© cc-foto: Rebecca
Dankjewel, Daniëlle, voor dit constructieve en hoopgevende stuk!
Braaf wit schematje. Een gesprek kan nooit geen kwaad doen natuurlijk. Maar eerst ook even je eigen vooroordelen, bijvoorbeeld over KOZP, voor de spiegel zetten, Danielle.
Mijn ervaring is dat het de enige weg is (het kleine), het is de weg naar binnen, en dat is geen vluchtweg maar de oplossing. De vluchtweg is de weg naar het grote, wat kan zijn omdat je het gevoel hebt het kleine niet machtig te zijn, zeker ook omdat er continue gespeeld wordt met die oergevoelens, en eenzaamheid op korte termijn nu éénmaal geen leuk vooruitzicht is. Wat voorbeeldjes..... (Shell in Nigeria, maar Shell in Groningen ach, Slaven vroeger uit Afrika, maar slaven nu uit de Oostblok ach, Houtkap in de Amazone, maar houtkap in Canada en Estland voor Bio Massa hier ach. Zorg om het welzijn van LHBTQ-ers over heel de Westerse wereld, maar zorgen om onze ouderen hier ach. Zorgen om een door de politie vermoorde crimineel in Amerika, maar zorgen om een betonvlechter van 65 die de eindstreep niet gaat halen ach)
Tom, 19 juni 2020 at 09:34, 1 Ik denk, dat het beide (tegelijkertijd) is. Het kleine en het grote. Het concrete en het abstracte. Micro en macro. Van beneden naar boven en van boven naar beneden. Het zijn duale kanten binnen een geheel. Het abstracte denken (het grote), o.a. wegvallen van sommige grenzen (de juiste hokjes?), stelt iemand in staat verbanden / het verband tussen jouw voorbeelden te zien. 2 De beschouwing van de schrijfster is mij te "micro". Dan wordt men eventueel een speelbal van diegenen, die wel "de macro kant" bekijken. Woeki Hypo.
Woeki "Het abstracte denken (het grote), o.a. wegvallen van sommige grenzen (de juiste hokjes?), stelt iemand in staat verbanden / het verband tussen jouw voorbeelden te zien." Dat is eigenlijk wat ik bedoel, het is mij opgevallen of dat in nu in een oorlogssituatie (Libanon), de Perzische Golf regio, Nigeria etc, etc, gewoon de werkvloer an sich, of de woonplaats, het kleine (goede) probeerde te blijven doen of extra aandacht te geven, al was het tegen de stroom in (grensoverschrijdend van het normale/hokje), dat dat toch wel z,n weerslag naar iets groters kan krijgen. Dat iemand anders zegt geef min portie maar aan fikkie, snap ik ook wel, en daarbij ik ben ook Jezus niet. Een mens moet zich ook niet groter gaan (willen) voelen door deze manier van denken en handelen, dan verstikt de bewegingsvrijheid in denken en handelen is mijn idee.
Zeer mooi stuk. Bewustwording zal mensen verder helpen, mag op scholen ook zeer zeker veel meer aandacht voor zijn.
Toch wel mooi dat zo'n stukje zoveel positieve reacties oproept bij mensen die blijkbaar voorheen niet wisten dat je racisme, intolerantie en hokjesdenken alleen maar op kunt lossen in een goed gesprek. Je weet wel, door communicatie, zoals die zich hier steeds afspeelt.
All you need is Love.
@Polletje, 18 juni 2020 at 21:40, "All you need is Love." Geen probleem, als de meeste mensen deugen. Of zou hier de minderheid de meerderheid domineren? Woeki Hypo.
Goed stuk van iemand die iets schrijft waar je daadwerkelijk iets mee kunt doen. dit in tegenstelling tot alle stukken waar vooral wordt ingespeeld op schuld en waar je dus alleen maar weerstand mee creëert.
Iets kunnen of beheersen is het antwoord op discriminatie. Niet de fantasie van mogelijke reden tot afwijzing
Net als met #metoo waait dit over zonder echte verandering.
Daniëlle, goed stuk! Dit is zo waar deze ontwikkeling gun ik iedereen, blank, zwart, geel etc. Ja, we zijn echt gelijk in alle opzichten. Daarom best frustrerend te zien eerlijk gezegd dat de benadering zo “Pas als we erkennen dat mensen verschillend zijn en dat ons oerbrein dat nu eenmaal registreert, kunnen we hier adequaat op reageren. Ontkennen werkt averrechts en slechts op korte termijn”