Partij voor de Dieren toch links?

Sinds jaren steun ik de Partij voor de Dieren. Veel mede-ondernemers vinden dat geen logische keuze voor een VVD-er, maar ik heb grote waardering voor de wijze waarop Marianne Thieme en haar medestrijders proberen het lot van dieren te beschermen tegen uitwassen van de vrije markt.

Bij de verkiezingen voor het Europees parlement was ik zelfs lijstduwer, omdat ik vind dat er een nuchter en kritisch geluid in de EU te horen moet zijn, los van de retoriek van links en rechts. Bij mijn weten vertegenwoordigde de PvdD een overstijgend belang. Dat was wat me aansprak in de partij die communisten als Jan Wolkers en conservatief opinieleider Paul Cliteur (die de VVD gevaarlijk links schijnt te vinden) kon verenigen op gezamenlijke idealen als mededogen en duurzaamheid. Dat de PvdD ook persoonlijke vrijheid en verantwoordelijk hoog in het vaandel had deed mijn liberale hart goed.

Tot vanmiddag. Ik werd gebeld door een collega-ondernemer die me vertelde dat de PvdD zich aansluit bij extreem links in het Europees Parlement, de fractie van Nordic Green Left. Of ik dat wist?

Mijn belangstelling was gewekt! Ik heb de rest van de middag googelend doorgebracht. PenW redacteur Jaap Jansen twitterde dat de PvdD vroeger beweerde links noch rechts te zijn, en zich nu aansloot bij Verenigd Links. NRC redacteur Tom Jan Meeus twitterde: ‘SP voor de Dieren’ om de nieuwe koers van de PvdD te duiden.

Had ik een linkse adder aan mijn liberale borst gekoesterd? Enkele weken geleden wist Tom Jan Meeus ook al te melden dat één van de lijstduwers van de Partij voor de Dieren -Ingrid Newkirk-  niet vies zou zijn van gewelddadige acties.

Waarom sloot de PvdD zich niet gewoon aan bij de Greens, zo vroeg vicefractievoorzitter Eickhout zich vertwijfeld af? 

De eerste antwoorden kwamen van Eickhout zelf, die een maand geleden in een interview meldde dat de PvdD gewoon in de Groene fractie zou komen. “Ik denk dat Hazekamp gewoon met de Groenen gaat meestemmen. Anders krijgt ze belangrijke portefeuilles niet.” En: “De Partij voor de Dieren is anders, zij zijn zowel voor het milieu als tegen de EU. Op economisch gebied is het niet zo duidelijk of ze bij de Groenen passen.” Eickhout had de bui dus zien hangen en huilde nu krokodillentranen om een zetel die bij de concurrentie terecht kwam.

Wat zou eigenlijk het verschil zijn tussen Scandinavisch Groenlinks en Nederlands Groenlinks? Google vertelde dat er ook communistische partijen bij de noordelijken zaten, maar ik weet zelf nog goed hoe hier in Noord-Nederland de communisten van de CPN opgingen in Groenlinks en hoeveel fellow-travellers van die partij destijds de centraal geleide economie van Oost-Duitsland bewierookten.

Hoe meer ik me erin verdiepte, hoe meer me duidelijk werd dat er vooral veel negatieve framing gebruikt werd rond de PvdD.

Zodra media alles wat links van de PvdA zit, zoals de SP, gaan aanduiden als ‘extreem links’, ben ik op mijn hoede. Toen ik de verklaring van Marianne Thieme las over de aansluiting bij Nordic Green Left, begreep ik dat wie zich niet aansluit bij een Europese fractie, nauwelijks spreektijd en nauwelijks financiële mogelijkheden krijgt. PvdD moest zich dus aansluiten bij een grote fractie, zoals het CDA deed bij Forza Italia van Berlusconi, zoals Wilders bij de partij van Jean Marie Le Pen, zoals de Vlaamse nationalisten in dezelfde fractie zitten als Groenlinks en D66+VVD gebroederlijk in één fractie zitten en daar in meer dan 90% van de gevallen identiek stemmen.

Van de Greens van Eickhout was al duidelijk dat daar stemdwang heerst, zodat de PvdD er niet zou kunnen vasthouden aan de eigen idealen. Had Groenlinks niet hartstochtelijk campagne gevoerd vóór de EU grondwet die wettelijke bescherming gaf aan wrede tradities als stierenvechten, onverdoofd slachten en dwangvoederen?

Had Groenlinks zich in 2006 niet hard gemaakt voor de Europees burgerinitiatief over langdurige veetransporten waarbij ze hun eigen ambities drastisch neerwaarts hadden moeten bijstellen vanwege de ‘Groene’ bondgenoten, waarna het burgerinitiatief strandde?

Nordic Green Left kent geen stemdwang (daarom noemen de Greens het een ‘samengeraapt zooitje’) , zodat de PvdD er alle ruimte krijgt. Zulke gaten in de markt maken een ondernemer blij. Ik heb sinds de oprichting van de PvdD verwijten gelezen over adventisme, terrorisme en communisme, zonder dat de portee van de verwijten duidelijk werd. Zou het kunnen dat partijen voor liberalen, socialisten, conservatieven, gereformeerden, katholieken, senioren en maatschappelijk teleurgestelden allemaal gegroepeerd zijn rond hun eigen ‘Ons Soort Mensenbelangen’, waar de PvdD als eerste partij ooit de belangen van een andere soort centraal stelt?

Schopenhauer wist al dat elke waarheid drie fases kent. Eerst wordt ze belachelijk gemaakt, dan fel bestreden en pas daarna aangenomen als vanzelfsprekend. Dat is gebeurd met rechten voor slaven, zwarten, kinderen, vrouwen, homo’s en dat zal ook gebeuren met het respecteren van de rechten van dieren. Kan even duren, maar intussen neem ik als kapitalist mijn hoed af voor de briljante keuze van de PvdD om te kiezen voor de vrijheid die Verenigd Links biedt om vast te houden aan haar idealen via volledige stemvrijheid.