Roeien met de riemen die je hebt

Eindelijk. Een graaf die écht sexy is, en een meisje om op te vreten. Een perfect geschoren barbier en een geile minnaar. De karakters klopten, de regie van Laurence Dale was verfrissend en vernieuwend en het gloednieuwe decor zorgde voor geen enkel krakend geluid.

‘Ja hoor, daar zijn ze weer, bij de Reisopera!’ Met een Barbiere di Siviglia die als een wulpse choreografie werd uitgebeeld, waarbij de stemmen stuk voor stuk elke noot in een keer wisten te raken. En in een drie uur durende liefdesverklaring van Rossini heb je nogal wat onbereikbare noten. Karin Strobos – de nieuwe Nederlandse diva, wat mij betreft – was de onbetwistbare Rosina in een nieuwe enscenering van een eeuwenoud meesterwerk.

Cultuurminister En daar stond die ándere hoofdrolspeler van de avond. Hare Excellentie in prachtig colbert in paillet en als een ware cultuurdiva de trap afdalend. Bang om een ingetogen Reisopera te zien was ze niet. Integendeel. ‘Trots?’, vroeg ik op de afterborrel van de première van de Barbier. ‘Zo zou je het inderdaad kunnen noemen’, lachte ze me toe.

‘Het is prachtig om te zien hoe de Reisopera zo met het lot dat hen is toebedeeld, om is gegaan’, duidend op de kaalslag van de subsidie. ‘Het huidige kabinet heeft ervoor gezorgd dat de bezuinigingen die er al waren, niet verder werden teruggedrongen.’

Het is er de avond niet naar om de oeverloze discussie van de cultuurbezuinigingen op te rakelen. Ze zijn er nu eenmaal. Maar wat eigenlijk niemand had verwacht, is dat de bezuinigingen naast ellende, ook weer heel veel moois gecreëerd is. Als feniksen herrezen (en herrijzen) sterke gezelschappen uit de as. ‘We zien wat er voor moois gemaakt wordt in elke kunstvorm’, vertelt de PvdA-minister. ‘Verbindingen worden gesmeed en men kiest creatieve oplossingen om toch door te gaan.’

De minister zorgde er met haar ambtenaren goed voor dat er zo min mogelijk extra uit ‘haar’ portefeuille werd bezuinigd. Aan Bussemaker de zware last om het weinige geld binnen te hóuden en om de kwaliteit te bewaken. Keuzes kunnen om hoongelach vragen, maar Bussemaker staat krachtig achter de genomen beslissingen en stimuleert cultuurbedrijven om te roeien met de riemen die ze hebben.

Triomf Het was een bijzondere avond. Een triomftocht als deze, waarbij de première zo goed werd ontvangen als vandaag, is hét toonbeeld van de wederopstanding. Een beter visitekaartje kan ze niet brengen naar Den haag. De ovatie was oorverdovend, nog voordat de laatste finale ingezet moest worden.

‘Ik heb een uitvoerig werkbezoek gedaan, toen ik net de cultuurminister was’, vervolgt Bussemaker. ‘Om te zien wat ze nu hebben neergezet, is prachtig om te zien. Dat zie je in alle kunstsectoren – en ook vooral bij de Reisopera.’

Nu kennen we het wel Terug naar de Barbier. Of je ervan houdt dat er joints gerookt worden en de erotiek lekker expliciet wordt gemaakt, is niet aan mij. Of je voor een nieuwe kijk op een bewezen succes naar het theater wilt, is ook niet aan mij. Een barbier op een scooter – geniaal gevonden. Evenals het toch wel uitgemolken karakter van de opera. ‘Nu kennen we het wel’, zult u denken. Niet bij deze versie.

Wel weet ik dat dokter Barolo uitmuntend werd gespeeld door Bruno Patricò, die deze rol trouwens al veertig jaar over de hele wereld zingt. Ook weet ik dat het jonge zangersensemble een verlichting is. Zeker bij Nicholas Crawley, de Engelse rijzende ster die als donkere bas een hemelse (en buitengewoon appetijtelijke) vertolking gaf van Don Basilio. Maar vooral Mark Milhofer, wiens stem zorgde voor internationale allure op een Enschedees toneel. Op het puntje van onze stoel werden door deze graaf d’Almaviva meegenomen van aria naar aria, die uiteindelijk zijn grote liefde Rosina aan zijn zij kreeg. Een feel-good liefdesrelaas in twee akten. Waarbij je bij het begin denkt: ‘Daar gaan we met wéér een Barbier’, maar uiteindelijk tot de conclusie komt dat een smakelijk tussengerechtje de mooist opgemaakte dis van het seizoen wordt. Zo’n Barbier – ga er maar naartoe, voordat het uitverkocht is. Want daar kun je prat op gaan. De Nationale Reisopera neemt je mee op reis. Naar Sevilla. In een bijzonder slim decor, met prachtige stemmen, een overtuigend Gelders Orkest, perfect aangevuld door het Nationaal Opera en Concert Koor, maar vooral door de bezielende directie van Nicolas Mansfield, die het operahuis de internationale klasse geeft. Of zoals hij het zelf zegt: ‘De bijzondere toevoegingen aan onze eeuwenoude publiekslieveling ‘Il Barbiere’ markeert een cultuuromslag: dat we niet alleen in de wereld rondkijken naar producties die we naar Nederland halen, maar dat we onszelf met inventiviteit aantrekkelijk proberen te maken voor gelijkgestemde partners. In Nederland, en daar buiten.’

Volg Mark Wagemakers ook op Twitter of kijk op zijn website.

Mark is tevens de auteur van ‘Het roze boekje’ .