Kandidatenlijst Omtzigt lekt nog voor officiële presentatie uit door ict-fout, partij wordt rechtser dan het CDA
Pijnlijke woorden en het risico op (nieuwe) onderdrukking
© cc-foto: Alanah Heffez
Reacties (25)
Misschien nog handig om de oorzaak van dit gedrag te benoemen, voor reflectie. Mensen doen dit namelijk omdat ze moeite hebben hun territorium af te bakenen. als ze geen agressief gedrag te vertonen dan lukt dit vaak niet. Die onmacht uit zich vaak in agressie. Het is voornamelijk de angst om iets kwijt te raken, wat overeenkomt met stabiliteit maar eigenlijk iets heel anders is. Mensen worden blij als ze dingen niet kwijt kunnen raken, maar zoeken zeker ook nieuwe dingen op voor hun geluk en blijdschap.
Dan heb je ruwweg ook nog drie soorten manieren om met territoriale drang om te gaan, denk ik: 1. Voor de ene is de drang zelf al teveel, dus die geven de hoop al direct op. De gedachte iets te verliezen doet hun bloed al koken. Die hebben de territoriale reflex als het ware. 2. Een andere groep kan het beheersen en kan de grens steeds verder schuiven. Ondanks de 1ste groep dat tegenwerkt. De territoriale helden, de verkenners, de altruïsten. Maar die zijn vaak geen partij voor de derde en laatste groep. De territoriale uitbuiters. 3. Dat zijn personen die geen sterke territoriale drang voelen, zoals de eerste groep, maar dit faken om andere territoriaal uit te buiten. Ze zien de drang, ondanks ze die niet sterk ervaren toch als als iets waar niet aan te ontkomen is. Ze hebben geen vertrouwen in het verplaatsen van deze grens, omdat ze er teveel baat bij hebben. Ze spotten er graag mee dat zij en niemand eraan ontkomen en slaan er een slaatje uit. x Hier vallen vaak ook narcisten onder.Of wellicht is dit een vierde groep. Die spelen hier juist graag op in, om iemands territoriale angsten te beheersen. Vaak beheerst je dan ook de persoon zelf de eerste groep is vaak hun prooi, de tweede groep vermijden ze vaak.
Probleem is dat veel mensen niet doorhebben dat de mensen waarmee ze praten een ander vocabulaire hanteren dan zijzelf. Neem nu het woord Racisme . U gebruikt daarvoor een woordenboekdefinitie naar alle waarschijnlijkheid. De 'wokers' geven daar een hele andere invulling aan. [ Volgens het antiracisme daarentegen is racisme niet slechts een incidenteel verschijnsel waar je je als individu wel of niet schuldig aan kunt maken, maar een allesomvattend systeem dat zich voortdurend manifesteert op alle niveaus van de samenleving, en haar zo structuur geeft. Racisme is een voortdurende manifestatie van macht, uitgeoefend door de ene etnische groep over de andere. De hoeksteen van het antiracistisch gedachtegoed bestaat, net zoals dat bij sommige feministische theorieën of bij disciplines als genderstudies het geval is, uit de aanname dat de samenleving in essentie het toneel is van een continue strijd om macht tussen verschillende identiteitsgroepen: tussen man en vrouw, tussen heteroseksueel en lgbtq+, tussen wit en zwart, enzovoort. Wie ‘de macht’ heeft, de groep van witte heteroseksuele mannen in dit geval, kan zijn macht, zijn ‘witte suprematie’, alleen consolideren door alle andere identiteitsgroepen voortdurend te onderdrukken.] Bron: https://www.vrij-links.nl/redactievl/het-woordenboek-van-het-nieuwe-antiracisme/
Geweldig artikel want hier wordt precies uitgelegd hoe activisten te werk gaan. Het individu telt bij hen niet terwijl in Nederland de individualisering compleet is doorgevoerd. Als persoon zoek je het maar uit in je eentje, maar van de woke beweging je moet weten dat je fout bent omdat je toch tot een of andere stam behoort. Oftewel je westerse cultuur maakt mensen steeds eenzamer en vijandiger en tegelijkertijd stuiven er groeperingen met een andere oriëntatie op je af die jou op collectiviteit wensen uit te sluiten. Een onmogelijke spagaat die onze samenleving een kant op drukt waar de veroorzakers nog veel spijt van kunnen krijgen.
