Romantische liefde is een ziekte

Er was een tijd dat de grote passionele romantische liefde als een ziekte werd gezien. Er werden zelfs behandelingen gesuggereerd, maar die zijn er tegenwoordig niet meer. We denken inmiddels dat de pijn en het verdriet die horen bij de romantische afwijzing er nu eenmaal bij horen. Fout. Fout.

Hersenonderzoekers hebben vastgesteld dat er speciale hersengebieden actief worden als mensen door hun grote romantische liefde worden afgewezen en dat leidt overal ter wereld tot identieke verschijnselen: obsessief gedrag, zelfmoordpogingen, stalken, een speciaal iemand willen vermoorden en grote klinische depressies. Daarmee l ijkt het sterk op de verschijnselen die mensen met een cocaïneverslaving hebben en daarmee proberen te stoppen.

De onderzoekers maakten een functionele MRI van de hersenen bij 15 jonge mensen die door hun geliefde waren verlaten. De proefpersonen vertelden dat ze nog steeds verliefd waren en dat ze uren achter elkaar doelloos rondliepen denkend aan hem of haar, hevig verlangend dat de geliefde bij hen terug zou keren. Vervolgens werd een foto van de geliefde getoond en moesten ze wat simpele wiskundeopgaven maken om hun gedachten van de uitgemaakte liefde af te leiden. Daarna werd het experiment nog eens gedaan met een foto van een neutraal persoon. Zo konden de onderzoekers precies zien welke hersengedeelten actief werden bij gedachte aan de geliefde die hen de bons had gegeven.

Romantische liefde sterk verslavend Voor de wijsneusjes onder ons even de gebieden op een rij: het ventrale tegmentale gebied in de middenhersenen, dat motivatie en beloning regelt en waarvan al bekend was dat het een grote rol speelt in de romantische liefde.  De nucleus accumbens en de orbitofrontale/prefrontale hersenschors, die te maken hebben met sterke verlangens en verslaving, vooral die welke via het dopaminesysteem verlopen (bekend van cocaïneverslaving). En tenslotte de insulaire hersenschors en het voorste cingulaire lichaam, waar fysieke pijn en wanhoop worden verwerkt. Een combinatie van deze activiteiten in de hersenen is natuurlijk rampzalig. Daar hoef je al die duur klinkende woorden niet eens voor te kennen. Je kunt dus veilig concluderen dat de romantische liefde sterk verslavend is, maar zo lang je bij elkaar blijft merk je dat niet. Wat buikpijn als je voor je werk alleen weg moet en in je eentje in een vreemd hotelbed ligt. Dat is alles. Maar als een van de partners het welletjes vindt en het gezeur van je zat is, dan beland je op het terrein van ernstige aandoeningen.

Als een ziekte

De oude Grieken hadden het dus niet gek gezien: romantische liefde is een ziekte en als je die gevonden hebt probeer dan in hemelsnaam bij elkaar te blijven om rampen te voorkomen. Het komt overal ter wereld voor en het is dus genetisch. Het moet dus ook wel een belangrijke functie hebben: het vormen van een kleine groep om kinderen te produceren en die gedurende lange tijd op te voeden om dan als die kinderen eindelijk groot zijn voor elkaar te zorgen tot een van de twee dement wordt. Ik denk dat er serieus vragen in de kamer gesteld moeten gaan worden en dat speciale klinieken voor gedumpte geliefden moeten komen, waar mensen met speciale behandeling geholpen kunnen worden. Ik zou daarom het liefst zo snel mogelijk het ‘Phaidra Instituut’ willen openen.

 

Het laatste boek van Ivan Wolffers is ‘Als de tijd voor altijd stil zou staan ‘

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht