De zogenaamde professionals worden zwaar overschat, voornamelijk door zichzelf. Want als deze zo goed zijn in hun vak, waarom is een zorgtraject dan altijd een langslepend traject dat jaren in beslag neemt? Van het kastje naar de muur gestuurd worden, omdat niemand weet wat de werkelijke problemen zijn. Ze werken in een systeem dat vol belangenverstrengeling zit, en die belangen liggen vaak niet bij de cliënten. Kun je nagaan 1 op de 8 kinderen is bestempeld met een stigma dat ze gespecialiseerde hulp nodig hebben, zo erg zijn ze er blijkbaar aan toe! Laat je kind niet onnodig ziek praten, dat is niet bevordelijk voor hun zelfbeeld. Want zoals de specialist al aangeeft, zij vinden het nodig kinderen in zorg te houden. Maar voor wie is dat noodzakelijk? Ik heb in de zorg gewerkt, en daar zitten de belangen vooral bij degenen die er flink wat geld aan verdienen om mensen in zorg te hebben. Vergis je niet, maar de zorg heeft vandaag de dag meer weg van winstbedrijven. De zorgkosten zijn niet voor niets de pan uit gerezen, waardoor wij burgers de rekening mogen betalen (hogere premies die minder dekken en de oplopende eigen risico), de zorg maakt de zorg duur! Dat er kinderen zijn die speciale aandacht nodig hebben, dat ontken ik niet. Maar 1 op de 8, doe is ff normaal! Gemeente Gemert is goed bezig, mijn complimenten!
een dergelijk rechts VVD experiment doe je niet met kinderen,maar wat heeft de PVDA daarvoor terug kunnen vangen,bij de onderhandelingen van dit kabinet? misschien een zak kunstmest,voor hen met een moestuin,die van mevrouw muts,weet u nog,vlug stoppen met dit kabinet!,voor links Nederland is dit een brug te ver.
Het lijkt mij dat veel eerstelijnshulpverleners een indicatie nodig hebben. geschikt [ ] ongeschikt [ X ] Ze helpen de samenleving naar de kloten. ..en dat puur en alleen in eigenbelang.
Het is natuurlijk een goede zaak dat de wanpresterende jeugdzorg flink op de schop gaat. Het is niet meer dan een niet functionerend overgeprotocolleerd instituut waarin de meerderheid van de werknemers slechts bezig is om de eigen positie veilig te stellen en zichzelf in te dekken, en waarin de op afstand staande top slechts bezig is om de omzet zo groot mogelijk te maken en de eigen zakken zo vol mogelijk met zorggeld te proppen. Prima dat dat verdwijnt. Maar deze dorpsondersteuners met hun amateuristische ambtenarenbaas die van zichzelf vindt dat ie het allemaal wel snapt, is nou net weer het andere uiterste. Is het nou echt zo moeilijk om overal wijkzorgteams te maken met breed opgeleidde wijkverpleegkundigen, waarin zowel reguliere als psychiatrische wijkverpleegkundigen zitten, die zowel de wijk met zijn probleemgevallen kennen, zelf ambulante hulp kunnen verlenen en de professionele kennis in huis hebben om goed te kunnen diagnostiseren en te verwijzen waar dat nodig is. Meer gespecialiseerde 2e lijns instellingen moeten vervolgens regionaal of landelijk gefinancierd worden omdat iedere stad of dorp op zichzelf te weinig patienten levert om die instituten te kunnen bekostigen. Zelfs een onbezoldigde amateur als ik kan zelf bedenken dat je het zo ongeveer volgens deze lijn moet organiseren. Maar de dik betaalde bestuurders schijnen het in veel gevallen niet te kunnen bedenken.
Het verleden hoeft beslist niet "heilig" verklaard te worden, we kunnen zelfs vaststellen dat vroeger niet alle beter was. Maar tegelijkertijd moeten we wel concluderen dat onze samenleving op sociaal en maatschappelijk vlak met een noodgang op het ravijn afgaat.
