'Mensen een utopische werkelijkheid voorspiegelen, steunend op oneliners en retoriek in plaats van op debat en argumenten.'
Tussen de vele reacties op mijn column ‘Freek vs. Yernaz, of de botsing der beschavingen’ was er ook deze van Yernaz Ramataursing op Twitter: ‘Hoe definieer jij populistisch? Als anti-links?’
Als het al mogelijk zou zijn om een complex begrip als ‘populisme’ in 140 karakters te definiëren, laat dit dan mijn voorstel zijn: ‘Mensen een utopische werkelijkheid voorspiegelen, steunend op oneliners en retoriek in plaats van op debat en argumenten.’
Geert Wilders leverde daar gisteren alweer een schitterend voorbeeld van toen hij volgende tweet de wereld instuurde: ‘Was net in Ridderzaal, vreselijke multiculti bijeenkomst. We hebben na 200 jaar weer een revolutie nodig, los van multiculti los van de EU!’
‘Multiculti.’ ‘Revolutie.’ ‘Vreselijk.’ Het is een populistische uitspraak omdat ze een complex probleem, de multiculturele samenleving, herleidt tot een simplistische oplossing: weg ermee! Het is een oplossing die Wilders zijn kiespubliek niet alleen als wenselijk maar ook als reëel mogelijk voorspiegelt, wat van de uitspraak meteen kiezersbedrog maakt.
‘Weg met multiculti’ schreeuwen is van hetzelfde simplistische niveau als geloven dat een middeleeuwse aderlating het evenwicht van een zieke herstelt. Rooskleurig zijn de problemen en wrijvingen waartoe migratie leiden inderdaad vaak niet, maar mensen een spiegel voorhouden waarin ze alleen zichzelf en hun eigen behaaglijke, blanke realiteit zien, is puur bedrog. Dat weten mensen als Geert Wilders en ‘onze’ Filip Dewinter, maar toch blijven ze het schreeuwen, want het behaaglijkst voelen ze zich wanneer ze zich in de onderbuik van hun stempubliek kunnen nestelen.
“Het is wonderlijk”, zuchtte Freek de Jonge na afloop van het non-debat bij Pauw & Witteman. Een van de meest wonderlijke vaststellingen in de nasleep van deze discussie is dat ook Yernaz Ramataursing er met goedkope oneliners in slaagde in te spelen op de onderbuikgevoelens van een groot deel van het kijkpubliek, en hij dus overkwam als de perfecte populist, terwijl zijn voorbeeld Ayn Rand nochtans blijk gaf van een grote minachting voor ‘de massa’.
Of wat dacht u van de lovende woorden van econoom Ludwig von Mises voor Ayn Rands Atlas Shrugged, het boek dat Ramataursing bij P&W als een bijbel in de lucht hield:
You have the courage to tell the masses what no politician told them: you are inferior and all the improvements in your conditions which you simply take for granted you owe to the effort of men who are better than you.
Als Ayn Rand de ideologische heldin is van Ramataursing, hoop ik dat hij de massa mensen die hem nu klaarblijkelijk steunt ook durft te vertellen dat ze volgens Ayn Rand inferieur zijn, en dat, mocht de ‘rechtse indoctrinatie’ van Rand waarheid worden in Nederland, ze meteen hun betaalbare ziekteverzekering, kinderbijslag en AOW vaarwel mogen zeggen.