De Samsom van 2012 is weer terug

Zondagmiddag bij Buitenhof herkende ik hem weer, de Diederik Samsom waar ik in 2012 op gestemd heb. Hij zat er ontspannen bij. Hij vertelde in heldere bewoordingen wat je van een sociaaldemocratisch leider in de eenentwintigste eeuw mag verwachten.

Scherp nam hij afstand van de premier, die je Nederland zou willen ontzeggen als je met de verkeerde kleur te veel kritiek hebt op de gang van zaken. Helder bracht hij naar voren hoe juist de mensen aan de onderkant van de samenleving niet of niet genoeg kunnen profiteren van het herstel en de nieuwe kansen die de economische revolutie van onze dagen biedt.

Het was aan de sociaaldemocraten om zulke kreuken in het rood-wit-blauwe laken glad te strijken. Hier zat geen graaier. Hier zat geen schouderophaler. Hier zat iemand bij wie de beste sociale tradities van Nederland in goede handen waren.

Op deze Samsom had ik op 12 september 2012 mijn stem uitgebracht. In volle overtuiging. Die datum zal ik nooit vergeten.

‘S avonds al leek de man die ook mijn politieke leider was van kleur te verschieten. Hij vormde een regering met de VVD. Daarvan schrok ik niet. Ik, althans, had niet op de PvdA gestemd om Rutte buiten het volgende kabinet te houden. Ik dacht in mijn naïveteit dat het mogelijk was om samen met de nationaal-conservatieven Nederland te moderniseren op zo’n manier dat ook voor gewone mensen inkomenszekerheid geschapen werd.

Vier jaar lang zag ik een Samsom die het kabinetsbeleid te vuur en te zwaard verdedigde. Het was een hard beleid. De klappen vielen bij de zwaksten in de samenleving, mensen met een klein pensioen en een chronische ziekte.

De pensioenleeftijd ging omhoog terwijl de werkgevers ouderen zonder baan met geen tang wilden aanraken. Samsom’s collega’s Jette Klijnsma en Martin van Rijn zetten de bijl in de sociale voorzieningen en zorg. Minister Asscher specialiseerde zich in wetgeving waarmee het omgekeerde werd bereikt van wat hij beweerde ermee te bedoelen. Nergens en nooit zegde Samsom hen de wacht aan.

Maar zondagmiddag bij Buitenhof was de Samsom die vier jaar geleden mijn vertrouwen had gewonnen weer terug. Nu zei hij het weer. Hij zei het opnieuw.

Daarom zal ik nooit meer op de PvdA stemmen. Zelfs als Jezus uit de hemel neerdaalt om persoonlijk Samsom en Asscher uit te dagen in de strijd om het leiderschap van de ooit zo glorierijke partij, zelfs dan zal ik nooit meer op de PvdA stemmen.