Rutte hijst de Israëlische vlag, van mij hoeft dat niet

Waarom dat denken in vriend en vijand, waarbij de vriend niets fout en de vijand niets goed kan doen?

Mijn hart huilt. En mijn maag kolkt van woede en frustratie. Ik zou er een hele analyse op kunnen loslaten, maar het lukt me even niet. Ik heb tientallen stukken geschreven over hoe Palestijnen onderdrukt worden en van hun land worden verdreven. Over hoe ze vaak afgesloten zijn van elektriciteit en water en hoe Israël met illegale nederzetting na illegale nederzetting het Palestijns grondgebied verkleint en door bijvoorbeeld het kappen van olijfbomen Palestijnen berooft van hun inkomen. De Verenigde Naties hebben daar al tientallen resoluties tegen uit gesproken, maar Israël heeft daar al jaren lak aan.

Ik schreef ook hoe makkelijk we vaak kant kiezen als het ene autonome land bezet wordt - bijvoorbeeld Oekraïne - en hoe we even makkelijk uithalen naar een groep als ze in opstand komen tegen hun bezetter, zoals nu bij de Palestijnen. In de logica van deze mensen zouden Rusland en Israël tot daders horen en Palestina en Oekraïne tot slachtoffers. Dat is echter niet zo. Deze logica wordt niet gevolgd.

In het ene land noemen we ‘het verzet’ vrijheidsstrijders en in het andere terroristen. Waarom dat is weet ik niet. Misschien doordat we ons vanwege de holocaust nog altijd schuldig voelen en we daarom alle misdaden van Israël met de mantel der liefde en schuldgevoel bedekken. Of omdat we geloven dat Amerika altijd gelijk heeft en het goede met ons voor heeft en we daardoor niet in kunnen zien dat het verplaatsen van de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem een provocatie van Palestijnen is en het keer op keer uitspreken van een veto om een VN-vredesmacht naar Israël en Palestina te sturen een gotspe is.

Of misschien komt het door de sterke lobby van met name christenen die in het bijbelboek Openbaringen menen te lezen dat de Messias terug op aarde komt als Israël in Joodse handen is. De onvoorwaardelijke steun aan Israël is in dat geval zuiver eigen belang en de onderdrukking van Palestijnen op z’n best een noodzaak kwaad.

Ik weet het niet. Ik weet dat mijn hart huilt en dat het me pijn doet dat er nu zoveel mensen omkomen en dat iedereen die een beetje begrip of sympathie voor Palestijnen toont een antisemiet wordt genoemd. Ik weet niet hoe ik dat moet duiden. Is iedereen die al decennia weg kijkt van het geweld in de bezette gebieden en zich niet bekommert om het lot van Palestijnen en nu net doet alsof dit geweld uit de lucht komt vallen, dan een moslimhater?

Hoe zit dat in deze wereld? Waarom altijd dat meten met twee maten? Vanwaar dat inconsequente en incongruente denken? Waarom dat denken in vriend en vijand, waarbij de vriend niets fout en de vijand niets goed kan doen? Het heeft effect. Het verhardt de strijd. Dit is en blijft een drama en loopt uit op een catastrofe die wereldwijd gaan voelen.

Ik heb er genoeg over geschreven. Vandaag alweer meer dan ik wilde. Straks wil Rutte de Israëlische vlag hijsen in Den Haag. Van mij hoeft dat niet. Niet in mijn naam.