Griezel en Joop, Ik heb dat zelf ervaren en zien veranderen. Sinds 2008 gaf ik als gastdocent de lessen aan studentes van Sociale studies. Ik moest alleen mijn levensverhaal vertellen en vragen beantwoorden. Na 2 jaar heb ik mijn Somalische vriend en basketbalmaat met nagenoeg zelfde levensverhaal erbij gehaald om discussie te verrijken. Tot 2018 was dat geweldig, studenten stelden de vragen en discussie was altijd vruchtbaar. Maar in 2018 hadden wij eerste confrontatie met studentes vanwege onze taalgebruik. De woorden waren verkeerd, wij moesten niet zo hard zijn en ga zo maar door. De antwoord en verzoek van ons was glashelder: Wie de moeite heeft kan de les verlaten en nadenken of hij of zij juiste studies gekozen heeft? 2 dames liepen boos weg. Hij beschreef zijn anderhalf jaar durende reis naar Nederland. Ik mijn oorlogsverhaal. Weer konden sommige dat niet aan. Wij moesten beter op onze woorden letten en toen hebben wij deze studente zelf weggestuurd. Voor duidelijkheid wij hebben de woorden die nu bijna verboden zijn niet gebruikt. Het ging juist om hardheid van de verhalen. In 2019 hebben wij voor alle zekerheid promotiefilmpje gemaakt om jonge mensen te voorbereiden voor ongemakkelijke les en toen liep dat heel goed. Heel vaak wordt te veel aandacht aan drammers gegeven en daar pas ik voor.
Idd als je alleen naar beroepen kijkt hoeveel verschillende namen zijn voor dezelfde functies. Als je er wat van zegt dan kijkt men je aan alsof je het niet begrepen hebt. Heb er welleens over gepraat met het arbeidsbureau. Gedegen waterdicht onderzoek naar functieprofessies zeiden ze.
Ik heb een beetje moeite deze mensen als activisten te zien. In veel opzichten lijkt het meer op een sekte. Mensen die zich aansluiten dienen regels te volgens en bepaalde taboes te onderschrijven. Mensen die hier niet aan voldoen worden uitgestoten (via twitter meestal)
"De hoeksteen van het antiracistisch gedachtegoed bestaat, net zoals dat bij sommige feministische theorieën of bij disciplines als genderstudies het geval is, uit de aanname dat de samenleving in essentie het toneel is van een continue strijd om macht tussen verschillende identiteitsgroepen: tussen man en vrouw, tussen heteroseksueel en lgbtq+, tussen wit en zwart, enzovoort." Dit ondersteun ik trouwens niet. Dit is alles waar Martin Luther King tegen was.
Ik vind het allemaal maar vaag. In dit geval gaat hert er om, wat er in ieder concreet geval gezegd is en hoe daar concreet is gereageerd. Wanneer ik iets racistisch vind, beschuldig ik dan iemand van racisme wanneer die dat niet racistisch vindt? Dat is toch niet zo een twee drie vast te stellen? Wanneer ik vind dat je een bepaald woord beter niet kan gebruiken, verbied ik dan andere mensen om dat woord te gebruiken? Dat is toch een voor te kort door bocht gaande redenering? Wanneer studentes moeite hebben met een bepaald woordgebruik, en dat kenbaar willen maken en daarvoor argumenten aanvoeren, dan is dat per definitie als onzin te beschouwen. En mag dat niet alleen een reden zijn om de inhoudelijke discussie uit de weg te gaan, maar ook nog een reden zijn om nota bene vast te stellen, dat zulke mensen een verkeerde studie hebben gekozen? Ik ben bang dat van zo'n redenering maar weinig mensen brood lusten. Kortom: Ik vind het allemaal veel te weinig concreet om daar een goed oordeel over te vellen. Alles hangt af, van hoe goed je je verdiept hebt in de kritiek die geuit wordt en hoe goed degen die kritiek uit, zich verdiept heeft in jouw verhaal.
