Respect voor die ouderen graag

Het is een mooie, zonnige ochtend in het verpleeghuis waar ik werk. Terwijl ik de gang op loop, zie ik mevrouw Jansen, een van onze bewoners, in haar rolstoel zitten. Ze kijkt naar haar spiegelbeeld in de gangspiegel. Ik herken die oude vrouw niet, zegt ze, haar stem trilt.

Ik glimlach naar haar en ga achter haar staan, meekijkend in de spiegel en zeg: Nou, mevrouw Jansen, die 'oude vrouw' was ooit een jonge, levendige dame. Ze was een getalenteerd pianiste en een geweldige kok. Ze heeft drie kinderen grootgebracht en heeft een man gelukkig gemaakt. Ze heeft een leven vol avonturen en verhalen geleefd.

Mevrouw Jansen kijkt me aan en glimlacht. Je hebt gelijk, zegt ze. Ik was die vrouw. Ik ben nog steeds die vrouw. Alleen met wat meer rimpels.

En dat is precies wat ik bedoel. Onze bejaarden zijn niet alleen maar 'oude mensen'. Ze zijn mensen met een geschiedenis, met ervaringen en verhalen. Ze waren ooit jong en levendig, net als wij. Ze hadden dromen en ambities en liefdes. Ze waren iemand. Ze zijn nog steeds iemand.

Als je zelf weer eens in de spiegel kijkt, denk dan niet aan de rimpels en de grijze haren. Denk aan de persoon die je was, de persoon die je nog steeds bent. Want uiteindelijk, zijn we allemaal gewoon mensen, jong en oud, op zoek naar een beetje begrip en een beetje respect.

En voor onze bejaarden, laten we niet vergeten wie ze waren. Laten we de tijd nemen om naar hun verhalen te luisteren, hun wijsheid te waarderen en hun ervaringen te respecteren. Ze zijn meer dan alleen patiënten - ze zijn mensen met een rijk en kleurrijk verleden, onze helden en onze verhalenvertellers. En dat is iets om te vieren! Hang elke dag je eigen slingers op. Want hoe uitgekauwd het ook klinkt, het feestje moet je zelf maken. Als het even kan dan deel ik die slingers graag met anderen.