Ik ging met een tegenstander naar de A12-blokkade
Pinksteren als beeld van de volgroeide, hele mens
© cc-afbeelding: jplenio
Dit lange weekend is het Pinksteren. Het is het slot van een aantal Christelijke feesten, die begonnen met het kerstfeest. Je zou deze feesten heel kerkelijk kunnen bekijken of helemaal niet, als momenten om met je meest dierbaren samen te zijn of zoals dit Pinksterweekend en met Hemelvaart erop uit te trekken. Zoals ik Jezus zie als een voorbeeld, een aanzet tot onze mogelijke ontwikkeling, onze mogelijke evolutie als mens, zou je de Christelijke feesten ook als stadia kunnen zien voor onze menselijke groei.
Kerstmis
Als we de Christelijke feesten vanaf december zien als een metafoor voor menselijke groei en ontwikkeling, zou je het kerstfeest kunnen beschouwen als de geboorte van onze persoonlijkheid in deze wereld. Met alle vaardigheden om in deze wereld te kunnen overleven, persoonlijk en cultuur gebonden, maar ook met alle compensatie en overlevingspatronen om ons trauma niet te hoeven voelen. En met trauma bedoel ik die gewondheid in ieder mens als gevolg van het feit dat de plek waar we worden geboren niet perfect is, misschien zelfs schadelijk. Daar zijn natuurlijk gradaties in, van verwaarlozing tot lichamelijk en/of psychisch geweld en seksueel misbruik als kind. Als jong mens zijn we niet in staat dit emotioneel tot ons door te laten dringen, dus moeten we om dit trauma verdedigingspatronen opbouwen. Dat kan ook bv. hard werken zijn, onze innerlijke manager die maar doorgaat met doorgaan om maar niet te hoeven voelen, wil presteren, succes heeft, door de samenleving wordt toegejuicht, maar vanbinnen leeg is, eenzaam, pijn heeft. Zonder dat vaak niet bewust te zijn. Met dit pakketje gaan we het leven in. Tot er een moment komt waarin we door het leven zelf worden teruggefloten, stilgezet. Het verlies van een geliefde, een destructieve relatie die doet denken aan het gezin waarin we geboren zijn. Een crisis dient zich aan.
Pasen
Eigenlijk zou je in de metafoor van de Christelijke feesten voor menselijke ontwikkeling en groei, deze menselijke crisis Pasen kunnen noemen. Tot nu toe zou je mens kunnen beschouwen, levend vanuit zijn persoonlijkheid, als een rups, die volledig naar buiten is gericht. Dat is volgens mij de situatie van de meeste mensen. Anders zou onze materiële en kapitalistische maatschappij mondiaal niet zo floreren. We denken het geluk te kunnen vinden buiten onszelf, met name in materiële waarden. Het is de rups die zich volvreet voordat hij het stadium bereikt dat hij kan transformeren naar een vlinder. In de crisis die vaak als een vermomde genade op ons levenspad komt, zit een mogelijkheid om een andere weg in te slaan, om contact te maken met een menselijk deel, dat we in onze materialiteit volledig uit het oog zijn verloren. Onze essentie, ons geestelijk deel. In het narratief van onze neoliberale maatschappij, opgebouwd met uitgangspunten vanuit de tijd van de Verlichting, is dat geen optie. God, essentie, geest, spiritualiteit, holisme worden in ons narratief, waarin de rationele en zintuigelijke wetenschap de priesters zijn van ons materialistische geloof, verkettert en beschouwd als achterlijk, ouderwets, conservatief, tegen de vooruitgang etc. Toch gaat het verhaal van Jezus juist over de mogelijkheid als mens om de waarden van ons leven niet meer buiten onszelf, in de materie te zoeken, maar in onszelf, in onze essentie, in het geestelijk deel dat we uit het oog zijn verloren, maar geduldig op ons heeft gewacht om herenigd te worden. Dat is niet een collectief verhaal, maar een puur persoonlijk, individuele aangelegenheid, dat kan leiden tot een diepe ervaring van wie we werkelijk zijn en een verschuiving van identiteit van onze persoonlijkheid als basis naar onze essentie als ankerpunt. Het samenbrengen van materie en geest is misschien wel onze grootste worsteling als mens. Dan kan het inderdaad een oplossing zijn om deze twee delen van elkaar te scheiden, maar dat is in mijn ogen een doodlopende weg. Mijn stelling is dat door de scheiding van lichaam en geest, zoals die in ons rationele en materialistische narratief aanwezig is, de mens afgescheiden is geraakt van zijn medemens, maar ook van de natuur en daarmee diezelfde medemens en natuur is gaan behandelen als gebruiksvoorwerp. Mens en natuur hebben geen intrinsieke waarden, maar vinden hun waarden enkel op de vrije, financiële markt. Ziehier het pact tussen materialisme en kapitalisme wat onherroepelijk leidt tot de klimaatcrisis waarin we nu verkeren.
