Pleidooi voor de jonge Maghrebijnse man

Voor de komkommertijd langzaam overgaat in het mosselseizoen. Voor we onze blik afwenden van de hoofdstad tot weer een nieuw incident zich aandient? Voor de politici, net terug van vakantie, fris en monter, persberichten beginnen te versturen en ludieke acties opzetten over tal van lokale themata? Mag ik, voor de verkiezingskoorts echt begint te woeden, en we alles, echt alles er over gezegd hebben, een lans breken voor de jonge Maghrebijnse man?

Niet degene waar u zo uitvoerig over bent geïnformeerd de voorbije zomer. Niet de seksueel gefrustreerde, slecht opgevoede, werkloze moslimfundamentalist in wording die het huis nooit verlaat zonder bidon vol benzine, voor het geval hij een politiepatrouille kruist die zich toch in een nogo-zone waagt.

Die kent u inmiddels wel. En u weet waarom hij al die dingen doet. Al naargelang de bron omdat hij daar genetisch toe is geprogrammeerd, of daar door zijn socio-economische realiteit toe is gedetermineerd. Het is de schuld van de reclame en de islam of nog honderd andere mogelijke boosdoeners, bitsig geformuleerd onderaan artikels in de in vitriool badende commentaren die thans deel uitmaken van ons maatschappelijk debat.

Smoothie met dadels Nee, ik wil het hebben over de jonge Maghrebijnse man die geen tijd heeft om het prinsje uit te hangen omdat hij de man in huis is, zijn moeder bijstaat bij het boodschappen doen, of haar helpt met de administratie. Hij die kinderen een onvergetelijke zomer bezorgt op het speelplein. Die om zes uur op staat om te gaan poetsen. Die de late shift doet op Brussel Bad. In de Quick is beginnen werken want school wordt toch niks. Of die te laat is beginnen studeren voor zijn herexamen.

Die een label heeft opgericht, feestjes organiseert, filmpjes maakt. Hij die spaart voor een koptelefoon van Beats van Dr Dre. Hij die een nieuwe smoothie heeft uitgevonden met dadels. Die altijd ruzie maakt met zijn zus over wie de afstandsbediening vast mag houden. Die elke dag van profielfoto verandert. Die leert piano spelen met YouTube tutorials. Die Spiderman beter vond dan Batman. Die er nog steeds niet uit is of dat chicha roken haram dan wel halal is maar het voorlopig op dat laatste houdt.

Die net een twitteraccount heeft aangemaakt maar nog niet echt goed hoe weet hoe dat werkt. Die volgend jaar echt goed Nederlands wil leren. Die antwoordt op de helft van de sms’en van zijn vriendinnetje (t’es où?) en vindt dat dat moet volstaan. Die Michael Jackson imiteert en daar net de casting van Belgium’s Got Talent niet mee heeft gehaald. Die droomt van een reis naar Thailand. Supportert voor de Rode Duivels. Soms. Die gaat kiten op de Heizelvlakte.

Die alle smaken van Fanta uittest. Die vanaf september de kinderen gaat trainen. Die schaamteloos ‘Amour ou amitié’ van Céline Dion meezingt. Die nog nooit van Sharia4Belgium heeft gehoord. Die alle teksten van La Fouine van buiten kent. Die vorige maand op stap is geweest met de mooie lerares aardrijkskunde die pas 23 is. Die geslaagd is voor zijn theoretisch rijexamen. Die droomt van een villa in de rand. Die last heeft van acné. Die een eigen snackbar plant.

Die met enkele vrienden het dakterras van het jeugdhuis heeft gelegd. Die vindt dat de gang van datzelfde jeugdhuis dringend moet herschilderd worden. Die op bevel van een Brusselse rapper ‘Faites du bruit si vous aimez Bruxelles’ uitbarst in onstuimig gejuich. Die toevallig nooit geld op zak heeft als ze samenleggen voor een pizza. Die alles weet over spinnen en daar iedereen mee lastig valt.

De Maghrebijnse jongeman, hier geboren, of daar, charmant, saai, banaal of excentriek. 15 of 35. Luidruchtig of stil. Ambitieus of underachiever. Geëngageerd of passief. Eentje met drie dimensies.

Ik wil een lans breken voor de Maghrebijnse jongeman omdat hij niet bestaat en toch tot deze hoedanigheid is veroordeeld. Tot schuine blikken, tot tassen die dichterbij worden getrokken op de metro, tot clipboardnazi’s aan discotheken die hen meedelen dat het niet voor vanavond zal zijn. Tot paspoortcontroles en zwemshortverboden. Tot analyses, statistieken en opiniestukken die bol staan van woorden als ‘vaak’, ‘soms’ en ‘combinatie van factoren’.

Ik wil een lans breken voor de Maghrebijnse jongeman die al bij al een leuke zomer heeft gehad.

À l’aise.

En dan nu: mosselen!

Deze column verscheen op www.MO.be , de website van het Belgische magazine MO*