niet gerust te stellen, maar zei: “Tja, zolang jij je identiteit laat afhangen van je uiterlijk, zullen mannen dat ook doen.”

Maar mag ik me dan nooit meer uitdossen voor een feestje? Kan ik geen lekker wijf zijn en tegelijkertijd een florerende carrière hebben? Is het zo onmogelijk om inhoud te hebben als je uiterlijk aan bepaalde schoonheidsidealen voldoet? Ik verkeer in dubio, want ik ben vóór emancipatie. Ik vind dat vrouwen prima capabel zijn om topfuncties te vervullen, en dus ook de kans moeten krijgen om dat te doen. Maar anderzijds wil ik op gezette momenten ook ongecompliceerd sexy kunnen zijn, zonder daarmee de geloofwaardigheid van mijn complete geslacht te grabbel te gooien.

Schuldgevoel Het hele feestje lang heb ik me schuldig gevoeld. Door zelf te willen passen binnen het plaatje dat mijn feministische voorgangers met alle macht hebben bestreden, houd ik de wereld in stand waarin Petra Collins niet welkom is. En dat wil ik niet. Maar ik wil me ook niet opwerpen als boegbeeld van de Derde Feministische Golf door mijn schaamhaar te showen en mijn push-up BH te verbranden.

Ik wil mogen zijn wie ik ben, zonder daarmee iemand anders tekort te doen. Ik wil ongedoucht en in pyjama naar de supermarkt kunnen en ik wil in vol ornaat kunnen schitteren met mijn vrouwelijkheid. En daarmee hebben we de oplossing voor mijn probleem gevonden. Als iedereen mag zijn wie ze is, dan is er plaats voor ons allemaal. Ook op Instagram en Facebook. Met of zonder schaamhaar.

Volg Charlotte ook op Twitter