Beste Rutger, Wat wil jij eigenlijk? Verklaar je nader want wie zegt dat jij de woorden moet kiezen, en waarom? De discussie is springlevend in onze samenleving en dat krijgt steeds nieuwe vormen en onderwerpen. Als je wil meedoen dan moet je enige kennis van onderwerp hebben vind ik. En ook kunnen incasseren. Net zoals op deze site bijvoorbeeld. En hier worden niet alle reacties geplaatst en soms moet je voor 24 uur op strafbank. Zo leer je te gedragen.
Beste Rutger van Eijken, Ik ben op je vorige stuk niet ingegaan, maar het is best herkenbaar wat je schreef. Over de relaties tussen taal, werkelijkheid en macht kun je wel een boom opzetten (sterker, je kunt er een complete collegereeks over geven), maar daar gaat het niet over. Waar het over gaat is dat je een mooi inhoudelijk betoog houdt over een onderwerp en dat iemand vervolgens dat hele verhaal links laat liggen om zich te focussen op één woord dat je gebruikte. Er spreekt een zekere puriteinse hang naar morele zuiverheid uit, een hang die zich slecht verhoudt tot de wijsbegeerte, waar in principe alle opvattingen onderwerp van discussie moeten kunnen zijn (hoewel niet allemaal tegelijk). Daar komt nog iets bij. Het is een goede retorische gewoonte je bewust te zijn van je publiek. Als het jouw doel is om mensen ergens van te overtuigen, dan is het gewoon verstandig om rekening te houden met de gevoeligheden van de toehoorders. Wie een EO-publiek wil overtuigen, kan beter niet vloeken. Doe je dat wel, dan ben je kennelijk met iets anders bezig (provoceren ofzo, dat kan ook zijn nut hebben), maar niet met overtuigen. Dat is gewoon strategisch: op die manier ontneem je scherpslijpers de kans om zich er makkelijk vanaf te maken door de taal te bekritiseren. Alleen geldt voor de meeste groepen dat wat gevoelig ligt en wat niet slechts aan minimale verandering onderhevig is. Een EO-publiek vandaag de dag heeft ongeveer dezelfde gevoeligheden als 20 jaar geleden, daar hoe je dus niet speciaal op te studeren. Dat geldt voor de huidige generatie activisten niet: de doelpalen worden constant verschoven, zodat je eigenlijk altijd achterloopt. Als eventuele vergissingen dan ook nog verklaard worden in termen van kwade opzet, dan wordt het moeilijk. Mijn advies, geef van tevoren aan dat jouw les/lezing/webinar geen safe space is in intellectuele zin (zoals je terecht opmerkte, de meese mensen denken bij veiligheid aan brandblussers en nooduitgangen), en dat wie heel erg naar kan worden van een verkeerd woord, maar beter kan gaan. Jammer, maar het is kennelijk gewoon niet geschikt voor hen. Een beetje zoals mensen die een oorlogstrauma hebben ook beter niet naar Saving private Ryan kunnen kijken.
