ontzettend leuk en goed gemaakt maar laat tegelijkertijd zien wat mogelijk is en ook op minder leuke manier ingezet zou kunnen worden
Ik zag net Brad Pitt een zak koffie kopen. Hoezo beangstigend? Ja, gedurende het leerproces. Maar deze is veel leuker.
Eén dag later - het filmpje blijft onverminderd komisch. Bij mij rees vanochtend de vraag: bestaat Thierry Baudet eigenlijk wel écht?
Geweldig! Dat Rutte me nog eens een glimlach om de mond zou bezorgen had ik niet gedacht
Natuurlijk is dit leuk. (en erg goed gemaakt trouwens) Er zit ook wel een bedenkelijke kant aan. Bijvoorbeeld een deep fake van Femke Halsema die ruiterlijk toegeeft eigenlijk grote hekel aan Suriamers te hebben. Nu zal dat waarschijnlijk de goegemeente wel opvallen maar je kan je zo maar voorstellen dat je zo schijnbaar ware boodschappen naar buiten kan brengen gebracht door iemand van enige importantie.
Ik dacht eerst, daar gaan we weer met die onzin. Toch aangezet en me kapot gelachen. Vrolijk begin van de dag.
Ik dacht eerst, daar gaan we weer. Toch aangezet en me kapot gelachen. Vrolijk begin van de dag.
Beangstigend goed gedaan. Beangstigend, omdat onze fantasieën steeds realistischer kunnen worden weergegeven. Waarmee we dus steeds meer een fake-wereld in worden gezogen. Alles wat wij doen, kan een computer beter. Kunst wordt een kunstje. Programmeurs regeren de wereld.
@ Eric Minnens (21:34u) - zoals ik vertelde: ik vind het filmpje heel vermakelijk, bijzonder goed uitgevoerd, en ik kan er van genieten, zonder sombere bijgedachten. En toch begrijp ik jou bewoordingen ook. Dit is een schijnbare tegenstelling. Wij leven in een tijd van overgang, een chaotische en verwarrende periode in de geschiedenis. Het beeld is overal, en naar het lijkt heeft het (bewegende) beeld het primaat boven (over) het geschreven woord verkregen - omdat het zo verleidelijk is (wat ook inhoudt: misleidend kan zijn). Maar wat is ook waar? Nu, dat het geschreven woord (als altijd het gesproken woord opvolgend) nét zo misleidend en gevaarlijk kan zijn als 'ons' beeldverhaal. Adolf Hitler, Benito Mussolini, en alle machtige sadistische halve garen vóór hen moesten het zonder de computer, ICT, en programmeurs stellen. Ze hadden geen algoritmes zoals wij die kennen. En toch lieten de mensen in hun tijd hen links- of rechtsom de ruimte om hun misdaden tegen de menselijkheid te begaan. In het kort: het gaat niet om het medium. Ook in de zeer oude tijden waarin mensen het moesten houden bij tekeningen op wanden van grotten, en later, toen kleitabletten en perkamentrollen het 'medium of choice' waren (moesten zijn), was er machtsmisbruik, misdaad, en massamoord. Het gaat om de individuele instelling van elk mens afzonderlijk; van zijn kritische vermogens; van zijn hoop en idealen, en van zijn beeld van een fatsoenlijke en waardige samenleving. Voor het winnen van een dergelijke instelling is tijd en moeite nodig, geduld, inspanning, en de capaciteit om afstand te nemen van de collectieve gekte van alledag (nu ja, ik denk aan een titel van Charles Bukowski: 'Tales of Ordinary Madness', zomaar, bij associatie). In dit licht bezien kan ik mij niet bijzondere zorgen maken om dit videootje op YouTube. Ik kan er smakelijk om lachen. Per slot: als álle begaafde ICT-vormgevers álle mogelijk filmpjes kunnen vervaardigen over álle mogelijk machthebbers (artiesten, celebrities, vul maar aan), dan houdt dat met zekerheid in: geen één van die filmpjes kan nog betrouwbaar geacht worden. Vreemd: ik meen het ernstig wat ik hier schrijf, ik heb geen angst, en denk contrair aan mijn eigen karakter: dit zal zich dus vanzelf elimineren, dit mogelijke probleem - tenzij iedereen van zeg onder de veertig lui is, nooit meer boeken leest, een vocabulaire heeft van vijftig woorden, nooit kookt maar alleen gemaksvoedsel aan huis laat bezorgen, en de Donald Duck het hoogtepunt van de Westerse Literatuur acht. Tja Eric - mocht het helaas zo zijn, dán heeft onze samenleving elk bestaansrecht verloren, dán is ze ongeneeslijk ziek, dus terminaal, en dán is ze met een succesvolle suïcide aan de gang. Dan zou ik zeggen: het was leuk, en het is maar goed dat het doek eens een keer valt.
Dat gevoel had ik inderdaad vooraf ook! En nog steeds een beetje eng. Gelukkig zit de 'Jonge' er nog even naast.
@Uw Psychiator Natuurlijk, machthebbers maken misbruik van elk medium dat hun ter beschikking staat. Maar ook gewone mensen kunnen dat steeds beter. Kwestie van de juiste appjes installeren en gaan met die banaan. Een tekening maken. Een muziekje componeren. Een deepfake'je creëren. Niet eens zozeer om de goegemeente op te lichten, maar... je hoeft zelf niets meer te kunnen. Dat is wat mij min of meer beangstigt. De computer, ook in de vorm van een robot, doet alles voor jou. De computer als rechter, arts, tandarts, politicus, wetenschapper, cabaretier, chirurg, beeldhouwer, psychiator (!), you name it. Schrijver ook, van romans met ingewikkelde plots. We staan nog slechts aan het begin van een duizendjarige ontwikkeling. Alleen programmeurs begrijpen dan nog hoe de wereld in elkaar steekt. Al wordt ook hun werk door computers overgenomen. En waar blijven wij dan, functieloze mensen? Ach misschien kunnen we er ook vrolijk tegenaan kijken hoor. Bestaat de ideale wereld van velen immers niet uit een 'dolce far niente'?
@Eric Afgaande op je bespiegelingen vermoed ik dat je de sf novelle van Marshall Brain interessant zal vinden: Manna – Two Views of Humanity’s Future Hier gratis te lezen https://marshallbrain.com/manna1 Teaser: With half of the jobs eliminated by robots, what happens to all the people who are out of work? The book Manna explores the possibilities and shows two contrasting outcomes, one filled with great hope and the other filled with misery. Join Marshall Brain, founder of HowStuffWorks.com, for a skillful step-by-step walk through of the robotic transition, the collapse of the human job market that results, and a surprising look at humanity’s future in a post-robotic world. Then consider our options. Which vision of the future will society choose to follow?
Bedankt LeChat, Ik heb het eerste hoofdstukje inmiddels uit en ga zeker ook de rest lezen. SF ligt niet zo binnen mijn belangstellings, maar wellicht ten onrechte. Overigens is de strekking niet helemaal wat ik bedoel, in mijn 'fiction' is niet alleen de manager een computer, maar ook de medewerkers. Maar goed, het begin is er. En ik heb het verhaal nog niet uit, wie weet wat er nog komt. Leuk!
Briljant. Hugo de Jonge op de falset, en Rutte sings Bing Crosby. Complimenten aan de makers!