Pasen is het sleutelmoment in de groei van ons menszijn. Hebben we de moed om de stap naar binnen te maken of blijven we naar buiten gericht en zoeken we onze menselijke ontwikkeling en evolutie buiten onszelf, bv. in technologische ontwikkelingen, AI? In onszelf vinden we de potentie, de mogelijkheid om als rups te transformeren tot vlinder. Te transformeren van het bewustzijn van afgescheidenheid tot het bewustzijn van eenheid. Onze persoonlijkheid in dit aardse leven wordt het vat waarin onze diepste identiteit, onze essentie kan zetelen. De persoonlijkheid geeft zich over en laat zich leiden door zijn geestelijk deel. Daarin vindt de mens zijn bestemming en richting. Dit geeft een enorme, individuele kracht en emotionele onafhankelijkheid die tegelijkertijd in staat is tot een gelijkwaardige relatie met zijn medemens, maar ook de natuur, zonder deze te zien als een gebruiksvoorwerp voor eigen gewin zoals dat nu het geval is. Je zou het paasverhaal kunnen zien als dat Jezus sterft aan de identiteit van zijn persoonlijkheid en opstaat vanuit zijn essentie, niet meer bang voor de dood. Een ervaring die wij als mens ook kunnen hebben in ons eigen sterven.
Hemelvaart en Pinksteren
Jezus verschijnt daarna nog op een geestelijke manier aan zijn leerlingen, om hen te ondersteunen en gerust te stellen, maar met Hemelvaart wordt hij dan toch echt opgenomen in de totaliteit van het leven zelf. Met Pinksteren, het feest dat we dit lange weekend vieren, staan de leerlingen op eigen benen en zijn ze instaat om dit nieuwe bewustzijn van eenheid in zichzelf toe te laten en te dragen. In deze verbondenheid speelt taal geen rol, speelt afkomst geen rol. Staan ze in vuur en vlam van dit eenheidsbewustzijn. De mens is volgroeid, is heel geworden. Het is misschien een vreemd idee dat zoals we collectief als mens zijn, niet zijn volgroeid, maar dat er in die collectieve mens nog een potentie van verdere ontwikkeling, van groei en evolutie verborgen zit. Het spreekt misschien voor je gevoel het gelijkheidsprincipe vanuit de Verlichting of het socialisme tegen dat niet iedereen deze ontwikkeling kan en wil maken. Misschien is dat ook gewoon niet nodig, zoals ook niet iedere rups een vlinder wordt. Gelijkheid of gelijkwaardigheid betekent niet dat iedereen hetzelfde hoeft te zijn. Rupsen weten waarschijnlijk helemaal niet dat ze een vlinder kunnen worden. Zou een vlinder zich meer voelen als een rups of hem iets verwijten? Feit is zonder rups geen vlinder. We maken als mens samen een ontwikkeling, een evolutie door en die gaat misschien heel anders dan hoe we die vanuit ons huidige, materialistische narratief kunnen voorstellen.
cc-afbeelding: jplenio
Reacties (33)
Pasen (Pascha) was in het vroege christendom het primaire christelijke feest. Het vieren van kerst met alle folklore er omheen is van latere datum. Niet zo gek, opstaan uit de dood is iets bijzonders, geboren worden niet.
Alle godsdiensten ter wereld hebben de ontkenning van de dood als verdienmodel.
zie je, weer een machodenker mariahemelvaart vergeten!!!!!!!!! het zijn altijd wel de vrouwen die dit soort figuren als christus hebben gebaard en die zondags zoontjes en hun volgelingen maken er vervolgens een puinzooi van door de vrouw op de 2-de plaats te duwen je kan alleen maar een als mens volgroeide moeder zijn eer je zo'n kind als een christus kunt baren machodenker
Tja, ..........de mens is een wezen die voortdurend in tweestrijd is met twee belangrijke gevoelens: verbinding of autonomie. Het ligt vooral aan de omgevingsfactoren die inspelen op de gevoelens waarin dat individu opgroeit welke kant dominant wordt. Het huidige onbehagen zou wel eens te maken kunnen hebben met een ernstig verstoorde balans.