Ik had op het vorige stuk van deze schrijver veel kritiek op dit stuk eer. Het ergert mij ook. De schrijver stelt: Mijn ongemak zit erin dat die mensen met hun interventies steeds een bovenpositie pakken. Als je zoiets vindt dan moet je niet zelf de bovenpositie pakken en weer een nieuw artikel dumpen maar in de discussie stappen die je eerder zelf hebt gestart. Er zijn zat mensen die een artikeltje schrijven en dat vervolgens ook doen. Door de meeste bezoekers van deze site wordt dat volgens mij erg op prijs gesteld. Maar deze schrijver beklaagt zich en pakt de bovenpositie. Het belang van het onderwerp dat de schrijver aansnijdt blijkt uit het aantal reacties. Veel mensen vinden het de moeite waard er een standpunt over in te nemen. Die standpunten zijn divers. Zoals de samenleving divers is. En soms sterk gepolariseerd. Dat mensen letten op het gebruik van woorden is daar het gevolg van. Er is geen sprake van een gelijkwaardige en open communicatie tussen alle Nederlanders. Op deze site is de diversiteit groter dan elders en de tegenstellingen vormen dan ook de rode draad door reacties. In die context vind ik deze aanpak van de schrijver matig. Ten eerste om niet zelf de open discussie aan te gaan. En ten tweede een soort ideaal beeld als realiteit voor te schotelen terwijl die mensen die reageren op woordgebruik dat ook met een reden doen. Namelijk vanuit de ervaring dat sommige woorden frequent gebruikt worden om groepen als minder waardevol te kwalificeren. Dan eisen dat we allemaal naar het verhaal moeten luisteren is wat vreemd als het ene verhaal blijkbaar minder waardevol is als het andere. Als je een open discussie wil moet je inderdaad de vraag stellen hoe je daarin voor iedereen een gelijk speelveld creeert. Want dat is er niet. Simpel roepen dat het speelveld gelijk is heeft weinig zin.
De neoconservatief heeft zich verkleed als activist. Dit aartchagrijn gijzelt de media en bezoekt alle openbare bijeenkomsten. Onder het mom van een eerlijkere samenleving laat het aartchagrijn iedereen continu schrikken. Ja iedereen want de aanvallen van het aartchagrijnen worden niet beperkt tot de boze witte man. Het aartchagrijn laat jou één keer uitpraten om je op je woorden te kunnen pakken. Daarna mag je nooit meer uitpraten. Waneer het gelukt is de ander angstig te laten zwijgen besluit het aartchagrijn dat er een nieuw vocabulaire is afgesproken. Dat verbeterde vocabulaire moet natuurlijk nog worden omgezet in daden. De veranderingen worden ingezet zonder een weerwoord. En binnen enkele jaren heeft het neoconservatisme het van de vrijheid gewonnen.
Ach jullie filosofen maken het altijd zo moeilijk. Terwijl het heus heel simpel is. De meest walgelijke domme rechtse neo-liberale fas- of rascist is aan het eind altijd nog een mens en dus mijn broeder. Om de grote dichter en filosoof Lyle Lovett eens te citeren: 'remember part of me is you'. Simple song It's a simple song for simple feeling You see the moon and watch it rise Across the continent the night bird sings And somewhere someone hears its cry So disillusioned Keep your head down If you do they'll never know You'll have no answers to their questions And they will have to let you go And disenfranchised Revolution They'll take away by right what's yours And make you martyrs of your own cause When they don't know what cause it's for And all deserted Stand alerted They'll love you when you're all alone But you find a red rose in the morning light You wait the night and find it gone So hear my words with faith and passion For what I say to you is true And when you find the one you might become Remember part of me is you https://www.youtube.com/watch?v=Q91W6fHInIU
We gaan nooit een samenleving krijgen die 'het dynamische omarmt', want ondanks alle romantiek van verandering streeft de mens van nature naar stabiliteit. Vandaar dat de oude Chinese vloek luidt "Moge u in interessante tijden leven"
Nou dat weet ik zo net nog niet. Vaak een hogere vorm van stabiliteit om juist meer nieuwe avonturen op te zoeken. Dat streven naar stabiliteit lijkt me meer een tussenfase om het definitief hogerop te kunnen zoeken.
