Poetin is in oorlogvoeren moderner dan de NAVO

Poetin in Rusland en Assad in Syrië hebben bewezen dat het gebruikelijke model van diplomatie en praten om te de-escaleren niet altijd werkt. Daarvoor is vereist dat partijen aan een onderhandelingstafel wel dezelfde intentie hebben en een gereedschapskist inzetten om te kunnen de-escaleren.

Over Poetin zijn door deskundigen al vele kwalificaties gegeven. Van grote narcist tot complete gek en alles wat daar tussenin zit. Militaire deskundigen weten inmiddels dat Poetin doorgaat tot hij zijn doelen bereikt heeft. Wat die doelen in de oorlog in Oekraïne uiteindelijk zijn is nog gissen. Misschien blijven die beperkt tot Oekraïne. Maar zeker is dat allerminst. Daarover wordt verschillend gedacht.

De NAVO en Europa reageren op deze oorlog tot nu toe zoals het volgens het model van diplomatie en praten gebruikelijk is. Met een beroep op ooit gemaakte afspraken en gesloten overeenkomsten vanuit een juridische werkelijkheid. Welke papieren juridische werkelijkheid door Poetin tot nu toe op elk gebied volstrekt wordt genegeerd. Met zware economische sancties wordt krampachtig getracht Poetin op andere gedachten te brengen.

Toch is Poetin minder onvoorspelbaar in zijn gedrag als wordt verondersteld. Dat blijkt wel uit de zogenaamde Gerasimov doctrine. Een militaire strategie ontwikkeld door de chef staf van de Russische krijgsmacht Valery Gerasimov. Welke doctrine door Poetin sinds 1 december 2014 van kracht is verklaard in Rusland. De doctrine is gebaseerd op een minutieus uitgedachte strak geleide operatie op het diplomatieke en economische terrein, een “information warfare” inclusief cyber aanvallen en inzet van separatisten. Na welke fase conventionele strijdkrachten worden ingezet onder de expliciete dreiging van de mogelijke inzet van nucleaire wapens.

Dit draaiboek is reeds toegepast in de Krim in 2014 en de Russische steun aan Assad heeft het Westen geleerd dat het bewust plegen van oorlogsmisdaden ook tot voornoemde doctrine kan behoren. De huidige feitelijke situatie in de oorlog in Oekraïne bevestigt opnieuw deze door Poetin omarmde militaire strategie. De vraag rijst hoe je met deze glasheldere doctrine en militaire strategie van de Russen om moet gaan in het kader van artikel 5 van het NAVO verdrag?

Blijven praten en hameren op de rode lijn van art 5 van het NAVO verdrag? Dat een aanval op één lid van het bondgenootschap door alle NAVO-leden als een aanval op alle leden zal worden beschouwd. Die strategie doet het ergste vrezen voor Oekraïne en Moldavië. Voornoemde uitleg van artikel 5 verplicht de burgers in de NAVO-lidstaten om gedwongen toe te moeten kijken hoe ongestraft oorlogsmisdaden op onschuldige mensen ongehinderd in Oekraïne kunnen worden gepleegd. Door de president van Rusland die letterlijk ten koste van alles de geschiedenis wil herschrijven. Een geschiedenis waar alle landen in Europa onderdeel van uitmaken. De hoop van de wereld is vanaf het begin van de oorlog mede op de leider van China, Xi Jinping, gevestigd om Poetin tot de orde te roepen. Maar ook China heeft een onduidelijke agenda over Taiwan en blijft vooreerst de kat uit de boom kijken.

De harde realiteit anno 2022 is dat de krachtsverhoudingen in militair opzicht ten nadele van het Westen veranderd zijn. Naast een economische afhankelijkheid van Europa van fossiele brandstoffen uit Rusland. Als uitvloeisel van de Gerasimov doctrine is het Russische leger fors gemoderniseerd en in lijn gebracht met het daadwerkelijk kunnen uitvoeren van deze nieuwe militaire strategie. Bekend is dat de Europese NAVO-lidstaten deze noodzakelijke update van de krijgsmacht hebben verwaarloosd. Hetgeen het NAVO-bondgenootschap nu in een uiterst moeilijke positie heeft gebracht over de vraag hoe het beste kan worden gereageerd op de huidige situatie in Oekraïne.

Hoogste tijd derhalve om als NAVO bondgenootschap tegen de achtergrond van de Gerasimov doctrine, de rode lijn van de NAVO zoals neergelegd in artikel 5 van het NAVO verdrag, te actualiseren, te moderniseren en aan te passen aan de huidige tijd en de technologische mogelijkheden van een moderne oorlogsvoering. Waarin cyberaanvallen, misleidende gestuurde informatie en bewuste oorlogsmisdaden een steeds belangrijkere rol vervullen.