Overheid moet digivignet op UberApp afdwingen

Technologische revoluties veranderen markten. De smartphone gedragen app-revolutie creëert nieuwe markten die een goedkoper alternatief vormen voor bestaande markten (airbnb, Uber). Gevestigde marktbelangen protesteren. Begrijpelijk. Lobbies van de gevestigde orde versus nieuwkomers trachten politieke besluitvorming te beïnvloeden ten gunste van het eigen belang. Er is in die zin niets nieuws onder de zon. De spectaculaire en wereldwijde opkomst van de UberTaxi is een perfect voorbeeld van marktdynamiek.

Het taxivervoer was tot de eeuwwisseling een door de lagere overheden op basis van een vergunningstelsel gereguleerde vrije markt, inclusief tariefregulering. Tot 1988 verleenden gemeenten vergunningen, daarna werd dit een taak van de provincies. In 2000 werd de taximarkt met de Wet Personenvervoer ‘geliberaliseerd’, feitelijk werden de provinciale/regionale taximarkten omgevormd tot een landelijke markt voor taxivervoer. Het regionaal gebonden vergunningstelsel werd afgeschaft, iedere gediplomeerde taxiondernemer mocht voortaan heel Nederland als zijn werkterrein gaan bestrijken. Landelijke eisen zijn: een ondernemersvergunning, een vervoerplicht, ritadministratie, het hebben van een klachtenregeling. De wetgever stelt maximumtarieven vast en taxi’s moeten zijn uitgerust met taxameters, die jaarlijks moeten worden geijkt en gekeurd.

Vergeleken met de andere vormen van openbaar vervoer is de taxibranche zeer gemakkelijk toegankelijk voor toetreders en is er sprake van een hevige concurrentie tussen taxiondernemers. Maar ondanks de hevige concurrentie werkt de markt verre van perfect. Zo zouden Amsterdamse taxi’s sinds de liberalisering in 2000 heel duur geworden zijn. Werkt de markt van het Amsterdamse taxivervoer eigenlijk wel, is de vraag? Hoe staat het met de handhaving van eerlijke prijs- en kwaliteitconcurrentie, is er wel effectief toezicht? 

De UberApp introduceert een nieuw, concurrerend alternatief. Noem het de ‘snormarkt’. Accepteer het! De overheid (het ministerie van Economische Zaken) moet wel direct regels stellen aan de snormarkt. Voor de aanbodzijde geldt: Snorders zijn ondernemers, daar bestaan al regels voor. Voor de vraagzijde geldt: de snorconsument moet weten waar hij aan toe is. Snorren is goedkoper, maar een aantal kwaliteitseisen en garanties ontbreken. De minister moet een digitaal vignet afdwingen op de UberApp afdwingen. Net als bij het pakje sigaretten:

U snort? Dit betekent: geen klachtenrecht, geen gediplomeerd chauffeur en u bent beperkt verzekerd!

Dit artikel van Gijs van Loef verscheen ook vandaag in de Volkskrant