Mee eens. Klimaat verandering dwingt de individualitische mens tot verbinding en solariteit met mensen in de verre toekomst. Dat maakt deze verbinding nog lastiger.
@Backtobasics: Eens. En waar de omgeving het individu laat zien dat het weinig steun van die omgeving hoeft te verwachten (ieder-voor-zich beleid: grote inkomensverschillen, uitkleden sociale voorzieningen, vervuiler hoeft niet te betalen) is het niet verwonderlijk dat individuen zich meer gaan richten op autonomie dan verbinding. @weereenmening: Ook eens. Overigens dwingt klimaatverandering de individualistische mens ook nu al tot verbinding en solidariteit met mensen in het 'nu', alleen nog niet in het 'hier': misoogsten, bosbranden, overstromingen, stormen zijn niet iets van de verre toekomst.
"Zoals ik je zus zie als een voorbeeld, een aanzet tot onze mogelijke ontwikkeling, onze mogelijke evolutie als mens," Joi. Ik heb haar maar eens even gebeld en mijn zus laat weten dat ze zich weliswaar gevleid voelt door uw lovende woorden maar dat het wellicht een beetje te veel eer is. (Onder ons gezegd en gezwegen kreeg ik sterk de indruk dat mijn zus zich enigszins zorgen maakt dat u straks bij haar op de stoep staat om stichtelijke lectuur uit te delen of om haar voeten te wassen of iets dergelijks.) Mijn zus was overigens dit Pinksterweekeind nogal druk in de tuin. Ze vindt al die vlinders geweldig om te zien maar ze wees me er wel op dat, voordat die vlinderpracht verschijnt, de halve tuin is kaalgevroten door rupsen. Go figure.
”Zoals ik Jezus zie als een voorbeeld” Jezus was waarschijnlijk analfabeet aangezien ern precies 0 geschreven stukken van hem bewaard zijn, of bekend zijn. Nergens is een verwijzing naar wat Jezus zou hebben geschreven. Volg je voorbeeld Tom, en leg die pen neer. Je zoekt iets achter je religie dat er niet is. En je gebruikt het woord evolutie verkeerd. Je doet net alsof het betekent dat we steeds beter worden, terwijl het aanpassing aan de omgeving is. Religie evolueert wat dat betreft nauwelijks. Houdt van aan wat duizenden jaren geleden geschreven is en houdt geen rekening met wat er daarna ontdekt is.
dat beweer ik ook al jaren, dat die christus niks zelf op papier heeft gezegd
Grappige humanistische kijk op een aantal Christelijke feesten echter die de essentie van die feesten geheel missen.
Wat is dan 'de' essentie vanuit Christelijk oogpunt en waarin verschilt dat van deze humanistische kijk? Vraag uit oprechte belangstelling, ik heb me al vaker afgevraagd wat overeenkomsten en verschillen zijn.
@ Daslief Het essentie van het Christendom is dat Jezus Christus centraal staat. Hij is gekomen om de mensheid in het reine te brengen met God. En elk Christelijk feest benadrukt een element hiervan. In het verhaal van de schrijver staat de mens centraal. Leuk gevonden maar de ware betekenis van al die feesten wordt genegeerd of vergeten.
PGS, dank voor de toelichting! Begrijp ik goed dat voor christenen de essentie van de Christelijke feesten is dat Jezus Christus de mens helpt om in het reine te brengen met God? Waarom ik het me afvroeg: jaren geleden had ik een aantal prachtige gesprekken met een echtpaar die zich hadden bekeerd tot het evangelisme. Super aardige en ruimdenkende mensen, die met eindeloos geduld mijn vragen beantwoordden en vertelden hoe zij (de een vanuit een katholieke achtergrond en de ander protestants als ik me goed herinner) ieder voor zich hadden ontdekt dat juist de liefde van Jezus voor de mensheid het belangrijkste is; dat was voor hen dé leidraad om zich goed en begripvol te verhouden tot hun omgeving. Van andere christenen hoorde ik juist dat hun relatie met God de reden was om goed met hun omgeving om te gaan. Ik heb me dus vaak afgevraagd of al deze mensen niet eigenlijk hetzelfde bedoelden maar dan met andere woorden. En als ik dan van Tom Ribbens lees: 'De persoonlijkheid geeft zich over en laat zich leiden door zijn geestelijk deel. Daarin vindt de mens zijn bestemming en richting. Dit geeft een enorme, individuele kracht en emotionele onafhankelijkheid die tegelijkertijd in staat is tot een gelijkwaardige relatie met zijn medemens, maar ook de natuur, zonder deze te zien als een gebruiksvoorwerp voor eigen gewin zoals dat nu het geval is' dan vraag ik me af: zou Tom nu ook hetzelfde bedoelen, al gebruikt hij nog weer andere woorden? Kan het in essentie hetzelfde zijn?