Ik persoonlijk vind het ook erg onveilig dat het iemand is die in je eigen wijk woont. Ik kan mij voorstellen dat het ouders dan weerhoudt om om hulp te vragen. Brrrrrrr....bij mij geen buurvrouw, zelfs niet een plus over de vloer. Ik ga nog liever dood.
Door mijn scheiding kampt een van mijn dochters met heftige emoties naar haar moeder. Niet misselijk. Ik voelde me niet te goed om jeugdzorg in te schakelen voor advies. Zij hebben meer verstand van dit soort situaties en waarom zou ik het wiel opnieuw uitvinden? Het gaat om het welzijn van je kind en mijn scheiding is niet uniek. Dus huisarts gebeld, even overlegd en doorverwijzing gekregen. Mijn ervaringen leert dat niet alles is zoals ze zeggen over jeugdzorg. Het is veel erger. Volstrekt geen samenhang, chaos en de halve goegemeenschap is overspannen, ziek of gaat uit dienst. Waardoor je in 10 afspraken met 10 verschillende mensen spreekt want 'mijn collega is helaas verhinderd'. Totale wanorde is troef. Ik heb mijn kind tijdig terug kunnen trekken want van dit amateuristisch gerotzooi wordt hij in elk geval niet beter. Er zal vast een oorzaak zijn hoor maar dit is werkelijk ongelooflijk slecht.
Als ‘dorpsondersteuner’ de nieuwe druk van het ‘Groot Woordenboek der Nederlandse Taal’ haalt, zal dat betekenen dat de (jeugd)zorg in Nederland definitief is afgegleden tot een niveau waar – ongetwijfeld goedwillende amateurs, aan de hand van ‘onderbuikgevoelens’ bepalen wie al dan niet in aanmerking komt voor professionele hulp. De participatiemaatschappij ten voeten uit. Alles moet beter, maar het mag vooral en op de eerste plaats niks kosten. Wanneer ik naar wethouder Jan Bevers luister, of ‘buurvrouw-plus’ Esther Japuncic en haar collega dorpsondersteun(st)er Alexandra Schattefor hoor oreren over wat zij (in acht uur per week) denken te gaan klaarspelen, bekruipt mij het gevoel dat ik naar een persiflage van het Simplistisch Verbond zit te kijken. En straks, wanneer het kalf verdronken is en de put gedempt, gaan we ‘met z’n allen’ vaststellen dat deze amateurhulpverlening voor Jan met de Pet en zijn gezin tot kommer en kwel heeft geleid, zoals dat met alle neoliberale ‘afbraakhervormingen’ het geval is.
Goed neergezet, René - ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van de ondersteuners en de wethouder. Maar ik acht ze erg naïef, en volgzaam, inzake de politiek van vandaag de dag. Nu zal iemand als Hare Excellentie E. Schippers zeggen: ja maar vroeger konden ze het toch ook zonder de professionals af en toen bood grootmoeder de helpende hand en de mensen namen hun verantwoordelijkheid en ze losten onderling de problemen op en met een kop thee erbij kwam men eruit. Ja ja. Bij de liberalen is het altijd pret en bestaan geestelijke problemen niet. M.a.w.: hun positie in dezen komt neer op primitief gelul zonder kennis van zaken. De maatschappij van vandaag is totaal verschillend van dat mythische 'vroeger'. Er is verlies van sociale verbondenheid (met dank aan de neoliberalen, trouwens, de veroorzakers van ontzaglijke ellende, maar ze zien dat niet omdat ze te stom zijn om voor de duvel te dansen). Ook: alleen al het hoge aantal echtscheidingen staat garant voor een toename van geestelijke nood bij kinderen. Kinderen zijn echter geneigd om vrij lang 'mee te spelen', kunnen uit pure nood een vrij gedweeë rol vertolken; alleen een ervaren hulpverlener kijkt daar doorheen. Steeds vaker denk ik: maar wij mogen onze verontwaardiging niet laten omslaan in gelatenheid, apathie, afstomping. Neoliberalisme leidt tot angst en agressie, en tot geestelijke nood. Het is een criminele ideologie.
