Joop

Rituelen bij thuisisolatie

  •  
17-03-2020
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
tentthuis
Rituelen zijn onze vluchtheuveltjes bij angst en onzekerheid. Ze kalmeren ons tribale brein.
We denken dat we verlicht zijn, maar in tijden van overgang, angst en onzekerheid schakelen we over van onze prefrontale cortex op ons tribale- limbische- reptielenbrein. We worden ondeugend, hamsteren wc-papier, en doen tegelijk lief op #coronahulp.
In alle tijden gebruiken mensen rituelen als vluchtheuveltjes bij angst, overgang en onzekerheid. Rituelen zeggen als het ware tegen ons brein: ‘hee, er is iets aan de hand wat je met je normale omgangsvormen niet de baas kunt. Je moet iets anders verzinnen en harder aan de slag’. Rituelen maken ons creatief en kalmeren tegelijk ons angstige brein. Ze werken het beste als je ze samen beleeft in een tribaal verband van gelijkgestemden. Ons brein vindt 150 het fijnste aantal. Daarom blijven we eígenlijk heel graag bijeen komen in cafés, kerken, scholen, ook al weten we rationeel dat dat geen goed idee is.
Hoe blijf je angst de baas in tribale isolatie? Rituelen op de vierkante meter.
Verbind dichtbij Mondialisering en globalisering hebben ons veel gebracht. Toch merken we nu hoe iedereen zich terugtrekt op eigen bodem. Grenzen gaan dicht. Reizigers terug naar huis. We herschikken. Zorg dat je weet wie er in kleine straal om je heen leeft. Maak een buren-appgroepje als je die nog niet had. Help elkaar met boodschappen, eenzaamheid en in nachtelijke nood als het nodig is.
Dans, zing, maak muziek De Italiaanse balkonscènes gaan viraal: spreek een tijd af waarop iedereen op het balkon verschijnt en muziek maakt. Of doe het in huiselijke kring. Haal je carnavalskrakers uit de kast, draai klassieke muziek als je daar meer van bent, zing smartlappen. Overbrug generatiekloven en technohouse met je kleinkinderen. We weten écht inmiddels zeker dat muziek en dans uitstekend kalmerend werken en serotonine-boosts geven.
Maak internetcontact tactiel en lief Internet is episch nu. We kunnen online vergaderen, steun zoeken, met onze oude ouders spreken, nieuws volgen. Fantastisch. Tegelijkertijd merken we de beperking van online; eigenlijk willen we live huggen, handen geven en elkaar zien en voelen in een café. Een oerbehoefte die niet zomaar met ‘omdat het nu beter is’ weg te redeneren valt. Misschien raar, maar het helpt als je een warm zacht vest aandoet als je skypt. Niet op een harde stoel gaat zitten, maar op een zachte bank. Afspreekt voor je skypevergadering dat je er allemaal een lekker koekje bij neemt en die aan elkaar showt. Start door allemaal een gedicht voor te dragen dat je raakt; je hebt nu meer tijd door besparing op reistijd. Wees lief, ook op social media.
Blijf in beweging Overal op de wereld bewegen mensen als het spannend is. Ze scherpen hun pijlen, springen dansend door de straten, demonstreren, marcheren en rennen. Dat is lastig in thuisisolement, zeker met kinderen. Maar het kán wel. Ga niet uren voor Netflix hangen. Heb je een hometrainer? Gebruik die dan. Doe thuisgymnastiek met YouTube-filmpjes. Slaap in een tent in je eigen tuin voor het reisgevoel. Bouw hutten van oude dekens met je kinderen. Was je handen en speel old fashioned twister; kan je best zelf maken met wat tape.
Heb een hoger doel Als je werk plat ligt, zoals bij veel ZZP’ers, kan je een gevoel van leegte overvallen en je kunt inkomensstress krijgen. Beat it. Ga dat boek schrijven dat je altijd al wilde. Shakespeare schreef ‘King Lear’ in isolatie. Volg online cursussen op een van die vele biebs en universiteiten. Ontwikkel een nieuw product. Ga tekenen. Leer jezelf breien. Bied je hulp aan in de buurt of online. Skype met eenzame ouderen. Laat een hond uit in het bos.
Bereid je voor op afscheid Afschuwelijk, maar ook realistisch. De kans is groot dat wij allemaal de komende tijd verlies zullen moeten dragen van geliefden en wellicht niet kunnen terugvallen op afscheidsrituelen die we gewend zijn. Bereid je voor. Voer nu de gesprekken die je nog te voeren hebt. Skype met je oude vader. Maak het goed met die ene vriendin. Kijk foto’s van vroeger met je buurvrouw, al is het online. Kan je niet bij een begrafenis zijn? Brand kaarsen, kijk foto’s, draai muziek.
Rituelen… Zijn onze vluchtheuveltjes bij angst en onzekerheid. Kalmeren ons tribale brein. Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.
Delen:

Praat mee

Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.

avatar

Reacties (15)

doron
doron17 mrt. 2020 - 21:16

Corporate antropoloog, Het doet mij denken aan onderstaande. https://www.nu.nl/coronavirus/6038220/voedselbanken-dreigen-te-sluiten-wegens-thuisblijven-van-vrijwilligers.html?fbclid=IwAR330T8o_lSPhybvK_gGMwgD0thoRclwAaHor_RneJ2ZCuz8jIVvGmxkdds#coral_talk_wrapper Een klein deel van de link. ''Bestuurder'' wijnbelt zegt, Wijnbelt zegt dat hierdoor veel gespecialiseerd personeel ontbreekt. "Het gaat niet om mensen die de pakketten vullen en uitdelen, maar om mensen in een coördinerende functie. Zij zijn niet snel te vervangen en hierdoor ontstaan problemen op veel locaties." Het gaat volgens hem niet om mensen die de pakketten vullen en uitdelen, maar om mensen in een coördinerende functie. En juist daar laat hij zien dat coördinerende mensen niet snappen dat voedselbanken draaien op uitvoerende mensen en niet papieren tijgers. Jij/van jole/opa van der horst, kunnen thuis hun ding doen. Wij vrijwilligers niet!