Zonder Heeft het dan geen zin om de hoop uit te spreken en er voor te pleiten, dat er wèl een samenleving ontstaat, die het dynamische omarmt? En moeten we ons lijdzaam bij onze natuur neerleggen? Als de mens van nature naar stabiliteit streeft, vraag ik me af, waarom verandert er dan toch zo veel?
Laat ik het anders zeggen, stabiele tijden zijn doorgaans gelukkige tijden (en helaas zeldzaam, en meestal van korte duur), dynamische tijden zijn de norm, maar zorgen per saldo voor meer ellende dan geluk (dynamische tijden zijn onzekere tijden en niet zelden ook gevaarlijke tijden). Waarom dan streven naar dynamische tijden?
@ZonderNaam Omdat nieuwsgierigheid juist in onze aard zit. We willen graag nieuwe dingen ontdekken. Je gelijk tot op zekere hoogte, dat we territoriaal zijn denk ik en daar genoegen uithalen en opluchting.Maar dat we perse stabiliteit willen hebben vind ik een beetje neigen naar een vrijbrief voor een controlestaat. De mens in zijn gelukkige doos. We kunnen dan maar beter de middelen vinden om een goede illusie om ons heen te bouwen. En misschien is dat uiteindelijk ook wel de enige juiste oplossing, om te zorgen dat onze territoriale drang niet de complete overhand krijgt in de natuur.
Het gros van de mensen speelt inderdaad op de man en spreekt iemand niet aan op zijn woorden. Ze doen dat dan op twee manieren, direct of via anderen. Zolang dat niet verandert zei ik tegen mezelf om mijn 11e, wordt het ene goede voornemen, vervangen door het andere goeie voornemen. Maar ja, misschien ook wel de natuur uiteindelijk. Eigenlijk zag ik het al eerder, toen ik 6/7 was werd ik bevriend met een alcoholist van 40 jaar en een pedofiel. Maar niemand gaf die oude mannen nog een kans.Terwijl ik er nog steeds bij bljif dat ze geen vlieg kwaad deden, zolang je ze niet provoceert, Het is zo een beetje mijn levensmotto geworden.
Deugkeizer Mensen aanspreken, o.a. op hun woorden, dat is wat je kan en moet doen. Maar dan inhoudelijk. Het hangt van jouw woorden af, in hoeverre je je, al dan niet integere, bedoelingen kenbaar maakt of niet. Je kunt mensen bv veroordelen, belachelijk maken etc. of je kunt wat gezegd wordt dooddoen etc. Maar je kunt ook ingaan op de inhoud en duidelijk maken waarom je het er wel of niet mee eens bent en/of wat je er van vindt. Het kan, als oorzaak, nooit de natuur zijn, dat we niet inhoudelijk op wat mensen zeggen in gaan. Het is wel de natuur van de mens, dat we nooit zullen weten, begrijpen en/of voelen wat er in mensen, in woorden en daden vertaald, omgaat. Zelfs niet, als het om jezelf gaat.
@Zandb Het ligt er denk ik aan inhoudelijk of niet er altijd een territoriale drang aan ten grondslag ligt, ook binnen de inhoud, een soort ontwapeningsfase, voordat je iets inhoudelijker kan brengen. Mensen kunnen over alles praten, maar niet dat ze zich bedreigd voelen.
Ecce homo. Dwz de spreekwoordelijke vlieg van Wittgenstein gevangen in het vliegenglas. Hij klaagt, hij zeurt - ach, kijk die anderen, die zijn de hel, ach, owee; - maar zie mij, kijk hoe mooi, hoe fraai, hoe gaaf; - echter: hij doet niet, hij toont niet, hij is niet. De meepse barg.
Ach ja ik heb het er elke dag over met mijn vrouw. Ze vind de overburen maar niks. Ik zeg elke dag, vandaag tonen ze zich wel van hun beste kant, geef ze een kans. Maar ze blijft maar volhouden dat het nooit wat wordt met ze en ook nooit zal worden.Hun instelling zal nooit veranderen. Verkeerde opvoeding, slecht milieu.