Beste Daslief. Ik waardeer het zeer dat jij deze vragen stelt. De Christelijke feesten zijn voor Christenen een moment van bezinning en herinnering over de verschillende aspecten van het werk van Christus. Christus kwam om de mens in het reine te laten komen met God. Met kerst herdenken wij dat Christus geboren werd om uiteindelijk de prijs te betalen om de weg tot vergeving vrij te maken. Met Pasen herdenken wij het feit dat Jezus opstond uit de dood. Met Hemelvaart herdenken wij dat Christus op stond uit de dood en naar de hemel ging. Met Pinksteren herdenken wij dat de Heilige Geest is gekomen om ons te helpen. Te helpen te leven zoals God dat wenst en wilt. Dus niet de mens en zijn ontwikkeling staat centraal maar Wie Christus is en wat Hij gedaan heeft. Als ik het goed begrijp uit wat jij vertelt, heeft dit echtpaar ontdekt dat de liefde van Jezus voor de mensheid het belangrijkste is. Dat klopt. Want de Bijbel leert ons dat doordat God ons geschapen heeft, elk persoon een beelddrager is van God. Dus vanwege Jezus goddelijke liefde voor ons als beelddragers van God is Jezus gekomen. Om ons weer in het reine met God te brengen.
Een ander aspect, zoals jij vertelt, is dat die andere Christenen een relatie hebben met God. En zij hebben ontdekt dat door die relatie, de andere mensen ook een beelddrager zijn van God. En omdat wij allemaal een beelddrager zijn van God, zijn wij waardevol en geliefd door God. Het is inderdaad eigenlijk hetzelfde. Het is een andere invalspunt maar het draait om hetzelfde: door Christus hebben wij ontdekt dat elk mens een beelddrager is van God en dus moeten wij respectvol met hen omgaan en benaderen. Echter dit is pas mogelijk door de persoon van Christus. Hij alleen maakt het mogelijk dat wij als zijn volgelingen, de anderen willen en kunnen liefhebben. Volgens de maatstaf van God. Niet dat wij daar volmaakt in zijn. Maar waar een wil is, is een weg. Zelfs degenen die ons het leven moeilijk maken, willen wij liefhebben. Want ook zij zijn een beelddrager van God. En wij willen dat ook zij God leren kennen zoals Hij werkelijk is. Zonder het werk van Christus is dat niet mogelijk. Jij zult ongetwijfeld bekend zijn, door die gesprekken met andere Christenen, met het bijbels concept van zonde. Christus is gekomen om die zonde weg te halen. En daardoor komen wij in het reine met God. Zonder het werk van Christus is dat niet mogelijk. Vandaar mijn reactie op het stuk van Tom Ribbens: het is mens-gecentreerd. Terwijl het Christendom, dus ook die feesten, Christus gecentreerd is. En dat is helaas in essentie niet hetzelfde.
PGS, ook dank voor deze uitgebreide toelichting, hierdoor kan ik me weer meer herinneren van die gesprekken (minstens twintig jaar geleden...) Zij zeiden inderdaad dat de liefde van Jezus voor de mensheid het belangrijkste is en dat Jezus hier was gekomen om de zonde voor ons weg te halen. In mijn herinnering zouden zij het zeer oneens zijn geweest met ‘Het is inderdaad eigenlijk hetzelfde’, maar misschien vergis ik me daarin; ik heb ongetwijfeld niet alles precies zo begrepen als zij bedoelden en als jullie samen ditzelfde gesprek zouden hebben zouden jullie het misschien wel volkomen eens zijn geweest. Wat me vooral is bijgebleven is hoe vriendelijk en respectvol deze mensen waren en hoeveel vertrouwen ze hadden in hun eigen geloof, zozeer dat ze het niet nodig hadden om mij te bekeren; we konden wederzijds elkaars levensbeschouwing waarderen en er mooie gesprekken over hebben. Destijds had ik best wat vooroordelen over religie, maar die heb ik na die gesprekken bijgesteld. Alleen kan ik nog steeds weinig met de gedachte dat in het reine komen met God (of ‘de mens zijn bestemming en richting’) of het overwinnen van zonde (‘medemens en natuur zien als een gebruiksvoorwerp voor eigen gewin’) alleen mogelijk is via geloof in Jezus. Dat wringt nogal met mijn rechtvaardigheidsgevoel - waarom geeft God, die vanaf het begin alle mensen heeft geschapen en liefheeft, zo’n grote voorsprong aan Europeanen geboren na Christus? Of bedoelen Christenen met ‘zonde’ iets anders dan ik?
