Samenwerken met Leefbaar Rotterdam? Nee bedankt!

Opeens kwam daar de aap uit de mouw. Leefbaar Rotterdam voorman Marco Pastors beoordeelt burgemeester Aboutaleb louter op zijn afkomst, zoals hij hem nog geen twee maanden geleden beoordeelde op zijn godsdienst. Al bij diens installatie in januari liepen de Leefbaar voorlieden te schuimbekken van woede. De Marokkaanse en islamitische achtergrond van de burgemeester is voor de Leefbaar voorman genoeg reden om het ware gezicht van zijn partij te laten zien als wil hij zeggen: First we guarantee you a fair trial, and then we give you a first class hanging.

Niet zo vreemd dat de Rotterdamse PvdA medio december aan de noodrem trok en Leefbaar van samenwerking na de verkiezingen heeft uitgesloten. “Leefbaar kan maar niet accepteren dat Rotterdam (174 nationaliteiten) een burgemeester heeft van Marokkaanse komaf. Het is een obsessie voor ze”, Zo liet lijsttrekker Schrijer in de Volkskrant optekenen.

Eh, maar is dat zo verrassend dan? Inderdaad, als je niet beter zou weten, zou je bijna geloven dat er iets nieuws onder de zon is. Niks is echter minder waar. Niks aap uit de mouw. Pastors en Leefbaar Rotterdam doen precies wat ze altijd hebben gedaan. Bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten, mensen beoordelen op hun afkomst, hardvochtig ingrijpen en vooral hard, heel hard roepen.

In de tijd dat de partij de Maasstad bestuurde noemde de Leefbaar Wethouder Van den Anker moslims steevast de Zeven Plagen. In een land waar de vrijheid van godsdienst in artikel 1 van de Grondwet is verankerd, kwam Leefbaar met een Minarettennota. Persoonlijk heb ik in 2002 uit angst maandenlang mijn naambordje van de deur verwijderd. Je weet immers maar nooit en ik moet er niet aan denken dat ik weer in zo’n akelige sfeer moet leven.

Wil Pastors dan zo graag samen in een college met de PvdA? Wil hij in een college onder leiding van burgemeester Aboutaleb? In feite zijn beide vragen retorisch. Op beide vragen is het antwoord glashard nee. In een interview met Amazightv in november 2009 beschreef hij de relatie met de PvdA als “een slechte relatie waar je weinig van elkaar accepteert”. En wat hij van de burgemeester vindt, blijkt wel uit de motie van wantrouwen die Leefbaar op 17 december tegen hem indiende. Niet bepaald het toonbeeld van geloofwaardigheid, me dunkt.

Nee, natuurlijk wil hij niet, maar hij wil graag wethouder worden en daar moet je wel wat voor over hebben. Intussen wel vertellen tegen iedereen die het horen wil, dat Leefbaar mooie dingen met de burgemeester gaat doen. Nou, laat me raden, ik denk dat ik het wel weet.

Inmiddels zit de partij al bijna vier jaar in de oppositie en laat zich met regelmaat van zijn lelijkste kant zien. In haar afscheidsrede als gemeenteraadslid benadrukte dezelfde Van den Anker dat er op de toon van haar partij het een en ander viel af te dingen. Op zich geen wereldschokkend nieuws, maar wel eerlijk. Maar het is het soort eerlijkheid dat we wel vaker zien bij afzwaaiende politici. In werkelijkheid heeft haar partij nooit iets met dat zelfinzicht gedaan. Juist het omgekeerde is waar: De afgelopen jaren heeft de partij zich bij het schreeuwen zovaak vergaloppeerd dat ze steeds haar excuses moest aanbieden. Dat dan weer wel. Misschien is Sorry Rotterdam toch een toepasselijker naam.

Maar wie zit nu op dergelijke excuses te wachten? Wie houdt nu wie voor de gek? Helemaal als Geert Wilders Rotterdammers oproept om Leefbaar Rotterdam te stemmen. Bij Leefbaar schijnt men met dit stemadvies in z’n maag te zitten. Men doet er althans het zwijgen toe, maar een verassing mag je het allerminst noemen. Tja, dan hoeft samenwerking met zo’n partij van mij ook niet.