Rutte was de enige die van dividendbelasting af wilde

Onlangs werd de beroemd geworden handsbal, waarmee Diego Maradona zijn land een ronde verder hielp op het wereldkampioenschap voetbal van 1986, weer eens uitgezonden. Het verhaal is bekend: Argentinië behaalde de finale, won die en Maradona ging de geschiedenis in. De handsbal wordt nog wel eens aangehaald, maar het doet amper iets af aan zijn legende – dat doet zijn openbare dronkenschap tijdens dit WK wel voor hem.

Een vergelijking met premier Mark Rutte is snel gemaakt. Als evenwichtskunstenaar in meerdere kabinetten hield hij handenvol ministers de hand boven het hoofd, tot ze echt niet meer te redden waren. En ook al speelde hij soms zichtbaar vals, hij overleefde ieder debat en is nog altijd premier. Hij is zelfs zo zelfverzekerd, dat hij zijn trouwe vriend Halbe Zijlstra  voordroeg bij de Wereldbank. Dit nadat Zijlstra een wereldwijde flater had geslagen door te beweren dat hij bij Poetin wel een potje kan breken. Loyaliteit lijkt dan ook zijn belangrijkste waarde.

Sinds deze kabinetsperiode is daar nog een element aan toegevoegd. Rutte is niet alleen loyaal aan de partijmensen om hem heen, hij loopt aan de leiband van het internationale bedrijfsleven en dan met name Shell. Dit blijkt uit verbijsterende verhalen van  Vrij Nederland en  Follow The Money  waarin de premier een zeer kwalijke rol speelt. Thijs Broer schrijft in Vrij Nederland over het voorstel om de dividendbelasting af te schaffen:

‘Tijdens de formatie was het Rutte zelf die het onderwerp op de agenda zette. In eerste instantie hadden niet alleen de onderhandelaars van CDA, D66 en ChristenUnie grote bedenkingen bij de kostbare maatregel, maar ook Rutte’s secondant Halbe Zijlstra, toenmalig fractievoorzitter van de VVD. Dat bevestigen verschillende betrokkenen tegenover  Vrij Nederland.’

Follow the Money schrijft dit weekend over het feit dat de belastingbetaler de rekeningen betaalt voor Shell en de Nederlandse Aardolie Maatschappij in Groningen:

Of Mark Rutte net als Maradona ook als kampioen de geschiedenis in gaat, weten we na de volgende verkiezingen. De vraag of zijn uiterste houdbaarheidsdatum al is verstreken wordt in ieder geval steeds urgenter. Ondertussen is de vraag waarom hij Shell ten koste van de belastingbetaler wil bevoordelen nog altijd niet beantwoord.