Juppé🎗
Juppé🎗17 mrt. 2020 - 17:47

«  Ze werken het beste als je ze samen beleeft in een tribaal verband van gelijkgestemden. Ons brein vindt 150 het fijnste aantal.« .....alstublieft een paar gelijkgestemden is inderdaad leuk, maar 150..., help dan krijg ik behoefte aan Wilders Kuzu en Marijnesen.....

Grietje Vleeshart
Grietje Vleeshart17 mrt. 2020 - 16:32

Zodra iemand met de rituele 'hersenmythologie' (het amfibische brein, het limbisch systeem, de fallus van Lacan, de cognitieve revolutie, de prefrontale kwab etc) op de proppen komt, weet je een ding zeker: er is ergens stront aan de knikker; - er zijn problemen die weggeredeneerd moeten worden met quasi-rationalisaties. Deze herformulering helpt natuurlijk geen zier: die aldus vergulde pil smaakt even bitter.

1 Reactie
Minoes&tuin
Minoes&tuin18 mrt. 2020 - 3:45

Klopt!

Thuiszitter
Thuiszitter17 mrt. 2020 - 14:26

Alsof thuis zitten een straf is , ik weet niet beter en zou niet anders willen.

5 Reacties
Juppé🎗
Juppé🎗17 mrt. 2020 - 18:05

Als je zo graag thuiszit en het wordt verplicht.....heeft U dan niet iets rebels dat zegt.....en nu wil ik naar buiten......

Minoes&tuin
Minoes&tuin18 mrt. 2020 - 3:53

Juppe Ik wel! Bovendien wordt er blijkbaar verlangd dat ik 2 jaar in afzondering binnen blijf zitten alvorens alsnog dood te gaan. Dit om de ziekenhuizen te ontlasten., wetende dat als ik het zelf krijg ik het toch niet overleef. Kinderen en kleinkinderen intussen uit mijn huis te weren. Want ook dan weet ik niet of die ene verkoudheid met longklachten van hen een griepvirus is geweest en/of is, of een met een kroontje want niet getest. Liever dan de ziekenhuizen van middelen te moeten voorzien. Maar ja, Nederland had al de beste gezondheidszorg van de wereld toch?

Juppé🎗
Juppé🎗18 mrt. 2020 - 14:26

@Minoes.....het is ook moeilijk om de gezondheidszorg hierop voor te bereiden. Die van Noord-Italie en Frankrijk zijn ook goed, maar dreigen ook door de hoeven te gaan. Verder met U eens dat het binnenblijven irritant is (het is uiteraard echt nodig) en ook nog voor onbepaalde tijd, waarbij het zeker voor risicogroep niet zeker is dat je het haalt. Dit voorjaar had je je anders voorgesteld. Ik wens u veel courage....

Minoes&tuin
Minoes&tuin18 mrt. 2020 - 16:26

Juppe Zolang ik hier schrijf ben ik er nog! Laten we het daarop maar houden. Ik mis mijn kinderen, kleinkinderen en vriendin. Wat de gezondheidszorg betreft. Hier is enorm bezuinigd op ziekenhuisbedden, verpleging en zorg. Dat is nu in alles voelbaar.

DanielleDefoe
DanielleDefoe19 mrt. 2020 - 12:27

Voor mij is thuiszitten toevallig wel een straf.

Moos2
Moos217 mrt. 2020 - 12:21

Natuurlijk zijn we verlicht, we denken het niet alleen, we zijn het. We blijven mooi thuis, we beperken het sociale contact, we doen heel veel, we leggen zelfs de economie aan banden. Maar als je een klap krijgt roep je AUW en je krimpt ineen. Dat is je reptielenbrein dat in acute situaties zich manifesteert. Het een kan net zo goed bestaan als het ander.

CharlesdeValois
CharlesdeValois17 mrt. 2020 - 11:52

Nou moeten we niet net doen alsof we een recept nodig hebben om de tijd thuis door te brengen. Het heet niet voor niks thuis.

3 Reacties
Juppé🎗
Juppé🎗17 mrt. 2020 - 17:59

Nee, dat is overdreven, maar zo’n situatie was voor ons best even aanpassen. niet te vergelijken uiteraard met mensen die al ziek zijn, in de zorg werken of hun werk niet meer kunnen doen.

Minoes&tuin
Minoes&tuin18 mrt. 2020 - 4:29

CharlesdeValois Maar thuis betekent niet 7 dagen in de week continue op elkaars lip zitten, je kinderen en kleinkinderen, vrienden en vriendinnen niet meer te zien terwijl je het in de winkel zo kunt oplopen of zelfs verkouden genoodzaakt bent daarheen te gaan en dan ook nog eens tot de kwetsbare mensen te behoren. Mensen die vaak al weinig hulp hadden. En zeker niet als je op een flatje zit, waar vaak niet eens een balkonnetje aanwezig is. Thuis bestaat enkel bij de gratie van buitenshuis.

DanielleDefoe
DanielleDefoe19 mrt. 2020 - 12:38

Dat continue op elkaars lip zitten gaat ook eerder een echtscheidings- dan een geboortegolf opleveren.