Pokémon Go helpt Nederland van de titel Europees kampioen stilzitten af

Het lijkt als een geschenk uit de hemelse App Store te komen. De mogelijkheid om virtueel aanwezige wezens te downloaden en deze hierdoor toegang te geven tot je smartphoneschermpje, zal de Nederlandse bevolking – naast het vinden van lijken in vijvers, het platlopen van belangrijke hotspots en het delen van screenshots met daarop een bevallende vrouw ínclusief aandoenlijk Pokémonkaraktertje – wellicht doen dalen op de Europese lijst der stilzitlanden. En dat is prima nieuws.

Het kan dan ook geen toeval zijn dat deze berichten ongeveer tegelijkertijd in het nieuws verschenen. Nederland houdt van concurrerende lijstjes, liefst met zo hoog mogelijke noteringen. Maar het lijstje waarop ‘we’ officieus Europees kampioen stilzitten zijn geworden, is een kwalijke domper in onze bewijsdrang om enkel het beste uit onszelf te halen.

Dat het nieuwe Pokémonspel tegelijkertijd heftig soelaas gaat bieden aan deze dubieuze titel, lijkt evident te zijn hieraan. Door heel het land lopen, rennen en staan verdwaasd kijkende personen met hun smartphone in de hand, op jacht naar de nostalgische figuurtjes uit de vorige eeuw. Deze beestjes vangen is scoren. En hiervoor moet je nu eenmaal in beweging komen!

Na slechts enkele weken plezier te hebben gehad van de vrijheid van het spel en de kick van de meest vreemde plekken waar een van de talloze Pokémons kan opduiken, lijkt er nu al een smet te komen op deze vermaarde virtuele vrijheid. Ik heb het dan niet over de fors gestegen aandelen van het computerspelbedrijf Nintendo die hun aandelen in Amerika met zo’n 25 procent zagen stijgen, maar over de inmiddels her en der ontstane verbodsgebieden op het spel.

Het nationale ‘apathisme’ zorgt immers voor ongecontroleerde en onvoorziene acties, waarbij het vinden en vangen van een Pokémonheld elke vorm van fatsoen en inleving van het smartphoneschermpje wist.

Zo slingerde het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam een tweet – voorzien van een bijpassende snotterende Pokémon – de wereld in waarop te lezen staat dat ‘er een zieke Pokémon in het ziekenhuis verblijft, maar dat ze goed voor ‘m zullen zorgen.’ Aanvullend staat erbij vermeld dat ze ‘het op prijs stellen wanneer hij niet bezocht wordt.’

Een café in het Overijsselse Albergen weert inmiddels ook de in zichzelf gekeerde Pokémonfielen, die door hun onoplettendheid de glazen van tafels en dienbladen stoten, door middel van een verbodsbordje (Pokémon NO) op de deur. Het meest hilarische verbod kwam echter van een sauna in Haarlem, waar men zwetende naaktgangers wil behoeden voor overactieve game-enthousiastelingen, die mogelijk onverhoopt in elk voorbijkomend geslachtsdeel een nieuw soort Pokémon dreigen te gaan zien.

Toch wegen de nadelen (nog) niet op tegen de voordelen. Mijn voorstel is dan ook om op korte termijn door middel van de intrigerende ‘augmented reality-techniek’ eveneens een reallife-app te vervaardigen van net zo nostalgische computergamehits als PacMan, Angry Birds en Flappy Bird. Door middel van het virtueel op straat vangen van vogeltjes en het ontwijken van PacManspookjes, uiteraard alléén op de vrijgegeven plaatsen, zal Nederland met grote zekerheid een sprong naar beneden maken op de Europese lijst der stilzitlanden. Wellicht een paradoxale Olympische gedachte, maar gegarandeerd effectief voor onze gezondheid.

Deze column verscheen eerder in het Parool