Pensioenen: de ontgoocheling

Pensioenkenner professor Nijman uit Tilburg zegt het volgende: “„Het fonds – dat door werkgevers en bonden bestuurd wordt – zou een zorgplicht moeten hebben jegens de deelnemer”, zegt Nijman. „Reken de redelijke verwachting voor, maar ook het zwarte scenario.”

Wat moet een leek nu van denken? Meer dan veertig jaar lang is het publiek wijsgemaakt dat ons pensioenstelsel zo robuust was, dat alles was gegarandeerd en dat de hele wereld jaloers op Nederland was met zijn geweldige systeem. Misschien stond er wel wat in de kleine lettertjes, maar daar vestigden pensioenbesturen de aandacht niet op.   Nu zeggen ze dat ze hun deelnemers misschien beter hadden moeten informeren. En een professor vestigt er de aandacht op, dat met het nieuwe systeem de deelnemers misschien toch wel een realistisch beeld zou moeten worden gegeven van wat er van hun zuur verdiende centen overblijft.   Met andere woorden: de deelnemers aan de pensioenfondsen zijn decennia lang bij de neus genomen en om de tuin geleid. Ze dachten een voorziening te treffen voor hun oude dag en zij kregen iets wat bij nader inzien aspecten gemeen heeft met apaarbeleg,  legiolease  en andere misleidende aanbiedingen van de bank die bij nader inzien grote risico’s boden die geheel bij de cliënt bleken te liggen.   Opmerkelijk is ook dat de pensioenbesturen de slechte positie van hun fondsen wijten aan de crsis en de lage rente, terwijl zij hun successen in het verleden nooit in verband brachten met de betere rente en de bloei van de economie maar met hun eigen voortreffelijkheid.   Tot nog toe worden deze pensioenbestuurders – vaak zoekers van de anonimiteit – met rust gelaten. Geen politieke partij vraagt om een enquéte. Er heerst wel zorg, maar geen echte verontwaardiging. Toch lijkt het pensioenstelsel op die Ijslandse gletsjer, waaronder een vulkaan zit die tot uitbarsting zit te komen. Er heerst wel zorg, maar geen echte verontwaardiging. Toch lijkt het pensioenstelsel op die Ijslandse gletsjer, waaronder een vulkaan zit die tot uitbarsting dreigt te komen. Dat gebeurt als mensen echt het gevoel krijgen dat zij wettelijk verplicht zijn hun hele werkzame leven geld te fourneren waarmee vervolgens  de pensioenfondsen het casino betreden.

Als die vulkaan van ontgoocheling zijn lava en as begint uit te braken, dan krijgen we pas echt een politieke en sociale vertrouwenscrisis.