Rechters die veel aan het woord zijn hebben de luiken dicht

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Wij weten dat natuurlijk wel. Mensen die zelf veel aan het woord zijn horen anderen niet goed. Het is een soort volkswijsheid waar wetenschappers niet veel aan toe kunnen voegen. Tenzij ze gedrag analyseren op plaatsen waar je eigenlijk niet verwacht dat dat gebeurt. Bijvoorbeeld in de rechtszaal. Onderzoekers van de Universiteit van Arkansas lieten zien dat zelfs de rechters die veel aan het woord zijn dat niet doen om zich beter te informeren, maar om hun collega-rechters te overtuigen van hun gelijk.

De onderzoekers bekeken wat er gebeurde in elf grote en zeer besproken zaken in 2009 en 2010 die voor de Supreme Court (Hoger Gerechtshof) verschenen. Ze beoordeelden de situaties waarin de rechters de partijen onderbraken om zelf iets te vragen. Zaken voor de Supreme Court spelen zich af achter gesloten deuren. Gekeken werd of interrupties van de rechters iets te maken hadden met hoe ze oordeelden.

Het bleek dat ze de partij waartegen ze later stemden vaker onderbraken met hun vragen. Het was dus niet zo zeer bedoeld om meer informatie te verkrijgen maar om meer controle over de argumentatie te krijgen en hun collega’s te overtuigen van de juistheid van hun oordeel.

De titel van het onderzoeksverslag is Open Mouth Means Closed Mind . Leuke titel. Nu kun je zeggen ‘Ach, rechters zijn net mensen en niets menselijks is ze vreemd’. Dat weet je natuurlijk: in de rechtspraak is er enerzijds de wet, maar anderzijds de interpretatie en dat blijft een menselijke zaak. Maar mij intrigeerde het onderzoek eigenlijk meer om wat dat menselijke dan wel is. Mensen die veel aan het woord zijn hebben de luiken dicht, zijn bezig eigen gedachten te formuleren en natuurlijk kunnen die hersenen op hetzelfde moment niet open staan voor een heel andere activiteit.

Kijk maar naar de Tweede Kamer. Met de camera’s erbovenop zijn politici vooral bezig me hoe ze overkomen en zorgen ze dat ze veel spreektijd krijgen. Dat is spreektijd en geen luistertijd. Want wie praat, luistert niet. Je moet het dus vooral zien als een toneelstuk.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het weetje van vrijdag nalezen: Angstzweet kun je werkelijk ruiken Het meest recente boek van Ivan Wolffers is: Gezond