Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Corporate antropoloog, Het doet mij denken aan onderstaande. https://www.nu.nl/coronavirus/6038220/voedselbanken-dreigen-te-sluiten-wegens-thuisblijven-van-vrijwilligers.html?fbclid=IwAR330T8o_lSPhybvK_gGMwgD0thoRclwAaHor_RneJ2ZCuz8jIVvGmxkdds#coral_talk_wrapper Een klein deel van de link. ''Bestuurder'' wijnbelt zegt, Wijnbelt zegt dat hierdoor veel gespecialiseerd personeel ontbreekt. "Het gaat niet om mensen die de pakketten vullen en uitdelen, maar om mensen in een coördinerende functie. Zij zijn niet snel te vervangen en hierdoor ontstaan problemen op veel locaties." Het gaat volgens hem niet om mensen die de pakketten vullen en uitdelen, maar om mensen in een coördinerende functie. En juist daar laat hij zien dat coördinerende mensen niet snappen dat voedselbanken draaien op uitvoerende mensen en niet papieren tijgers. Jij/van jole/opa van der horst, kunnen thuis hun ding doen. Wij vrijwilligers niet!
« Ze werken het beste als je ze samen beleeft in een tribaal verband van gelijkgestemden. Ons brein vindt 150 het fijnste aantal.« .....alstublieft een paar gelijkgestemden is inderdaad leuk, maar 150..., help dan krijg ik behoefte aan Wilders Kuzu en Marijnesen.....
Zodra iemand met de rituele 'hersenmythologie' (het amfibische brein, het limbisch systeem, de fallus van Lacan, de cognitieve revolutie, de prefrontale kwab etc) op de proppen komt, weet je een ding zeker: er is ergens stront aan de knikker; - er zijn problemen die weggeredeneerd moeten worden met quasi-rationalisaties. Deze herformulering helpt natuurlijk geen zier: die aldus vergulde pil smaakt even bitter.
Alsof thuis zitten een straf is , ik weet niet beter en zou niet anders willen.
Als je zo graag thuiszit en het wordt verplicht.....heeft U dan niet iets rebels dat zegt.....en nu wil ik naar buiten......
Juppe Ik wel! Bovendien wordt er blijkbaar verlangd dat ik 2 jaar in afzondering binnen blijf zitten alvorens alsnog dood te gaan. Dit om de ziekenhuizen te ontlasten., wetende dat als ik het zelf krijg ik het toch niet overleef. Kinderen en kleinkinderen intussen uit mijn huis te weren. Want ook dan weet ik niet of die ene verkoudheid met longklachten van hen een griepvirus is geweest en/of is, of een met een kroontje want niet getest. Liever dan de ziekenhuizen van middelen te moeten voorzien. Maar ja, Nederland had al de beste gezondheidszorg van de wereld toch?
@Minoes.....het is ook moeilijk om de gezondheidszorg hierop voor te bereiden. Die van Noord-Italie en Frankrijk zijn ook goed, maar dreigen ook door de hoeven te gaan. Verder met U eens dat het binnenblijven irritant is (het is uiteraard echt nodig) en ook nog voor onbepaalde tijd, waarbij het zeker voor risicogroep niet zeker is dat je het haalt. Dit voorjaar had je je anders voorgesteld. Ik wens u veel courage....
Juppe Zolang ik hier schrijf ben ik er nog! Laten we het daarop maar houden. Ik mis mijn kinderen, kleinkinderen en vriendin. Wat de gezondheidszorg betreft. Hier is enorm bezuinigd op ziekenhuisbedden, verpleging en zorg. Dat is nu in alles voelbaar.
Natuurlijk zijn we verlicht, we denken het niet alleen, we zijn het. We blijven mooi thuis, we beperken het sociale contact, we doen heel veel, we leggen zelfs de economie aan banden. Maar als je een klap krijgt roep je AUW en je krimpt ineen. Dat is je reptielenbrein dat in acute situaties zich manifesteert. Het een kan net zo goed bestaan als het ander.
Nou moeten we niet net doen alsof we een recept nodig hebben om de tijd thuis door te brengen. Het heet niet voor niks thuis.
Nee, dat is overdreven, maar zo’n situatie was voor ons best even aanpassen. niet te vergelijken uiteraard met mensen die al ziek zijn, in de zorg werken of hun werk niet meer kunnen doen.
CharlesdeValois Maar thuis betekent niet 7 dagen in de week continue op elkaars lip zitten, je kinderen en kleinkinderen, vrienden en vriendinnen niet meer te zien terwijl je het in de winkel zo kunt oplopen of zelfs verkouden genoodzaakt bent daarheen te gaan en dan ook nog eens tot de kwetsbare mensen te behoren. Mensen die vaak al weinig hulp hadden. En zeker niet als je op een flatje zit, waar vaak niet eens een balkonnetje aanwezig is. Thuis bestaat enkel bij de gratie van buitenshuis.
Dat continue op elkaars lip zitten gaat ook eerder een echtscheidings- dan een geboortegolf opleveren.