In Gemert word je afhankelijk van een verkeerd soort liefdadigheid. 1 van de amateurs gaf aan bij huisbezoek af te gaan op een onderbuikgevoel. Dat zei ze letterlijk. Onze participatiemaatschappij in optima forma, mede mogelijk gemaakt door D'66, de christenen en god beter het: Groen Links.
Als je jaren in het vak zit spreekt de onderbuik vaak de waarheid. Vertrouwden maar meer mensen erop. Je gevoel bedriegt je niet vaak hoor. Dus hulde voor die hulpverlener!
Er zullen veel jonge levens kapot worden gemaakt. Wat een kolerezooi in dit neoliberaal kutlandje.
"Er zullen veel jonge levens kapot worden gemaakt. " Dat doet de huidige jeugdzorg ook. Ik vrees dat het niet erg veel slechter te maken is.
1 op de 8 kinderen ?!?! wat is dat voor iets belachelijks. Ze hebben dus in 20 jaar tijd een zeer grote klantenkring weten te forceren.
Dat is helemaal niet belachelijk, Kees - ik acht het plausibel. Onze maatschappij is veranderd, sociale bindingen zijn veel minder solide en vluchtiger dan ze vroeger waren. Er is heuse en beschamende armoede in gezinnen, en dat is destructief. Ze leidt tot angsten en minderwaardigheidsgevoelens, en kinderen pikken dat instinctief op. En het is onzinnig om hulpverleners dan maar weer te beschuldigen van overmatige indicatiestellingen teneinde hun eigen hachje te redden. Ik ken er persoonlijk een aantal, en die voldoen niet aan jouw ongefundeerde beschuldiging.
Laten we de politiek ook meteen vrijwilligers werk maken, waarom die onkunde wel betalen en geen geld voor hulpverleners???
Dat is lang geen gekke suggestie ! Want bij jeugdzorg blijven uiteraard wel de mennetsjurs zitten, die dankzij de privatiseringsziekte van de overheid daar de boel hebben verziekt. Ik ken twee ervaren SPV'ers, die ook crisisdiensten hebben, waar bij voorbeeld mishandeling en verwaarlozing van kinderen ook onder kan vallen. Sinds kort moeten zij verantwoording afleggen aan nèt afgestudeerde psychologen, die nog nooit zo'n geval van nabij hebben meegemaakt. Dezen doen het liefste de hele casus over - maar dan vanachter hun bureau en zonder de personen in kwestie te zien of te spreken. De SPV'ers zijn daar al (meer dan eens) over de vloer geweest. Natuurlijk is het voor die "leidinggevenden' (van onder de 30, wat al nooit zou mogen bestaan in welke sector dan ook) gemakkelijker om met onder(buik)buurvrouw-plus te maken te hebben. Die kan dan lekker klagen wegens persoonlijke smaak, ik zie daar latent veel pvv'ers toe in staat. Dan was zelfs de ongetrouwde, kinderloze mejuffrouw van de kinderbescherming, in plooirok, nog een stuk wenselijker.
Het fijne is dat je als er eventueel problemen ontstaan door decentralisatie van (jeugd) zorg naar de gemeenten je als burger even bij de wethouder thuis op de koffie de zaak kan gaan bespreken. Want dat is toch het grote voordeel, de gemeente zit er veel dichter op en weet zodoende veel beter wat er nodig is. We mogen er toch vanuit gaan dat de wethouder er is voor alle burgers in de gemeente (gelijk Rutte voor alle Nederlanders) en verder kijkt dan alleen de aanpalende villa's, vrienden, bekenden en familie. Alles om willekeur te voorkomen.
U heeft overduidelijk nog nooit een wethouder van dichtbij meegemaakt ! Een wethouder wil koning zijn, Koste wat het kost een Noord-Zuidlijn (Amsterdam), werklozen in de dwangarbeid (Rotterdam), Spuiforum (Den Haag), een kabelbaan (Almere) en vervolgens een standbeeld. Mocht dat niet lukken rest altijd nog een baantje in de directie van een bouwbedrijf, al heeft men hooguit een schooldiploma Mavo-alpha..... Helaas zijn dat de feiten.