Redeloze woede

Vandaag maakte ik de klassieke fout om in de ‘overige berichten’ op Facebook te kijken. Meestal vind ik daar discutabele liefdesverzoeken, van mannen die ik noch ken, noch wens te kennen. Vandaag had ik maar één bericht, alweer een maand oud, van ene Mick P.

“hou je kanker bek vieze gore kanker allochtoon ga je snor scheren vieze kanker hoer” 

Omdat ik niet precies meer weet wat ik een maand geleden aan het doen was, is het voor mij gissen wat de aanleiding is geweest om het mikpunt te worden van Mick zijn redeloze woede. Ik wil nog wel eens mensen corrigeren in het walhalla van taalfouten: de sociale media. Dat werkt als een rode lap op mensen die toch al niet zo lekker in hun vel zitten.

Allereerst moet ik bekennen dat het bericht me trof als een mokerslag. Racisme is iets waar ik pas relatief kort mijn ogen voor heb geopend, omdat je er de laatste tijd gewoonweg niet omheen kan. Ik vond het fijner in een land te wonen waar ik me welkom veinsde, dan andersom. Maar, zo in je digitale postvakje, speciaal aan jou gericht, komt het nét een tikje harder aan.

Naast een moeilijk te definiëren mengeling van pijn, woede en onmacht ontstond er ook iets anders. Een zekere wraakzucht en hunkering naar gerechtigheid. Mijn eerste reactie: Mick even een briefje terugsturen, om hem allereerst te wijzen op zijn gebrek aan interpunctie en hantering van spellingsregels. Toen brak mijn klomp pas echt. Mick was zo efficiënt geweest om onze communicatie te verzekeren van eenzijdigheid, door mij te blokkeren.

Daar zit je dan, vol stomende rancune, volkomen machteloos. Het is ondertussen een beetje een dooddoener, maar is racisme niet verboden in Nederland? Waarom treedt dan niemand op tegen de massa’s mensen die online hun treurige gevoelens van blanke superioriteit tentoonspreiden?

Is er dan potverdorie helemaal niemand die tegen Mick P. gaat vertellen, dat dit niet kan, dat dit niet mag, en dat er aan deze regels consequenties verbonden zijn? Ik mag toch zeker hopen van wel. Daarom doe ik morgen aangifte tegen Mick en met hem alle bange, zielige mensen die niet openlijk het debat aangaan, maar vanachter hun tablet of pc de wereld een onwelkome plek maken.