De werkelijkheid is denk ik nooit af. Perfectie moet je denk ik in dat licht aanschouwen. Perfecte blijft in balans totdat het iets compleets nieuws nodig heeft. Tot dat punt is het perfect. Om dat in te zien bestaat er ook lijden om inzicht te krijgen voorbij het volmaakte en dan aan te vullen met je eigen dromen/fantasie. De mens is denk ik maar 1 van de middelen om de werkelijkheid meer vorm te geven. Heel belangrijk want dat stukje werkelijkheid wil je niet verliezen, maar ook niet het enige middel om de werkelijkheid te sturen.
Iedereen hoeft alleen maar welwillend te zijn ten opzichte van alle levende wezens, no biggy.
Kerstmis is van oorsprong geen christelijk feest, integendeel, just Google it.
Net als Pasen met die heidense Paashaas, eieren, en andere vruchtbaarheidssymboliek samenhangend met de lente-evening.
Volgens mij beweert de auteur nergens dat Kerstmis van oorsprong een christelijk feest is.
@KC1 U begrijpt de zin verkeerd: de reeks van christelijke feestdagen begint met kerstmis.
"Zoals ik Jezus zie als een voorbeeld" Geld dat in alle gevallen? "Meent niet, dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader en tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder; en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn." Matteüs 10:34-39 " Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen leven, die kan Mijn discipel niet zijn." Lukas 14:26 "Want God heeft gezegd: 'Heb respect voor je vader en moeder en zorg voor hen,' en: 'Iemand die zijn vader of zijn moeder vervloekt, moet worden gedood.'" Mattheus 15:4
Selectief quoten. Daar leent een boek wat verhalend is geschreven zich natuurlijk goed voor. Dat gezegd hebbende, wat vind u eigenlijk van de niet zo verhalend bedoelde Koran?
@Mathijsco, 29 mei 2023 - 21:55 "...wat vind u eigenlijk van de niet zo verhalend bedoelde Koran?" * Alle geloofrichtingen zijn min of meer, een - intolerante - kopie van de Boedhistische geloofsleer, die al ruim 2500 jaar bestaat en één van de Boedhistische kernwaarden is, dat een ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
@Mathijsco "Selectief quoten." Nee, gewoon quoten. Als er iets mis is met de citaten, toon dat gerust aan. Tot dan doet u niks meer dan uw spreekwoordelijke vingers in uw oren steken. "Daar leent een boek wat verhalend is geschreven zich natuurlijk goed voor." Nogmaals, als u denkt te weten dat die quotes iets anders betekenen, is het aan u om dat aan te tonen, evenals de objectieve methode die u daarvoor gebruikt. "Dat gezegd hebbende, wat vind u eigenlijk van de niet zo verhalend bedoelde Koran?" Ten eerste dat delen van de Koran net zo verhalend zijn als de bijbel. En de bijbel ook niet exclusief verhalend is. Daarnaast bevatten beide boeken mythes, evenals immorele dogma's.
En, Mathijs, in welke verhalende context moeten we de citaten dan plaatsen? En waarin verschilt dan precies een koran van de bijbel, als die laatste niet verhalend bedoeld is? Of anders gevraagd: Waarom zou je citaten uit de koran niet in een context hoeven te plaatsen?
@Sofia Thales Euh, weenie waar je dat vandaan haalt, maar die 'wijsheden' uit het Boeddhisme zijn ook kopieen van. Boeddhisme is nog vrij jong. Zo is het Gilgamesh epos al ruim 4.000 jaar oud. En Confucius kwam ook met soortgelijke wijsheden, ruim een eeuw voor Boeddha.